Ανοίγω τα μάτια μου, ξύπνησα.. αγκαλιάζω το μαξιλάρι και απλώνω το χέρι μου στο κομοδίνο, πιάνω το ρολόι να δω τι ώρα πήγε, ούτε που θυμάμαι τι ώρα με πήρε ο ύπνος, το ρολόι δείχνει 12:40pm, το αφήνω πάλι στο κομοδίνο, πιάνω το κινητό μου να δω αν είχα κλήσεις ή μηνύματα και κατά λάθος μπήκα στο Instagram, έκανε γρήγορα ανανέωση μου εμφάνισε κάτι φωτογραφίες, το μόνο που πρόσεξα ήταν ότι η τελευταία είχε ανέβει 40 λεπτά πριν. Κλείνω την εφαρμογή αφήνω το κινητό κ σηκώνομαι από το κρεβάτι, περπατώ προς την κουζίνα ξύνοντας τον κώλο μου και φορώντας μια παντόφλα στο ένα πόδι, η άλλη παντόφλα ήταν κάτω από το κρεβάτι. Μπαίνω στην κουζίνα, σκέφτομαι τι καφέ θέλω, θολό μου μυαλό, έχω όρεξη να πιω Ελληνικό καφέ, ετοιμάζω το μπρίκι ανάβω το μάτι και περιμένω, κοιτάζω από το παράθυρο, μμμ τίποτα ενδιαφέρον, δίπλα στο παράθυρο ένα κρεμασμένο ημερολόγιο τοίχου να δείχνει 19 Αυγούστου.. κουνώ το κεφάλι χαμογελώ ειρωνικά κ παίρνω το βλέμμα από το παλιοημερολόγιο, περιμένω να φουσκώσει κ αυτός ο καφές, στρίβω ξανά το βλέμμα μου προς το παράθυρο, να η γειτόνισσα (!) πάλι απλώνει ρούχα, αυτή η γυναίκα ! Παραμιλάει μόνη της... τη χαζεύω κ σκέφτομαι να βγω στο μπαλκόνι να την πειράξω, Ο ΚΑΦΕΣ ΦΟΥΣΚΩΣΕ ! βάζω τον καφέ στο φλιτζανάκι κ πάω στο δωμάτιο μου.
Η αρχική μου σελίδα έχει γεμίσει με φωτογραφίες από «εκείνη»! Ο καφές έκατσε στον λαιμό μου, κόβεται η ανάσα μου, και παίζει τόσο δυνατά το ράδιο, να πάρει δεν με αφήνει να συγκεντρωθώ να καταλάβω. Το κλείνω αμέσως, κάνω στην άκρη τον καφέ μου. Ναι είναι «εκείνη». Πόσο όμορφη!!
Φτάνω στο δωμάτιο αφήνω τον καφέ και πάω στο μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.
- Ώρα να πλύνουμε δοντάκια.
Βουρτσίζω με μανία κοιτάζοντας το πρόσωπο μου στον καθρέφτη. Βουρτσίζω και με κοιτώ, χριστέ μου πόση θλίψη στα μάτια μου (!) βουρκώνω (!) συνεχίζω με μανία να βουρτσίζω τα δόντια μου και να χάνομαι στο γκρίζο βλέμμα μου.
- Έλα έλα φτάνει!! Μουρμουρίζω με την οδοντόβουρτσα στο στόμα.
Ξεπλένω κ ρίχνω πολλές χούφτες κρύο νερό στο πρόσωπο μου, ξανακοιτώ στον καθρέφτη, μμμ το μαλλί (!) πώς είναι έτσι το μαλλί μου, ας βάλουμε λίγο ζελέ, μυρίζει υπέροχα αυτός ο ζελές.
-Τελείωνε ο καφές θα κρυώσει! Αυτές οι φωνές στο κεφάλι μου λες και με περιμένει κάποιος...
Που να ήξερα...
Φεύγω από το μπάνιο κ πάω στο δωμάτιο.
Ανοίγω το λάπτοπ, ανοίγω και το ράδιο να σιγοπαίζει στον αγαπημένο μου σταθμό, πιάνω το φλιτζάνι, ίσα που μόλις άρχισε να ξυπνάει το πνεύμα μου.
Πληκτρολογώ, μπαίνω να διαβάσω κάνα νέο, μουρμουρίζω, για να δω τι καιρό θα έχει, αυτό με μάρανε.
Παρατηρώ με προσοχή πως αλλάζουν οι θερμοκρασίες. Αν και Αύγουστος αρχίζει να ψυχραίνει ο καιρός παρατηρώ. Παίζει το αγαπημένο μου τραγούδι στο ράδιο!! Ανεβάζω γρήγορα την ένταση!
-Αχ πόσο μου αρέσει αυτό το τραγούδι. Σιγοτραγουδώ πληκτρολογώντας να μπω στο facebook.
