Ζω σε μια χώρα που σιγά σιγά ο κόσμος γύρω μου ματώνει. Άνθρωποι με πετσοκομμένους μισθούς, εργαζόμενοι απλήρωτοι για μήνες, με χρέη να τρέχουν, ανήμποροι να αντιδράσουν με την απειλή της ανεργίας να τους κρατά άγρυπνους, επαγγελματίες που κλείνουν με πόνο ψυχής τα μαγαζιά τους, σχολεία που δεν ξέρουν πόσους δασκάλους και καθηγητές θα έχουν του χρόνου, άνεργοι που αγωνίζονται για μια θέση έστω και κακοπληρωμένη και πέφτουν θύματα επιτήδειων που τους τάζουν εργασία στο εξωτερικό και τους κλέβουν τα λίγα ευρώ τους, μετανάστες και Έλληνες με καροτσάκια να ψάχνουν στα σκουπίδια για μεταλλικά αντικείμενα, γονείς που κόβουν τα «αγγλικά» των παιδιών τους, μεγάλοι άνθρωποι να κάνουν ουρές στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ για τα φάρμακά τους, φαρμακεία με άδεια ράφια έτοιμα να κλείσουν, νοσοκομεία χωρίς υλικά, γιατροί που φεύγουν στο εξωτερικό κατά χιλιάδες, δημόσιες υπηρεσίες που υπολειτουργούν και με εργαζόμενους έτοιμους να καταρρεύσουν ή να εκραγούν, αμήχανοι γόνοι βορείων και νοτίων προαστίων να μην μπορούν να βρουν χώρο να αναστήσουν την πρότερη ανέμελη χλιδάτη ζωή τους, μίζερες σειρές στην τηλεόραση, έντυπα που κλείνουν, οι επαγγελματίες του τουρισμού σε απόγνωση, εγκληματικότητα στα ύψη. Όλα αυτά σε μια χώρα που μέχρι πριν 3 χρόνια είχε θωρακισμένη οικονομία και λεφτά υπήρχαν. Αυτός ο λαός ψάχνει πολιτική ηγεσία που θα τον βγάλει από το αδιέξοδο που ζει.
Στις 6 Μαΐου ο λαός μοίρασε την ψήφο του με οργή και πόνο χωρίς να δίνει σε κανένα την ελευθερία να κινηθεί αυτόνομα. Οι πολιτικοί αρχηγοί σα να μη ζουν στη χώρα που ζω άρχισαν μια σειρά συζητήσεων με βασικό ερώτημα το αν θα βρεθούμε εντός ή εκτός ευρωζώνης, αφού ως γνωστόν τα προβλήματά μας γεννήθηκαν από την ώρα που μπήκαμε στην ευρωζώνη, ( η απατεωνιά μας η προχειρότητα , η μισαλλοδοξία και ο κομπλεξισμός μας δεν υπήρχαν πριν). Δεν τα βρήκαν μεταξύ τους και πάμε πάλι σε εκλογές. Λες και το εκλογικό αποτέλεσμα δεν τους δεσμεύει να βρουν τρόπο να κυβερνήσουν όπως προτάσσει η ευθύνη απέναντι στη χώρα. Μια κακομαθημένη πολιτική ηγεσία απορρίπτει τη λαϊκή εντολή για συνεργασία και ξανασέρνει την ταλαίπωρη, χώρα σε εκλογές μέχρι να ψηφίσουμε έτσι όπως τους βολεύει.
Ουδείς εκ των Ελλήνων πολιτικών που βρίσκονται αυτή της στιγμή στην πρώτη γραμμή του πολιτικού μετώπου δε μου δίνει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται για το συμφέρον του λαού που προτίθεται να κυβερνήσει. Ο λόγος τους αποτελεί στείρο καταγγελτισμό για τις πράξεις και τις εξαγγελίες των πολιτικών τους αντιπάλων. Οι προτάσεις τους για τα αναμφισβήτητα τεράστια προβλήματα της Ελλάδας, ένας αόριστος λόγος για διαπραγματεύσεις με Ευρωπαίους, επί, εντός, εκτός και επί τα αυτά του περίφημου «μνημονίου». Στο βλέμμα τους ζωγραφισμένη η αγωνία μήπως πουν κάτι εκτός της μνημονιακής ή αντι-μνημονιακής γραμμής και χάσουν κανένα από τους πολύτιμους ψηφοφόρους τους. Στις συζητήσεις τους κανένα ίχνος αληθινής συμπόνοιας για την αγωνία του καθημερινού ανθρώπου.
Στις 6 Μαΐου ηττήθηκε ο περίφημος δικομματισμός. Πάνω του ασέλγησαν φίλοι και εχθροί και γεννήθηκε το νέο έκτρωμα του εθνικού μας φιδιού, της διχόνοιας, η μάχη μνημονιακών/ αντι-μνημονιακών.
