Λάχανα και Χάχανα
»Το Άλτερ έχει κάποια σχέση με μια δισκογραφική, με εκδοτικούς οίκους, με ραδιόφωνα, με εφημερίδες. Κι έτσι, ίσως με ευνοϊκούς όρους, ίσως δωρεάν, διαφημίζει ένα σωρό προϊόντα, συνήθως πολιτιστικά.
Αυτές οι «εσωτερικές» διαφημίσεις, συχνά με μια φωνή γυναίκας που νιαουρίζει προσπαθώντας να πείσει ότι είναι δέκα χρονών, παίζονται ξανά και ξανά. Και ξανά. Και ξανά.
Μέχρι που μαθαίνεις απέξω τα τραγούδια, μέχρι που θες να αγοράσεις τα Λάχανα και Χάχανα (ίσως και τα Χάχανα και Λάχανα) προκειμένου να τους βουλώσεις το στόμα, μέχρι που εύχεσαι να μην είχε γραφτεί ποτέ εκείνο το βιβλίο για την Αϊσέ που σημαίνει μάνα ή γυναίκα.
»Αυτή η πλύση εγκεφάλου μεταμφιέζεται σε "πρόγραμμα του σταθμού". Άλλωστε, μετά από όλες αυτές τις εξαντλητικές διαφημίσεις, σου κοτσάρουν για μισό δευτερόλεπτο μια κάρτα που λέει «Teletext σελίδα 151» και καθαρίζουν.
»Άμα μιλάμε για παιδικά τραγούδια, υπάρχει κι άλλος χαριτωμένος τρόπος διαφήμισης του δίσκου: παίζουμε αποσπάσματα ή ένα ολόκληρο βίντεο κλιπ των Ζουζουνιών, των Mazoo and the Zoo, ή του «Μπλε, όλα είναι μπλε, όλα τα γαμημένα αντικείμενα του σύμπαντος είναι μπλε!» (ευτυχώς, δεν έχει βγει ακόμα βιντεοκλίπ με το «Αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν», που παίζεται συνέχεια χάρη σε μια ακόμα εσωτερική διαφήμιση του Άλτερ) και στο τέλος, για μισό δευτερόλεπτο, βάζουμε την κάρτα «Kid Songs, Σάββατο 10 π.μ.». Καταλάβατε; Δεν ήταν διαφήμιση του CD, αλλά της σαββατιάτικης εκπομπής παιδικών τραγουδιών!
Είναι όλα νόμιμα, αλλά, παρ' όλα αυτά, σου σπάνε τα νεύρα.
(Ένας έρωτας γεννιέται στο σετ των Ζουζουνιών! Poor boy...)
Μια αιωνιότητα και μετά άλλη μία
»Κάθε μέρα μαθαίνεις τα συναρπαστικά θέματα της «Αυριανής», χάρη στην ενότητα «Οι εφημερίδες γράφουν» (άλλο ένα ψυχολογικό τρικ για να νιώσουμε πως δεν βλέπουμε διαφήμιση, αλλά μίνι εκπομπή). Έβλεπα το ευφάνταστο πρωτοσέλιδο της «Αυριανής», καθώς μια αγχωτική φωνή διάβαζε αποσπάσματα απ' αυτό (λες και ήταν πολεμικό ανακοινωθέν), ενώ ταυτόχρονα το κείμενο έτρεχε και στην οθόνη σαν κάποιου είδους αυριανικό καραόκε.
»Άλλο τρικ; Μετά από δενξερωπόση ώρα διαφημίσεων, τότε που νομίζεις ότι επιτέλους κάτι θα αρχίσει (έστω και η επανάληψη του «Κορίτσια, ο Μάρκουλης» του Σεφερλή), αρχίζουν ξανά διαφημίσεις σε πλαίσιο. Ξέρετε ποιες εννοώ, αυτές που δεν πιάνουν όλη την οθόνη και γύρω τους υπάρχει άλλο χρώμα, και καλά σαν να έχει ξεκινήσει η εκπομπή.
