Περνάει ο καιρός, οι μέρες, εποχές αλλάζουν. Έτσι περνούσε ο καιρός μαζί σου. Ποτέ δεν κατάλαβα πως μεγάλωσες. Από τη πρώτη στιγμή που σε είδα και κατάλαβα πως θα περνούσαμε πολλές ωραίες στιγμές. Σε περίμενα όπως περιμένεις το ουράνιο τόξο μετά τη μπόρα.
Δεν αργήσαμε να μάθουμε ο ένας τον άλλο. Ήξερες τα όριά μου και εγώ τα δικά σου. Εντάξει, ίσως να επέμενα και να ήθελα να παίζουμε συνέχεια ιδιαίτερα όταν ήμουν μικρότερη, αλλά δεν νομίζω πως σε ενοχλούσε. Εξάλλου είχαμε παιδική καρδιά και οι δύο. Θυμάμαι πως κάθε φορά που πλησίαζα το παράθυρο χαιρετιόμασταν. Τα μάτια σου πετούσαν φλόγες. Όταν βαριόσουν άνοιγες την πόρτα και ερχόσουν να με βρεις.
Στο πρόβλημα υγείας σου, θυμάμαι πως ακόμα και ναρκωμένος σε χάιδευα και χτυπούσε γρήγορα η καρδιά σου. Θυμάμαι πώς μόλις ξύπνησες και με είδες ένιωσες αμέσως ασφαλής. Έτσι όπως με έκανες εμένα να νιώθω όταν ένιωθα απροστάτευτη και ήσουν δίπλα μου. Ακόμα θυμάμαι πως όταν έκλαιγα με κοίταγες στα μάτια. Και ήταν σαν να με κοιτάει όλος ο κόσμος.
Δεν μπορώ φυσικά να ξεχάσω τις βόλτες μαζί σου. Όπως ένιωθες εσύ υπερήφανος που με «κυκλοφορούσες» άλλο τόσο ένιωθα εγώ. Δεν έφευγες από δίπλα μου και ούτε εγώ σε άφηνα. Εξάλλου από μικρά είχαμε δώσει μια υπόσχεση να μην αφήσει ο ένας τον άλλο. Tην τηρήσαμε και οι δύο.
Μπορεί μερικές φορές να μην βλεπόμασταν όσο θα θέλαμε και οι δύο αλλά σε ένιωθα δίπλα μου και σε σκεφτόμουν. Αυτό το συναίσθημα δεν έχει φύγει ακόμα. Σε φέρνω στο μυαλό μου και σε σκέφτομαι ακόμα, και πιστεύω πως δεν θα σταματήσω ποτέ.
Ώσπου, έφυγες για ένα μεγάλο ταξίδι, μια θλιβερή μέρα αναγκάστηκα να σε αποχαιρετήσω, κρατώντας την υπόσχεσή μου, ήμουν δίπλα σου διαρκώς όσο και να με πονούσε αυτό.
Γράφω όλο αυτό για να σου πω πόσο σε αγαπάω και θα σε αγαπάω για πάντα, θα σε θυμάμαι για πάντα και για να σε ευχαριστήσω για όλες τι όμορφες στιγμές που μου χάρισες. Υπήρξαμε δυο φιλαράκια με μια ψυχή!
Αφιερωμένο στο αγαπημένο μου φίλο, στον σκυλάκο μου , το Λέων, που για τα τελευταία χρόνια υπήρξε πηγή ζωής για εμένα.
Και για να προλάβω αντιδράσεις, του στυλ «ποιος ασχολείται με ζώα, άλλοι χάνουν ανθρώπους» έχω να δηλώσω πως μια τέτοια απώλεια είναι τραγική και σημαδεύει τον οποιοδήποτε έχει μεγαλώσει με ένα πλασματάκι για πολλά χρόνια. Και κάτι άλλο, τις στενοχώριες δεν αξίζει να τις συγκρίνουμε.
Κουράγιο σε όλους όσους έχουν χάσει κάποιο ζωάκι, να ξέρουν πως τους βλέπει και τους προστατεύει.
Θα σε αγαπώ για πάντα, καλέ μου φίλε!
Πάντα δικιά σου,
Νότα