Και ο «σοφός» λαός πάνω που πήγε να κάνει μια υπέρβαση του τριακονταετή πολιτικού εγκλωβισμού του μοιράστηκε και πάλι στα δύο πολώθηκε φανατίστηκε. Οι μνημονιακοι «μας λένε ψέματα ότι θα καταστραφούμε αν βγούμε από την ευρωζώνη για να περάσουν τα σκληρά μέτρα που έχουν συμφωνήσει με τους κακούς δανειστές», οι αντιμνημονιακοί «είναι ανεύθυνοι πολιτικοί καιροσκόποι έχουν κάνει συμφωνίες με το ντόπιο κεφάλαιο να βγούμε από το ευρώ και να ξεπουλήσουν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί». Ο κόσμος έγινε πάλι μια μάζα χωρισμένη στα δύο έτσι όπως ξέρει να τη χειρίζεται το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο.
Έχω την εντύπωση πως στο μυαλό των πολιτικών μας προβάλλεται η εικόνα ενός «φαντασιακού πολιτικού εαυτού τους» στην οποία έχουν γαντζωθεί με νύχια και με δόντια και θέλουν αν τη δουν να ανατέλλει πάσι θυσία ακόμα κι αν αυτό γίνει σε μία εντελώς εξουθενωμένη Ελλάδα. Για να ζήσουν τη φαντασίωση τους είναι ικανοί να μας εξοντώσουν τελείως.
Είναι σαφές πως το μόνο που τους νοιάζει είναι να πάρουν τη ψήφο μας όχι για να βάλουν μπρος το καλό της χώρας, αν τους ένοιαζε αυτό θα είχαν ήδη κάνει κυβέρνηση συνεργασίας και θα προσπαθούσαν να μαζέψουν το χάος στο οποίο ζούμε. Όχι, θέλουν την ψήφο μας για να ικανοποιήσουν τον πολιτικό τους εγωισμό και για να έχουν το άλλοθι να μας πουν, μόλις κάτι παέι στραβά και μας στείλουν πάλι το λογαριασμό στις αρμόδιες ΔΟΥ, ότι για τις πράξεις τους την ευθύνη είχαμε εμείς που τους ψηφίσαμε, με το ίδιο θράσος που μας είπαν πως μαζί τα φάγαμε.
Και ποιό είναι το σχέδιό τους για την Ελλάδα; Για όλη τη μίζερη πραγματικότητα που βιώνουμε το πρόβλημα είναι η διαπραγμάτευση βεβαίως του μνημονίου. Καμία δική μας ευθύνη για όλα φταίνε οι άλλοι οι ξένοι οι κακοί το κεφάλαιο. Μνημoνιακοί και αντιμνημονιακόι μας προτάσουν ας μη γελιόμαστε ως βασικό όπλο τη διαπραγμάτευση του μνημονιού ως λύση. Τι εννοούν δηλαδή ότι θα κάνουν : θα εκβιάσουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να μας ΄δώσουν περισσότερα λεφτά για να μη βγούμε από το Ευρώ και συμπαρασύρουμε και τους άλλους σε οικονομικό ντόμινο καταρρεύσης. Όπως εκβιάζουν εμάς θα εκβιάσουν και τους άλλους, ο περήφανος λαός μας δεν είναι επαίτης ,προς Θεού ,είναι εκβιαστής. Δε νομίζω ότι κανείς τους λαμβάνει υπόψη βέβαια ότι ακόμη και στο χειρότερο σενάριο αν βγούμε από την Ευρώζώνη έχοντας πραγματοποίησει την απειλή μας να καταστρέψουμε το Ευρώ το μόνο που θα κερδίσουμε είναι το δίκαιο μίσος της υπόλοιπης Ευρώπης που θα υποφέρει μεν αλλά θα τα καταφέρει να ανακάμψει με ή χωρίς ελληνικό λάδι με ή χωρίς ελληνικό ήλιο σε αντίθεση με εμάς που δε μπορούμε να αναπτυχθούμε εντός ΄ή εκτός Ευρώ, χωρίς τη στήριξη της Ευρώπης.
Μας ζητάνε την ψήφο μας για να εκβιάσουν ο καθένας με τον τρόπο του τους κακούς Ευρωπαίους, και να έχει τη συνενοχή μας στον εκβιασμό. Καμία ουσιαστική κουβέντα για αλλαγή νοοτροπίας για εξυγίανση, για αναγέννηση, για έντιμη ανάληψη ευθυνών( όχι όπως εκείνες τις πολιτικές ευθύνες που ανέλαβε ο Καραμανλής και μετά σιώπησε ανενόχλητος σκανδαλωδώς). Αλλά πως να το κάνουν; Αλλαγή νοοτροπίας θα προϋπέθετε πρωτίστως δική τους αλλαγή στάσης και καθολική συνεργασία, και αυτό το σενάριο δεν υπάρχει στην πολιτική τους φαντασίωση.
Εύχομαι ο λαός να ξαναμοιράσει την ψήφο του με το δελτίο όπως παίρνουν συσσίτιο πολλοί συμπολίτες μας και να μην πέσει θύμα της πόλωσης μπας και ξυπνήσουν από το ντελίριό τους και βρούμε το δρόμο για πανεθνική ενότητα και αναγέννηση μήπως και γλιτώσουμε από τις ακρότητες και τις μικρότητες. Και επιτέλους ας ωριμάσουμε πολίτες και πολιτικοί η κόλαση δεν είναι πάντα οι άλλοι.
σχόλια