Μπήκα!
ΟΧΙ!
Η αρχική μου σελίδα έχει γεμίσει με φωτογραφίες από «εκείνη»!
Ο καφές έκατσε στον λαιμό μου, κόβεται η ανάσα μου, και παίζει τόσο δυνατά το ράδιο, να πάρει δεν με αφήνει να συγκεντρωθώ να καταλάβω.
Το κλείνω αμέσως, κάνω στην άκρη τον καφέ μου.
Ναι είναι «εκείνη». Πόσο όμορφη!!
Ά, είναι διακοπές και δείχνει να περνάει θαυμάσια.
Ά, είναι με το νέο της αίσθημα. (;)
Μα καλά πόσες φωτογραφίες έβγαλαν και πόσες ανέβασαν;
Πίνει καφέ!
-Κάτσε, με έμενα δεν έπινε ποτέ καφέ παρά μόνο τσάι. Τώρα τι άλλαξε;
Αναρωτιέμαι καθώς κάνω σκρολ νταουν τις φωτογραφίες της.
Παρατηρώ, διαβάζω σχόλια, φωτογραφίες, feellings (!) Ένας χαμός, γέμισε η αρχική μου σελίδα από «εκείνη», προσπαθώ να καταλάβω. Αρπάζω το κινητό μου και μπαίνω instagram, ναι, τελικά η φωτογραφία (40 λεπτα πριν) ήταν δική της, που δεν πρόσεξα όταν ξύπνησα (;)
Ζηλεύω.
-Γαμώτο πόσο μου έχει λείψει; Σκέφτομαι.
Παρατηρώ, γελάει. Άραγε να περνάει τόσο καλά όσο δείχνουν οι φωτογραφίες;
Βουρκώνω μες στην απόγνωση των αναπάντητων ''γιατί'', δεν μπορώ να πάρω ανάσα, τα δάκρυα κυλούν χωρίς να το καταλαβαίνω. Κάθομαι και κοιτάζω την οθόνη του λάπτοπ.
-Σύνελθε γαμώτο!
Κλείνω το λάπτοπ, σκουπίζω τα δακρυσμένα μάτια μου και βγαίνω στο μπαλκόνι, με τους αγκώνες στα κάγκελα, ανάβω ένα τσιγάρο, με χτυπάει και αυτός ο ήλιος, ζεσταίνομαι πολύ.
-Γιατί μου το έκανες αυτό, ρωτάω στον εαυτό μου.
-Είχαμε συμφωνήσει ότι θα προχωρήσουμε μπροστά.
Τελειώνει το τσιγάρο ανάβω άλλο και αναρωτιέμαι.
-Μα να πίνει καφέ. (;) Όσες φορές κ να προσπάθησα να την πείσω να πιούμε καφέ μαζί δεν τα κατάφερα, δεν της άρεσε μου έλεγε. Και τώρα πίνει καφέ; Θα τρελαθώ!
Απίστευτη ζεστή σβήνω το τσιγάρο κ μπαίνω μέσα. Δεν με χωράει ο τόπος.
Η σχέση μου με «εκείνη» τρελή χημεία, τρελό πάθος. Άγγιζε πολλές φορές να τείνει προς το ολέθριο κ το καταστροφικό. Σπάνια μιλάω για αυτή τη σχέση. Κράτησε λίγο μα ήταν τόσο δυνατά αυτά που νιώσαμε. Ερωτευμένοι, τρελοί και παλαβοί! Όταν βγαίναμε έξω δεν μιλούσαμε σχεδόν ποτέ, οι λέξεις δεν έφταναν. Ένα νεύμα, ένα φιλί μια αγκαλιά ήταν αρκετά. Κατά καιρούς επέμενα να πάμε ταξίδι, εκδρομή, δεν ήθελε. Τώρα άλλαξαν πολλά βλέπω...
Πόσο πονάει να τη βλέπω να περνάει καλά με την νέα της σχέση.
Γιατί όχι μαζί μου; Που έκανα λάθος; Τι δεν έκανα σωστά;
Πόσο πονάει να την βλέπω να έχει αλλάξει τις συνήθειες της.
Όσο κ να προσπάθησα δεν κατάφερα να την ξεπεράσω.
Δεν βγήκαμε ποτέ φωτογραφία μαζί. Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με τα social media, τύπου: τσεκιν, feelings, with.
Το παράπονο μου ήταν και θα είναι το «μια φωτογραφία μαζί».
Δεν έχω να θυμάμαι τίποτα από εμάς.
Νιώθω σαν να μην υπήρξαμε μαζί. Ίσως τελικά και να μην υπήρξαμε ποτέ.
Εγώ κι εσύ δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Μου χρωστάς μια φωτογραφία και μια γιορτή.
Θα περιμένω να γυρίσεις Μοναδική μου.
σχόλια