Ο τίτλος είναι στίχος της Nulla Poena Sine Lege.
Η φωτογραφία κλεμμένη από το facebook θα μπορούσε να είναι μια αγιογραφία του βυθού.
Χρειάζεται, λέτε, να το αναλύσω περισσότερο;
Ακόμα και στα μεγαλύτερα ποιήματα, ο κάθε υπογράφων, συνήθως, φλυαρεί για να ντύσει με περιγραφές μια μαγική φράση την οποία φοβάται να αφήσει μετέωρη.
Μάλλον τον εαυτό του φοβάται να αφήσει μετέωρο.
Η φράση δεν θα πάθει τίποτα.
Καθώς το νόημα υπερέχει της περιγραφής εγώ επιλέγω να σας αφηγηθώ την απουσία κάθε καλοκαιρινού συμβολισμού.
Δεν υπάρχει ζέστη, τζιτζίκια, βάρκες, άμμος, ιδρωμένα εσώρουχα, φλούδες από καρπούζι.
Δεν υπάρχει τίποτα.
Μόνο ο τίτλος.
Άντε και η φωτογραφία στην οποία εξεικονίζεται μόνο το απολύτως αναγκαίο.
Λοιπόν, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η θάλασσα μπορεί να σε λαχταράει πιο πολύ από ό,τι την επιθυμείς εσύ;
Όχι, ε;
Και τώρα που σου το εκμυστηρεύτηκα, υπό μορφή ερώτησης, υπόσχεσαι πως θα το σκέφτεσαι πάντα;
ΠΑΝΤΑ!
Βούτηξε τώρα στη διάχυτη αίσθηση του άυλου και άσε τη θάλασσα να ενσαρκωθεί αυτό που είσαι.
σχόλια