Μα έλα μου που δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Ώρα 2 τα ξημερώματα. Και ναι, αντί να κοιμάμαι στο όμορφό μου κρεβατάκι που τόσο έχω πεθυμήσει, εγώ κάθομαι εδώ σα χαζή, να ακούω άκρως ερωτικά - καταθλιπτικά τραγούδια και να σε σκέφτομαι. Ο λόγος; Σε αντίκρισα χθες. Μετά από 5 μήνες.
Συγχωρέστε με αν γίνομαι δυσνόητη. Ξέρετε, η ροή της σκέψης τρέχει και το πληκτρολόγιο δεν προφταίνει να καταγράψει τα πάντα. Για να το ξεκαθαρίσουμε: δεν γράφω άσκοπα. Είναι από αυτές τις στιγμές που απλά μια εσωτερική κραυγή απελπισίας κυριεύει το κορμί σου και το μόνο που σου απομένει είναι να γράψεις.
Οι ερωτικές μου εμπειρίες; Μηδενικές μέχρι ανύπαρκτες. Μία σχέση όλη κι όλη και αυτή με άδοξο τέλος. Και ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που δε λέει να εκπληρωθεί. Πιστεύω πως μπορείς να ταυτιστείς πλήρως με τα όσα γράφω. Μη λες πως όχι. Το ξέρεις πως κάποτε/κάπου μια αγάπη δεν εκπληρώθηκε ποτέ. Και αυτό -όπως και να το κάνουμε- πονάει.
Εγώ αγαπητοί μου φίλοι, είμαι ερωτευμένη. Ναι ερωτευμένη με το ίδιο άτομο εδώ και αρκετά χρόνια. Περιληπτικά: μικρότερός μου, τον γνώρισα στο σχολείο, τον ερωτεύτηκα παράφορα και αυτός δεν το έμαθε ποτέ. Έφυγα για σπουδές. Αντίκρισα κάθε λογής άντρα. Το έπαιζα δήθεν και καλά ερωτευμένη. Εγώ; Ας γελάσω! Ποιον πας να ξεγελάσεις ρε, τον ίδιο σου τον εαυτό; Αυτόν -και μόνον αυτόν- θα έχεις πάντα στο μυαλό σου. Δεν πα να 'σαι άλλο πλανήτη.
.....
Διάβασα και ξαναδιάβασα τις παραπάνω παραγράφους μου. Πόσο μίζερη ακούγομαι! Ρε αυτή τη ζωή θες να 'χεις; Και ναι καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: ποτέ δεν θα καταφέρω να βρω την ευτυχία μου αν παραμένω κολλημένη σε κάτι που -όπως και να το κάνουμε- δε με πάει. Κάποιοι θα το πουν καπρίτσιο. Άλλοι θα το χαρακτηρίσουν συνήθεια. Όπως και να 'χει, εγώ γιατί να είμαι εκεί, όταν εσύ είσαι αλλού;
Σε σένα: Αν ποτέ μάθεις το οτιδήποτε, να ξέρεις πως τα πιο σπουδαία πράγματα βρίσκονται συνεχώς στο πλάι μας κι εμείς, ως άμυαλο όντα, δε γυρίζουμε να πούμε 'γεια'. Τότε, τα χάνουμε.
Σε διαγράφω.
Χαιρετίσματα απ'το νέο μου εαυτό.
σχόλια