Η αγάπη όμως δεν είναι κάτι απλό. Μπορεί όλα τα άλλα να είναι.Στην σκέψη της αγάπης οι περισσότεροι φέρνουν στο μυαλό τους τα αποτελέσματά της:την αγκαλιά,το δώρο,την βόλτα στην παραλία,το χρωματιστό μπαλόνι και την λαμπάδα το Πάσχα,το πρωινό στο κρεβάτι και το φιλί,το αναπάντεχο τηλέφωνο,την έκπληξη και την ευχετήρια κάρτα.Βλέποντας κάποιος μόνο αυτά και αποκαλώντας τα αγάπη είναι σαν τον γλάρο που κάθεται ατάραχος πάνω στον παγωμένο ύφαλο και ξύνει ανενόχλητος την επιφάνειά του αγνοώντας πως αν υψωνόταν κατά πάσα πιθανότητα τα φτερά του δεν θα μπορούσαν να τον φτάσουν.
Η αγάπη είναι ίσως ο μόνος όρος με τις περισσότερες ερμηνείες και παράλληλα με την καμία.Υπαρκτή μέσα από την ύπαρξη και την ανυπαρξία της.Κάτι σαν το κενό και τον αέρα μαζί.Το παντεσπάνι και το γλάσο στο κέικ παράλληλα.Είναι όντως Θεός γιατί δεν αιχμαλωτίζεται,δεν απεικονίζεται,δεν υλοποιείται και δεν εξηγείται.Μάλλον ο Θεός είναι ένα ακόμα αποτέλεσμα της αγάπης.Καθολικά προσωπική,αυτό είναι.Και αναπόφευκτη.Και αυτό είναι.Μια μορφή ενέργειας που προκαλεί εκεί έξω και εδώ μέσα ένα σωρό δράσεις και αντιδράσεις.Είναι υπεύθυνη για την ίδια την ζωή γιατί της δίνει την ποιότητα που κάνει την πρώτη άξια δοκιμής και έτσι από κάτι φαινομενικά άϋλο γεννιούνται άλλα τόσα άϋλα και κάμποσα υλικά.
Αγάπη χωρίς ζωή υπάρχει.Ζωή χωρίς αγάπη όχι.Κάπου ανάμεσα στο χώμα και στα αστέρια κρύβεται-ή ακόμα κάτω από το χώμα και πάνω από τα αστέρια. Δεν ξέρω αν θα ήταν αφελές να μιλήσω για κατηγορίες αγάπης-περισσότερο τουλάχιστον από κατηγορίες ανθρώπων.Ίσως γιατί στην ουσία η κατηγοριοποίηση είναι και μια μορφή δολοφονίας καθετί ζωντανού και ανεπανάληπτου.Και η αγάπη είναι ανεπανάληπτη.Και μεταβατική.Μέγα λάθος να πιστεύουμε πως το αγαπώ είναι ρήμα απλά ενεργητικό.Ένα ον ακόμα και στο κενό θα αγαπούσε το κενό.Θα διήνυε την απόσταση της κατάστασής του πριν την αγάπη στην αγάπη.
Πόσο μάλλον σε ένα κόσμο με αναρίθμητα πράγματα άξια ή ανάξια της αγάπης.Και μετά την μετάβαση θέλει και μια σημαία θριάμβου για να δηλώσει πως τα κατάφερε.Ναι,τότε είναι που αντιλαμβανόμαστε τα αποτελέσματα:μπορεί να πιάνονται,να μυρίζονται,να βλέπονται ή απλά να βιώνονται.Γένεση και θάνατος παιδιά της και τα δύο που μεταλλάσουν δύο βιολογικά γεγονότα σε κορυφαίες στιγμές,ο χρόνος ένα μπαχαρικό της που κάνει την τροφή της απολαυστικά σύντομη ή βασανιστικά μακρόχρονη και η δημιουργία το ταχυδακτυλουργικό κόλπο της για μια αέναη αναζήτηση για την αλήθεια στην καρδιά της ύπαρξής της.Όχι η αγάπη δεν είναι κάτι απλό.Δεν είναι.
Το είναι:ένα βαρυσήμαντο ρήμα.Οριστικό.Αν θέλω μια αντιστοιχία στο απλό και στην αγάπη θα ράψω την πρότασή μου με το ρήμα βρίσκομαι.Ναι,η αγάπη βρίσκεται σε πράγματα «απλά» αν και τελικά φαντάζει ανυπέρβλητη η οξύμωρη φύση της απλότητας..Στο πρώτο εκείνο βλέμμα που ξέρεις,στο δάκρυ,στο δέρμα δίπλα στο δέρμα,στην θυσία,στον ιδρώτα της προσπάθειας,στον φόβο,στον καθρέφτη,στην πνοή στο άψυχο,στην φροντίδα,στον εξαγνισμό,στο οτιδήποτε,στο περισσότερο,στην κτήση,στην ανάσα,στην ελπίδα.
Δεν ξέρω αν την αναζητούμε εμείς ή μας αναζητά αυτή.Δεν ξέρω αν είναι αθάνατη ή θνητή.Σημαντική ή ασήμαντη.Φύση ή φιλοσοφία.Αν την γράφω σωστά με μικρό,ή αν αναφέρομαι σε μία «έννοια» είτε ένα κύριο πρόσωπο και έπρεπε να είναι γραμμένη με κεφαλαίο το πρώτο της γράμμα.Δεν ξέρω.Γιατί είναι η δική σου αγάπη.Η αγάπη.Ξέρω μόνο αυτό:δεν είναι απλή.
σχόλια