Μην μπερδεύεσαι... Δεν έχει να κάνει με συναίσθημα αυτό το άρθρο. Έχει να κάνει με εγωισμό. Γυναικείο, ατόφιο, καθαρόαιμο εγωισμό και μια φιλαρέσκεια που ισοπεδόθηκε στο άκουσμα της αποκαρδιωτικής του φράσης «Δεν σε βλέπω για σχέση»
Είναι απο τις φορές που ενώ δεν καιγόσουν για την πάρτη του, ξαφνικά τον βλέπεις και κάτι σε τσιγκλάει μέσα σου και μια φωνούλα ύπουλη αρχίζει να ηχεί με διάφορες ερωτήσεις του τύπου «Τι έφταιξε;», «Τι έκανες στραβά πάλι και δεν στέριωσες" κτλ. Αρχίζεις να σκέφτεσαι μήπως τελικά δεν ήταν τόσο επιπόλαιη η ιστορία αυτή για σένα. Μήπως τελικά μου έχουν μείνει καταραμένα απωθημένα και υπόλοιπα μιας ιστορίας που δεν ολοκληρώθηκε;
Μην αγχώνεσαι και μην βάζεις το κεφαλάκι σου «σε δουλειά να βρισκόμαστε». Η αλήθεια είναι πως αν ήσουν ερωτευμένη μαζί του θα ήλπιζες ακόμα σε κάτι. Σε αυτό το κάτι που είτε θα αποτελείωνε εκείνο που ο ίδιος ξεκίνησε να κόβει με το γάντι είτε σε κάτι που θα αναζωπύρωνε την κατάσταση και θα μετέτρεπε το κρεβάτι σου μαζί του σε Κούγκι! Όλως περιέργως όμως τίποτα απο όλα αυτά δεν συνέβη. Εσύ συνέχισες την ζωή σου και έστριψες στην γωνία κυρία και με φλάς και με τα όλα σου και εκείνος πήγε στην ευχή του θεού. Πως ξεκίνησε όμως όλος αυτός ο προβληματισμός;
Άτιμα τα νυχτοπερπατήματα και το ξέρεις. Έτσι κι εκείνο το βράδυ που φόρεσες το υπέροχο χαμόγελό σου, έδωσες αυτοπεποίθηση στον εαυτό σου στον καθρέφτη με το κλασικο «φτού σου κοπελάρα μου» και γεμάτη ενέργεια για το βράδυ που ξετυλίγεται μπροστά σου, το ήξερες βαθιά μέσα σου οτι κάτι θα συμβεί απόψε. Υποχθόνια διαίσθηση! Όλα κυλάνε υπέροχα, κόσμος, μουσικές αλλά και ουρά στις γυναικείες τουαλέτες απο 15χρονες που ανανεώνουν το eyeliner και εκείνες που περιμένουν να μπουν λίγο πιο μέσα για να μην κόβουν την κυκλοφορία.
Κάπου στο βάθος, ναι ναι εκεί πιο πέρα στις αντρικές βλέπεις μια γνώριμη φιγούρα. Εκείνος που όλα έμειναν μισά αλλά δεν σε πολυνοιάζει γιατί εν τέλει δεν ταιριάζατε και τρελά, εκείνος που τα μάτια του πετούσαν φλόγες όταν σε κοιτούσε αλλά και φλύκταινες όταν του πήγαινες την κουβέντα σε χρόνο μέλλοντα στέκεται εκεί.
Πλησιάζεις άνετη μιας και η ουρά στις γυναικείες αργεί να λιγοστέψει και λατρεύεις την μοίρα που απόψε είσαι δροσερή και όμορφη, να σε δεί να του φύγει η μαγκιά και να χτυπήσει σε όποιον διαθέσιμο τοίχο βρεί το κούφιο που σε έχασε κεφάλι του.
— Τι γίνεσαι βρε παιδί,(κλασσική αγαπημένη χαλαροατάκα)
— Ωπ καλώς το κορίτσι (γλοιώδες και καλά θετικού ξαφνιάσματος ανταπόκριση).
Τα νέα σου, τα νέα μου, όλα οκ μέχρι να κάνεις την ερώτηση που έμελλε να σου ρημάξει ( για απόψε ελπίζω) την ψυχολογία «Τι περιμένεις εδώ;», — Την κοπέλα μου, απαντά και πάρε μια σφαλιάρα όλη δική σου. Ο μποέμ τύπος που σου πήγαινε την κουβέντα συνεχώς στο σέξ, που φοβόταν να δεθεί μήπως και του κόψουμε το δικαίωμα της ψήφου, που ανατρίχιαζε στην σκέψη του ενός μήνα μετά, μάντεψε, ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ!
Σαστισμένη αλλά πάνω απ' όλα κυρία κόβεις την κουβέντα ευγενικά, να μην παίρνει και αέρα και κάνεις αναστροφή και βάζεις το natural gps σου στην αυτόματη λειτουργία για το τραπέζι σου, για να πας και να αποκαρδιωθείς με την ησυχία σου στα φιλαναδάκια (κακόμοιρα, όλα αυτά τα περνάνε, αλλά βράχοι). Μπερδεύεσαι προς στιγμήν... Μωρέ λές να τον ήθελα τόσο τελικά και να μην το είχα πάρει γραμμή; Αλλά όχι, δεν μπορεί... ή μπορεί; Για ώρα σε κοιτάνε οι φίλες σου αλλά έχεις τον εσωτερικό μονόλογο της τρέλας να σε ταλανίζει και στέκεσαι για ώρα αμίλητη.
Λοιπόν για να μην μου παιδέυεσαι όλο αυτό δεν έχει να κάνει με συναίσθημα. Έχει να κάνει με τον εγωισμό που σου κλότσησε χωρίς να νοιαστεί ιδιαίτερα. Έχει να κάνει με την φωνή που ηχεί απο ώρα στα αυτιά σου ψιθυρρίζοντας «Γιατί όχι εμένα» προσπαθώντας απλά να σε βάλει σε μπελάδες και προβληματισμούς που δεν υπάρχουν πραγματικά, γιατί αν υπήρχαν δεν θα τον έβλεπες και θα ήσουν «Τώρα σε είδα τώρα σε θυμήθηκα», αλλά θα έλιωνες και θα ήσουν ένα ράκος με eyeliner αυτή τη στιγμή. Έφαγες στραπάτσο οκ. Ποιος δεν έχει φάει; Ποιος κατάφερε να βγεί 100% αλώβητος απο μια ιστορία ημιτελή; Ποτέ κανείς.
Γι'αυτό πάμε παρακάτω. μαζεύουμε πάλι πίσω όσα θέλαμε να δώσουμε αλλά δεν τα δέχτηκαν, τα τυλίγουμε σε φιόγκο και τα κάνουμε δώρο ζωής σε αυτόν που θα γυρίσει να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας απλώσει το χέρι που θα θέλει να γίνει ένα με το δικό μας και για τώρα και για μετά και για όσο. Χωρίς χρόνους, φόβους και δήθεν υποσχέσεις.
σχόλια