«Η Ανάγνωση αποτελεί τη «γραπτή κατάθεση μιας πεποίθησης, μιας βεβαιότητας και μιας βαθιάς πίστης ότι η ανάγνωση μπορεί να αλλάξει τον κόσμο»!
Ο συγγραφέας πιστεύει ότι όσα επίθετα υπάρχουν στη γλώσσα τόσα μπορεί να είναι και τα είδη των αναγνώσεων, όμως «κάθε αναγνώστης κουβαλάει το δικό του φορτίο, οπότε κάθε ανάγνωση γίνεται μοναδική». Μαζί με τα επίθετα πρέπει να συνυπολογιστεί και ο παράγοντας ζωή, οι προσλαμβάνουσες δηλαδή κάθε ανθρώπου «εμπειρίες, βιώματα, επιθυμίες, πάθη και καθετί άλλο που έχει άμεση ή έμμεση, εκούσια ή ακούσια επίδραση στις πτυχές της ανθρώπινης φύσης». Ο παράγοντας αυτός βρίσκεται σε αλληλεξάρτηση με τον αναγνώστη· ο ένας επηρεάζει τον άλλον.
Η ανάγνωση αναπαρίσταται σαν ένα ταξίδι και περιγράφεται σαν σχήμα πομπού-μηνύματος-δέκτη, ήτοι συγγραφέα-λογοτεχνικού κειμένου-αναγνώστη. Ανακύπτουν τα εξής προβλήματα: Το μήνυμα όταν φτάνει στον αναγνώστη δέχεται επεξεργασία από τον ψυχισμό του και το γούστο του και πιθανώς αλλοιώνεται.
Όπως ο συγγραφέας καθίσταται έρμαιο του πάθους του να γράψει έτσι και ο αναγνώστης υποπίπτει στην εσωτερική του ανάγκη να διαβάσει, να ταξιδέψει, να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Επίσης ένα κείμενο που γράφτηκε πριν από δύο αιώνες δεν είναι βέβαιο ότι μπορεί να ανακινήσει το ενδιαφέρον του σημερινού αναγνώστη. Τα μηνύματα που παραμένουν αναλλοίωτα και ανεπηρέαστα από το ποιόν του αναγνώστη και από τις εποχές είναι τα «κλασικά» κείμενα. «Σε κάθε περίπτωση η ανάγνωση χρειάζεται να λαμβάνεται υπόψη ως ενέργεια».
Παρότι ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά ότι «η εποχή μας ξερνάει κάθε πνευματικό οίστρο ή καλλιτεχνική ευαισθησία», εξακολουθεί να πιστεύει ακράδαντα ότι βασική αποστολή της ανάγνωσης είναι η εποικοδομητική και δημιουργική δράση, της κριτικής όμως ανάγνωσης και όχι της χειραγωγούμενης ή της παθητικής. Προεκτείνει επίσης την «ιεροτελεστία» της ανάγνωσης όχι μόνο στα βιβλία και τη λογοτεχνία αλλά σε κάθε πνευματικό ή καλλιτεχνικό έργο· προστίθενται έτσι στον σημασιολογικό της ιστό και άλλες έννοιες όπως «η παρατήρηση, ο στοχασμός, η ερμηνεία, η ακρόαση ή πιο απλά η επαφή· η επαφή με την τέχνη και το πνεύμα».
Προσεγγίζεται η ανάγνωση ως πραγματική πνευματική απόλαυση χρησιμοποιώντας ωραίες εκφράσεις όπως: «Δεν είναι άραγε η ανάγνωση ένας χορός των αισθήσεων;» ή «η ανάγνωση είναι απόδραση από τη ζωή και ταυτόχρονα διείσδυση στα πιο κρυφά της μυστικά». Στη σχέση αναγνώσματος και αναγνώστη ρίχνει το βάρος σχεδόν πάντοτε στον αναγνώστη. Όπως ο συγγραφέας καθίσταται έρμαιο του πάθους του να γράψει έτσι και ο αναγνώστης υποπίπτει στην εσωτερική του ανάγκη να διαβάσει, να ταξιδέψει, να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
Αντλώ από την κατακλείδα του επιλόγου : «Η ανάγνωση μας προστατεύει. Είναι η δύναμη που μας βοηθάει να σηκώσουμε κεφάλι όταν άλλες δυνάμεις το απαιτούν σκυφτό. Η ανάγνωση συμφιλιώνει το παρελθόν με το παρόν και χτίζει γερά θεμέλια για το μέλλον. Μας φέρνει κοντά στο θείο, όπου, ό,τι και αν είναι αυτό. Η ανάγνωση είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και παράθυρο· νερό και φωτιά. Όχι, δεν είναι αρετή η ανάγνωση, όπως δεν είναι αρετή και η αναπνοή».
Θέλει κουράγιο και πάθος να γράφεις για πνευματικές διεργασίες σε μια αντιπνευματική χωρίς ανάγνωση εποχή!!!
σχόλια