Είναι μεσημεράκι. Είναι λίγο βαρετά και έτσι ανοίγω το χαζοκούτι μήπως υπάρχει κάποια ενδιαφέρουσα εκπομπή να παρακολουθήσω. Μέγα λάθος...!
Δελτία ειδήσεων που προωθούν επιτηδευμένες πληροφορίες. Κάποιοι κύριοι καβγαδίζουν ανταλλάσσοντας βρισιές και αλληλοκατηγορίες. Ένας πολιτικός, έξαλλος φωνάζει για την κατάντια του κράτους, για την κατάργηση του δικαίου, την παράβαση των νόμων και την ύπαρξη μιας φαινομενικής Δημοκρατίας. Ζητά την απόδοση της δικαιοσύνης και την τιμωρία των ενόχων. Κάπου αλλού, κάπου στην Κωνσταντινούπολη χιλιάδες διαδηλωτές έχουν κάνει κατάληψη στην πλατεία Ταξίμ και διαμαρτύρονται για τα απαράδεκτα μέτρα που ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να λάβει. Οι αστυνομικοί με βία προσπαθούν να τους διαλύσουν! Τραυματίες... κάποιος έπεσε νεκρός!
Ταραγμένη αλλάζω κανάλι. Ένα ντοκιμαντέρ. Στην Αφρική. Δυο παιδάκια ψάχνουν σε έναν σκουπιδότοπο κάτι να φάνε στην προσπάθειά τους να ξεγελάσουν την πείνα. Κάποια άλλα πλένουν τα ρούχα τους σε μια σκάφη, ένα άλλο πίνει νερό από μια μολυσμένη πηγή. Ένα όρνιο πλησιάζει απειλητικά ένα κουλουριασμένο αγοράκι στη μέση της ερήμου. Η μητέρα του τελευταία στιγμή σώζει το σκελετωμένο του κορμάκι από το αρπακτικό. Αυτή τη φορά το γλύτωσε από τον κίνδυνο, ο θάνατος όμως παραμονεύει ακόμα. Στο επόμενο κανάλι μια διαμαρτυρία για τα αδέσποτα. Ένα video με εικόνες και σκηνές βίας, όπου άνθρωποι γδέρνουν,σκοτώνουν,και βασανίζουν αθώα πλάσματα είτε για την πλάκα τους είτε για το χρήμα.
Αηδιασμένη πατάω το ''off'' και η οθόνη μαυρίζει. Νιώθω να πνίγομαι. Βγαίνω στο μπαλκόνι να πάρω λίγο αέρα και ακούω τον γείτονα να λέει στη γυναίκα του ''Τουλάχιστον δεν έχουμε πόλεμο''.
Γελάω ειρωνικά και σκέφτομαι
''Μάλλον δε θα 'χει τηλεόραση...''
σχόλια