…
..απομακρυνση
..συναισθηματικη αποσταση
..οι αναμνησεις χανονται στο βαθος της ψυχης
..αλληλεπικαλυπτονται με πιο επικαιρες εγνοιες
..χανουν τη δυναμη τους, σαν την εικονα ενος σβηστου κεριου
..και αν αχνιζουν ακομα...μαλλον δε θα ξαναζωντανεψουν ποτε
..στριμωχνωνται, ατσαλα, βιαια, ολες μαζι, η μια πανω στην αλλη
..και να θες ..δε μπορεις πια να δεις καθαρα
..να ανασανεις παλι τον ιδιο φρεσκο αερα με τοτε
.. να γινεις ενα με τη στιγμη μεσα απο την αναμνηση
...
..επικαλεισαι...
..επικαλεισαι ματαια μια ζωντανια που πια δεν ακουγεται το ιδιο
..μια ομορφια που αχνοφαινεται πια
…
Πια ειναι μονο μια εικονα, που ξερεις να την κοιτας απο μακρια οπως και ολες τις αλλες
..οπως εμαθες να κοιτας και τις αλλες
..χωρις τη δικη της ταυτοτητα
..με την ταυτοτητα ολων εκεινων που καποτε ηταν φλογες
…
..μα ειναι αυτο το τωρα
..αυτο το τωρα το βιαστικο
..που δε σ’ αφηνει να κοντοσταθεις
..οσο ακομα καιει η φλογα
..οσο τα νηματα δεν εχουν ακομα κοπει
..και ολα τα αγγιζεις με τις ακρες των δαχτυλων σου
..τα νιωθεις στο δερμα σου και στην ψυχη σου
…
Αυτο το τωρα το βιαστικο..
Μα τι θες πια?!!
σχόλια