Τις τελευταίες ώρες γράφτηκε τόσες φορές η φράση Θανάσης Βέγγος στο Twitter (με αφορμή το θάνατό του) που το όνομά του μπήκε στις δημοφιλέστερες φράσεις που γράφτηκαν σήμερα στο Twitter. Παγκοσμίως.
Καθώς ο υπόλοιπος πλανήτης αναρωτιέται τι σημαίνουν οι δύο παράξενες αυτές λέξεις, οι Έλληνες θαυμαστές του χαμογελούν γλυκόπικρα.
Και μερικές φορές εξηγούν σ' όσους έχουν την απορία...
[το αγγλόφωνο wiki εδώ]
---------------------------------------------------
Στο RetroLifo ο Μιχάλης Μιχαήλ αναδημοσίευσε ένα παλιό κείμενο του Δημήτρη Πολιτάκη. Από ένα άλλο άρθρο που είχε γράψει ο Δημήτρης Πολιτάκης στη Lifo, το 2007 αντιγράφω τα παρακάτω:
Ευτυχώς υπάρχει ακόμα ο Βέγγος, που λάμπει τόσο διά της απουσίας του από το κακόγουστο πανηγύρι των media, αλλά και ως αυθεντική κινηματογραφική δύναμη στην οθόνη. Όχι ως «σύγχρονος Καραγκιόζης», «αιώνιος ρωμιός», «δικός μας άνθρωπος» και άλλα τέτοια άστοχα που του 'χουν βάλει στην πλάτη κατά καιρούς, αλλά ως μοναδικός εκπρόσωπος ενός «αθεράπευτου και ανεξήγητα αυθόρμητου μοντερνισμού» (όπως έγραφε ο Χρήστος Βακαλόπουλος σ' ένα κείμενό του με τίτλο «Η μοναξιά του κωμικού μακρινών αποστάσεων») «[...] ο οποίος διέτρεξε με απίστευτη ταχύτητα το κινηματογραφικό θέαμα καταπίνοντας κάθε μυθοπλασία που του προσφέρθηκε και συνθέτοντας ένα γιγάντιο σουρεαλιστικό ντοκιμαντέρ, χιλιάδες μέτρα επικαίρων, για το ελαφρό θέαμα [...]».
Κατόπιν βέβαια υιοθετήθηκε και ευνουχίστηκε από την Αριστερά, που πήγε να τον μετατρέψει από μοναδικό κωμικό σε «φορέα μηνύματος»· ασχέτως πάντως οποιουδήποτε καπελώματος (αριστερού ή δεξιού δεν έχει σημασία, όλους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τούς «καθαγιάζει» πια), ο Βέγγος παραμένει ένα από τα ελάχιστα καθαρά εμβλήματα μιας - απροσδιόριστης έστω - διαχρονικής λαϊκής αξιοπρέπειας που έχουμε, κι όταν φύγει κάποτε (ελπίζω στα πιο βαθιά γεράματα), αν ζω, θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο για τη Γη του Πυρός, για να μη βιώσω από κοντά την εκκωφαντική «αγρύπνια» που θα επακολουθήσει στην τηλεόραση...
σχόλια