"Αν ο Χριστός σας είναι Εβραίος, το αυτοκίνητό σας ιαπωνικό, η πίτσα που τρώτε ιταλική, η δημοκρατία σας ελληνική, οι αριθμοί σας αραβικοί, τα γράμματά σας λατινικά, τότε γιατί ο γείτονάς σας είναι ξένος;" διερωτήθηκε κάποτε ο Βέλγος τραγουδοποιός, Julos Beaucarne. Κλείνοντας ένα έτος κατά το οποίο η Γηραιά Ήπειρος και όχι μόνο, φόρεσε πολλές φορές τον αιματοκυλισμένο μανδύα από τα αλλεπάλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα, όλων το μυαλό πρέπει για μερικά δευτερόλεπτα να αμφισβήτησε την ασφάλεια της Δύσης στον 21 αιώνα.
Και ενώ είναι σύσσωμες οι προσπάθειες των κυβερνήσεων να ξορκίσουν τον δαίμονα του τρόμου από τους λαούς που επλήγησαν από τέτοια φαινόμενα, καλώντας συνεχώς σε συσπείρωση και αλληλοβοήθεια εντείνοντας τα μέτρα ασφαλείας, μου φαίνεται πως αυτές οι κινήσεις περισσότερο διασκεδαστικό παρά προληπτικό μέσο αποτελούν.
Αυτή είναι η αποτυχία της Δημοκρατίας στον 21 αιώνα. Το ότι δεν εξασφάλισε την ασφάλεια του ενός στους 1000 που πέφτει θύμα από τα καλάσνικοφ παραφρόνων που εκκολάπτονται από την ίδια την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να τους περιορίσει.
Και αυτό γιατί ποτέ άλλοτε δεν ήταν πιο επιτακτική η ανάγκη να μετατοπίσει το ενδιαφέρον μας ο πολιτισμός σε αξίες όπως η παγκοσμιοποίηση, ο αλληλοσεβασμός, η ειρήνη και η πολεμική εκεχειρία. Θα μου πείτε, πως στον 21ο αιώνα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα αναγνωρίζονται και θεμελιώνονται συνταγματικά από τις περισσότερες δημοκρατίες του πλανήτη, ποτέ δεν ήμασταν πιο ασφαλείς όσο ήμαστε σήμερα. Μπορεί την σήμερον ημέρα να μην σφαγιάζονται συντονισμένα οι λαοί στο όνομα του συμφέροντος (στα χαρτιά για την ελευθερία) αλλά σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι 1817 επιβεβαιωμένα κρούσματα τρομοκρατικών επιθέσεων συνέβησαν στην καρδιά της Διαφωτισμένης Δημοκρατίας aka Δύσης.
Φυσικά,το πρόσημο πίσω από αυτά τα χτυπήματα δεν είναι η ιδεολογική εξάπλωση του φονταμενταλισμού αλλά τα ματωμένα συμβόλαια πολέμου που υπογράφει η Δύση με τους λαούς της Ανατολής εδώ και πολλά χρόνια. Φυσικά δεν είδα κάποιον κυβερνητικό υπεύθυνο να πληρώνει με αίμα την ακόρεστη δίψα των μεγάλων δυνάμεων για έλεγχο στην περιοχή του ισλαμικού τόξου. Αντίθετα, ακούω συνεχώς για αθώους πολίτες που πολλοί εκ των οποίων μπορεί να μην γνωρίζουν καν τι σημαίνει Jihad.
Αυτή είναι η αποτυχία της Δημοκρατίας στον 21 αιώνα. Το ότι δεν εξασφάλισε την ασφάλεια του ενός στους 1000 που πέφτει θύμα από τα καλάσνικοφ παραφρόνων που εκκολάπτονται από την ίδια την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να τους περιορίσει. Μπορεί να αισθανόμαστε εντάξει με τους εαυτούς μας που εξασφαλίσαμε την ασφάλεια στους 999, αλλά αν δεν πολεμήσουμε για την εξασφάλιση και του 1 τότε δεν θα μπορούμε να μιλάμε για πρόοδο, αλλά για στασιμότητα. Και όσο η Δύση θα συνεχίζει να κάνει τα στραβά μάτια στηρίζοντας με διάφορες πρακτικές την άνθιση και την εξάπλωση της τρομοκρατίας, τότε θα πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε προοδευτικά και για την ασφάλεια αυτών των 999.
Αυταπατώνται ωστόσο οικτρά οι πιστοί της βίας ότι δεν θα πέσουν και οι ίδιοι θύματα των ιδεών τους. Η καταστολή, η τρομοκρατία, η βία οδηγούν το σύνολο στην καταστροφή και στο θάνατο. Θάνατος = τέλος εξέλιξης. Αντίθετα, η ειρήνη, η δικαιοσύνη οδηγούν σε πρόοδο. Δεν κατανοώ τι είδους αύριο κυοφορεί όλη αυτή η παραδοξότητα...Σκεφτείτε όμως! Οι συνεχείς πόλεμοι και οι φρικαλεότητες αυτών δεν έδωσαν το έναυσμα στην ανθρωπότητα να αναζητήσει την ουτοπία της ειρήνης? Καλή χρονιά και ευτυχισμένο το 2017...
