Για όλες εκείνες τις φορές που δεν αντέδρασες, που δεν μίλησες, που έκανες πίσω***

Για όλες εκείνες τις φορές που δεν αντέδρασες, που δεν μίλησες, που έκανες πίσω, που σχεδίασες την εκδίκησή σου παρ' όλα αυτά.
Για όλες αυτές τις φορες που αδικήθηκες, που υποβιβάστηκες, που μειώθηκες, που πατήθηκες αλλά ήξερες το επόμενο σου βήμα.
Για όλες εκείνες τις φορές που υποκρίθηκες πως έχεις άδικο, που κατάπιες και δάγκωσες τη γλώσσα σου, που έσφιξες τα δόντια σου.
Για όλες εκείνες τις φορές που εσφιξες με το ένα χέρι το άλλο, που έσφιξες τα χείλη σου, που χαμογέλασες συγκαβατικά, αλλα ήξερες την επόμενη κίνησή σου.

Για όλες εκείνες τις φορές σου μιλάω, που τελικά δεν εκδικήθηκες όπως προσπαθούσες να πείσεις τον εαυτό σου ότι θα κάνεις.
Και θα σου πω μπράβο γιατί έμεινες ο εαυτός σου, γιατί κατάφερες να μην σ' αλλάξει η κακία.
Και δυο φορές μπράβο γιατί είναι άτιμη.

Και να νιωθεις περηφανος, έφτασες σ' ένα σκαλί που οι άλλοι το προσεγγίζουν χρόνια.

Για την τιμή μας ζούμε άλλωστε.