Ω ρε φίλε τι έγινε, ατομική βόμβα στο τραπέζι λες και η ερώτηση αυτή ήταν το ύψιστο ταμπού. Η συζήτηση πήρε φωτιά και πριν καλά καλά καταλάβω τι έχει γίνει, απολάμβανα (εγώ και όλα τα γύρω τραπεζια) το χαμό με τις θεωρίες που επέφταν βροχή!
Κάθομαι και περιμένω μια φίλη για φαγητό και ξαφνικά το μυαλό μου πάει σε μια συζήτηση που είχα τις προάλλες με κάτι συναδέλφους κατα τη διάρκεια του φαγητού.
Η συζήτηση ξεκίνησε στην αρχή για ρολόγια χεριών, για μάρκες και τα λοιπά, ώσπου αποφάσισα να ρίξω λίγο λάδι στη φωτιά (κάτι που μ' αρεσει να κάνω συχνά όταν βαριέμαι ασύλληπτα τις συζητήσεις που παίζουν και κυρίως το φαγητο που εχω μπροστά μου) και πέταξα την εξής ερώτηση: "Πιστεύετε ότι η επιλογή ρολογιού δείχνει το χαρακτήρα ενός ατόμου; (και δε μιλάω για το ρολόι που σου πήρε η πεθερά σου, η νονά σου, η θεια σου ή η κοπελιά σου/φίλος σου, μιλάω γι' αυτό που διάλεξες εσύ ο ίδιος)."
Ω ρε φίλε τι έγινε, ατομική βόμβα στο τραπέζι λες και η ερώτηση αυτή ήταν το ύψιστο ταμπού. Η συζήτηση πήρε φωτιά και πριν καλά καλά καταλάβω τι έχει γίνει, απολάμβανα (εγώ και όλα τα γύρω τραπεζια) το χαμό με τις θεωρίες που επέφταν βροχή! Το τραπέζι μαλιστα ήταν τόσο σίγουρο για το expertise του πάνω στο κομμάτι αυτό που κρίναμε από κοινού ότι λουράκι ή μπρασελέ, δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο και ότι αυτό που μετράει είναι το σχήμα και το μέγεθος! Παραθέτω τις 4 σκληροπυρηνικές γραμμές στις οποίες κινήθηκε το τραπέζι εκείνο το μεσημέρι. Απόψεις ανακατεμένες με τα δικά μου προσωπικά σχόλια:
1. ALL: ακριβή μάρκα: καλά εδώ μιλάμε καθαρά για κοινωνικό status. Αυτοί που επιλέγουν ακριβές μάρκες, θέλουν να δείξουν (ή προσπαθούν τουλάχιστον) την κοινωνική τους υπεροχή υπέρ των άλλων. Κλισέ; Όχι, καθόλου και θα εξηγήσω γιατί. Έχουν καταλάβει ότι οι ακριβές μάρκες ρούχων και παπουτσιών είναι πλέον τόσο προσιτές σε όλους (θνητες) που δεν μπορείς να μιλήσεις εκ βαθέων για το χαρακτήρα κάποιου και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση κριτήριο ευημερίας. Χοντρικά όλοι το ίδιο φαίνονται. Το ρολόι όμως φίλε μου δείχνει τι είσαι.
Σε αυτό το σημείο θεώρησα ότι ακουμπούσαμε το θέμα πολύ επιφανειακά, οπότε είπα να εμβαθυνω, και έτσι ρώτησα. "Καλά οk με τα ακριβά ρολόγια. Αλλά τι παίζει με αυτούς που δεν τα δίνουν ή δεν τα έχουν; Η επιλογή τους δεν δείχνει τίποτα για τον χαρακτήρα τους;"
2. Ρολόγια με μεγάλο στρογγυλό καντράν: ο τύπος αυτός ανθρώπου θέλει να τραβήξει την προσοχή. Κάνει ένα statement, ''θελω να είμαι visible'', σου λέει. Πολύ πιθανόν ισχυρογνώμων, καθόλου flexible και με υπερβολική χρήση της λέξης 'εγω' σε όλες του τις φρασεις. Σε παρακαλώ σκέψου το. Γιατί να αγοράσεις ένα ρολόι με τεράστιο καντράν αν δεν σκέφτεσαι ψηλά για τον εαυτό σου (και ταυτόχρονα δεν έχεις πρόβλημα όρασης -βασικό αυτό να το πούμε). Θα πρόσθετα εδώ επιφανειακός και υλιστής, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται κάτι ακόμα για να υποστήριξω κάτι τέτοιο.
3. Τετράγωνο μεγάλο καντράν (ή με γωνίες τέλος πάντων): κοιτά τριγύρω σου. Ποιος θα επέλεγε ένα τετράγωνο ρολόι; Κάποιος που είναι πολύ μετρημένος (σίγουρα), 'παλαιών αρχών' και με περίεργη αίσθηση του χιούμορ (ίσως). Πιθανόν πολυ ντροπαλός. Αυτός ο τύπος ειναι της οργάνωσης, των 'one step at a time' και του προγράμματος. Ο κλασικός τύπος του 'by the book' (όπως λένε και οι Άγγλοι).
4. Πολυ μικρό καντράν (όλα τα σχήματα): Το άτομο αυτό κυριολεκτικά χεστηκε για την εικόνα του προς τα έξω και δεν θεωρεί σε καμία περίπτωση, ότι οι τριγύρω του θα μπορούσαν να σχολιάσουν κάποιον γι' αυτό το θέμα. Το ρολόι γι' αυτόν, είναι κάτι καθαρά λειτουργικό και κάτι το οποίο 'πρέπει' να φοράνε στο χέρι. Αυτός ο τύπος όμως, που θα το διαλέξει συνειδητά ειναι πιθανόν άνθρωπος χαμηλών τόνων που κατά κύριο λόγο δεν θέλει να τραβάει τη προσοχή γύρω από το πρόσωπο του (τον λέμε και αόρατο ή λαμπατέρ/γλάστρα).
Ειναι φοβερό το πώς όλοι έχουμε μια άποψη ή μια θεωρία για τα πάντα και χεστήκαμε αν ισχύει ή όχι. Ε, οk, στην χειρότερη θα έχουμε πέσει έξω και στη καλύτερη θα έχουμε πει μια μαλακία για να περάσει ευχάριστα η ώρα (thanks, μου κάνει, θα το πάρω).
Οπότε καταλαβαίνεις τώρα φίλε μου γιατι πρέπει να δείχνεις λίγη παραπάνω προσοχή στις επιλογές σου;
Εκτίθεσαι παιδί μου ανεπανόρθωτα για πάντα, άκου με εμένα που σου λέω.
