Αγαπημένε μου άνθρωπε,
Διανύουμε δύσκολες μέρες. Δυσκολεύομαι ακόμη να πιστέψω ότι κορωνοϊός ελλοχεύει σαν ένα κακό ξωτικό στην πόρτα των σπιτιών μας, όμως, πρόθεση μου, δεν είναι να σου αναφέρω τα ίδια και πολυσυζητημένα. Σε μια πιο βαθιά διάσταση, η ψυχή μου επιβεβλημένα μου ζητάει να σου περιγράψω όλες εκείνες τις εικόνες που ζωγραφίζει το παγωμένο μου συναίσθημα όταν κλείνω τα μάτια μου.
Και ξέρεις τι; Θέλω να ζωγραφίζω εσένα και εσένα και εμένα μαζί σου, όλοι μαζί χαρούμενοι και ελεύθεροι. Χιλιάδες χρώματα ολόγυρα μου και μόλις τα βλέφαρα μου ξεκολλήσουν προς τα επάνω, η δύση του ηλίου θολώνει τα πάντα και σκοτεινιάζεις μαζί μου και εσύ και εσύ... Κλείνουν ξανά οι πόρτες. Είμαστε μόνοι. Αποστειρωμένοι και θολοί κυνηγάμε να λύσουμε αόρατα ξόρκια με άξιους ανθρώπους που μας διδάσκουν ότι η εποχή των ηρώων δε σταμάτησε να υπάρχει απλώς, η πιο μοντέρνα εκδοχή της περιλαμβάνει μάσκες και γάντια, άνθρωποι που κυνηγούν να φτάσουν στο φεγγάρι χωρίς φτερά αλλά με ελπίδα εσένα και εμένα.
Δεν ξέρω αν οι μπογιές μου μπορούν να σχηματίσουν τα πρόσωπα τους γιατί οι αξίες τους δεν έχουν διάσταση και η μεγαλειότητα τους ξεπερνά τα δικά μου όρια. Τους ευχαριστώ. Και εγώ και εσύ.
Και σήμερα μοναδικό μου μέλημα είναι να επιμείνω για σένα άνθρωπε. Χωρίς διακρίσεις. Επιμένω για σένα. Μένω μέσα στο μικρόκοσμο μου και επιμένω, παραμένω για να πετάξουμε μαζί ψηλά, στο θρίαμβο, στο φεγγάρι. Το σπίτι μας είναι το θαύμα στον κόσμο, η δύναμη του ήρωα και το αντίδοτο στα ξόρκια. Κανείς δεν είπε ότι θα είναι εύκολο αλλά όσο με βοηθάς θα σε βοηθήσω μέχρι να μπορέσουμε ξανά ν' ανοίξουμε τις πόρτες και να τρέξουμε ανέμελοι, ο ένας δίπλα στον άλλο. Μέχρι τότε, παρέμεινε για μένα και για σένα στο σπιτικό σου και νιώσε την δύναμη της ζωής σα μια βαθιά αξία κοινή για όλους.
Θέλω την επόμενη φορά που θα πεταρίσουν τα βλέφαρα μου, η ανατολή του ηλίου να ζεστάνει το πρόσωπο μου μα πιο πολύ θέλω να ζεστάνει την καρδιά μου γιατί σ' αγαπώ και θέλω να είσαι ζωντανός για μένα, για σένα, για όλους.
Παραμένω για σένα άνθρωπε. Παραμένω δυνατός. Μένω σπίτι και συνεχίζω να ζωγραφίζω τα όνειρα μου. Οι ήρωες μου εκεί έξω φροντίζουν να ξεκλειδωθεί η πόρτα του σπιτιού μου. Άφησε το κλειδί στα χέρια τους και μείνε μέσα για να σε βρουν και να στο δώσουν πίσω.
Κάποτε, κάποιος μου είπε: «Αν σε σηκώσω στην πλάτη μου, θα κουραστώ και θα σε αφήσω αλλά αν με βοηθήσεις και εσύ και εσύ, θα μοιραστούμε το βάρος». Οι δοκιμασίες κάνουν τους ανθρώπους δυνατούς και οι δυνατοί όταν ενώνονται, σηκώνουν όχι μόνο εσένα και εμένα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Για έναν κόσμο δυνατό, ενωμένο και ελεύθερο.
Για σένα άνθρωπε.
«Μένω σπίτι»
σχόλια