Οπότε λες «ας το αφήσω λίγο, δε μπορεί, έχει περάσει ένα δεκάλεπτο, τώρα θ' αρχίσει!». Η ώρα όμως περνάει, βλέπεις TiVo, βλέπεις Avanti, βλέπεις ξανά και ξανά τον Κόσμο του Επενδυτή, το νέο βιβλίο της Μαριάννας Τσεμπερλίδου, το νέο της Κάλης Καρατζά, ξανά το Avanti, διαβάστε το Σάββατο στον Κόσμο του Επενδυτή...
Και πάνω που λες «το αλλάζω, αυτές οι διαφημίσεις δεν θα τελειώσουν ποτέ - κι εξάλλου μισώ το "Κορίτσια, ο Μάρκουλης"» οι διαφημίσεις σε πλαίσιο τελειώνουν...
Και τότε, φυσικά, ξαναρχίζουν οι κανονικές, αυτές που πιάνουν όλη την οθόνη!
Όπως έγραψε πάντως ο curly sue:
Η πιο επική διάσταση των διαφημιζόμενων προϊόντων του Άλτερ ήταν η αυτιστική επανάληψη της ονομασίας τους στο σπικάζ, το οποίο γινόταν με τον πιο παθιάρικο και μελοδραματικό τρόπο. Είτε επρόκειτο για διαφήμιση βιβλίων είτε για το νέο σιντι του Νταλάρα.
Ο διαρρήκτης που ζωγράφιζε... σαν το Μοντριάν
οοοο διαρρήκτης που ζωγράφιζε... ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΝΤΡΙΑΝ
ο διαρρήκτης που... ζωγράφιζεσαντονμοντριαν!
Ο ΔΙΑΡΡΗΚΤΗΣ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ... ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΝΤΡΙΑΝ!
Εκπαιδεύοντας τα ώτα (με το στανιό)
»Το κουφό είναι ότι τα προϊόντα που διαφημίζονται δεν είναι απαραίτητα κακά. Έχουν περάσει οι εποχές που οι εσωτερικές διαφημίσεις του Άλτερ ήταν ΜΟΝΟ για γυναικεία παραλογοτεχνία («Η Φεγγαρένια Μαρμαρυγή. Μια γυναίκα... ένας άντρας... ο έρωτάς τους κράτησε όσο... η Φεγγαρένια Μαρμαρυγή!») και για τριτοκλασάτους δίσκους ή ταλέντα του «Je t' aime».
Όμως ο Σαββόπουλος κι η Φαραντούρη πέφτουν σε ώτα μη ακουόντων και παίζονται πριν από το "Τρεις βιντεοταινίες του Κώστα Τσάκωνα δώρο με το TiVo που κυκλοφορεί!
Οι εσωτερικές διαφημίσεις του Άλτερ συχνά δεν αφορούν τους (περήφανα λαϊκούς) θεατές του καναλιού του Μπουρναζίου. Τι να πω, είτε πρέπει το Άλτερ να γίνει ένας ναός της ποιότητας (το νέο Κανάλι της Βουλής) ή θα πρέπει ο σταθμός να προτιμήσει τα CD της Μπεζεντάκου, τις παραστάσεις του Ταμτάκου και τα βιβλία της Ρούλας Βροχοπούλου.
»Πριν κλείσω την τηλεόραση παίζει τη διαφήμιση για τον live δίσκο της Λένας Πλάτωνος. Δεν ήξερα πως είχε βγει τέτοιο πράγμα. Αν δεν υπήρχε η πλύση εγκεφάλου των εσωτερικών διαφημίσεων του Άλτερ, μπορεί και να μην το είχα μάθει ποτέ. Τι κρίμα όμως που όσοι θα ενδιαφέρονταν για τη ζωντανή ηχογράφηση τής Πλάτωνος δεν βλέπουν (τουλάχιστον όχι στα φανερά) ούτε τη Νικολούλη, ούτε τον Αυτιά, ούτε την Πάνια, ούτε το Πολύ Μπλα Μπλα. (Υποψιάζομαι όμως ότι μπορεί να διαβάζουν LifΟ, οπότε ας σπεύσουν στα δισκοπωλεία...)
-------------------------------------------------------------------------------------------
[+] Τα πάντα είναι μωβ!
mothafuckin μωβ!
σχόλια