Ήξερε πως λογικά δεν την έχει απατήσει, πως κάθε φορά παρεξηγεί το πιο μικρό, μια αντρική μαλακία που θα πει με κάποιον φίλο του. Αλλά φοβάται. Φοβάται μήπως την προλάβουν τα γεγονότα.
Κοιτούσε τον ανεμιστήρα στο ταβάνι του δωματίου του. Μπλε, κόκκινα και κίτρινα τα φτερά του. Έκλαιγε. Τον είχε αγκαλιάσει περνώντας τα χέρια της σαν θηλιά γύρω απ' το λαιμό του. Αυτός ακουμπούσε στο στήθος της. Τόσο ήρεμος, τόσο γαλήνιος λες και δεν καταλάβαινε τα μάτια της που έτρεχαν. Μόλις την είχε ικανοποιήσει. Το σεξ μετά από τσακωμό λένε είναι πιο έντονο, πιο απολαυστικό. Δεν είχαν μαλώσει. Πιο πολύ θα το χαρακτήριζες ως πείσμα.
Κάνανε όμως σεξ λες και είχαν σκοτωθεί προηγουμένως. Ο λαιμός της ήταν κόκκινος ακόμα. Με το ένα χέρι κρατούσε το στήθος της και με το άλλο τέντωνε το πηγούνι της για να δαγκώνει το λαιμό της. Τη φιλούσε, την έγλειφε παντού και κάθε φορά που έψαχνε να δώσει ένα τόνο έρωτα στο κρεβάτι, την κοίταζε στα μάτια και δεν λοξοκοιτούσε μέχρι να ακούσει το επόμενο πνιχτό ουρλιαχτό της. Έτσι κατέληξαν ύστερα από τόσα παρακαλετά να ομολογήσει τι την είχε πιάσει.
Τι να του έλεγε; Για άλλη μια φορά ψαχούλεψα το κινητό σου και βρήκα κάτι που με τρόμαξε; Δεν ήθελε να γυρίσουν ξανά στα παλιά. Ήξερε πως λογικά δεν την έχει απατήσει, πως κάθε φορά παρεξηγεί το πιο μικρό, μια αντρική μαλακία που θα πει με κάποιον φίλο του. Αλλά φοβάται. Φοβάται μήπως την προλάβουν τα γεγονότα.
Πάντα το είχε αυτό αλλά μαζί του το έχει ελαττώσει. Προσπαθεί τουλάχιστον. Είναι όμως κάτι ώρες που η περιέργεια, η αβεβαιότητα της, την προκαλεί. Ζητά την επιβεβαίωση. Θετική ή αρνητική. Ακόμα και τίποτα να μην ανακαλύψει θα τρώγεται μονάχη της. Αν έγινε τόσο ύπουλος που τα διαγράφει; Αν..; Αν..; Κάθε δέκα φορές που πείθει τον εαυτό της να συγκρατήσει την εξευτελιστική πλευρά της, υπάρχει μια που λυγίζει. Όπως αυτή. Δεν ήξερε τι να του πει. Δεν μπορούσε να του πει. Νάζια, σκέρτσα.
Τον έδιωχνε, δεν τον φιλούσε για να καταλάβει πως κάτι έχει, μα όταν αυτός την ρωτούσε απαντούσε "δεν μπορώ να σου πω". Έτρεξε στο δωμάτιο του και κουκουλώθηκε κάτω απ'το πάπλωμα. Ήρθε και αυτός ψάχνοντας μια απάντηση. Τι να κάνει; Άρπαξε τα λούτρινα που του είχε χαρίσει και τα έβαλε να παίξουν θέατρο. Το λόγο δήθεν που θύμωσε. Ήλπιζε πως αυτός θα καταλάβει τη σκανδαλιά της και θα την γλιτώσει σαν μικρό παιδί. Δεν την κατάλαβε ή έτσι υποκρίθηκε. Δεν είχε νόημα να συνεχίσει και παραμέρισε για λίγο τις σκέψεις της. Τον άφησε να την αγγίξει. Και κάνανε αυτό το έντονο σεξ, που έμοιαζε με σεξ μετά από καβγά. Ικανοποιήθηκαν. Αυτή έμεινε να κοιτάζει τον ανεμιστήρα στο ταβάνι του δωματίου του. Μπλε, κόκκινα και κίτρινα τα φτερά του. Έκλαιγε. Ας άνοιγε μαγικά όπως τους καλοκαιρινούς μήνες να δροσίσει το πρόσωπο της, να στεγνώσει τα δάκρυα της. Μα δε λειτούργησε. Τα δάκρυα κύλησαν επάνω του έτσι όπως τον αγκάλιαζε.
"Γιατί κλαις αγάπη μου; Έλα εσύ στην αγκαλιά μου."
Χάθηκε μέσα του, είναι κουραστικό να σκαλίζεις. Παραδόθηκε. Μακάρι να βγει το παραμύθι. Να ζήσουμε εμείς καλύτερα.
