Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε η ΙΒΒΥ, Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν(2 Απριλίου 1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να προκαλέσει την προσοχή των μεγαλυτέρων στο παιδικό βιβλίο.
Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.
Το 2014, υπεύθυνο είναι το Τμήμα της Ιρλανδίας. Το μήνυμα έγραψε η πολυβραβευμένη Ιρλανδή συγγραφέας Siobhàn Parkinson. Έχει γράψει περισσότερα από 25 βιβλία, αρκετά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Την αφίσα φιλοτέχνησε η Niamh Sharkey, πολυβραβευμένη Ιρλανδή εικονογράφος, συγγραφέας και δημιουργός κινούμενων σχεδίων.
Γράμμα στα παιδιά του κόσμου. Συχνά οι αναγνώστες ρωτούν τους συγγραφείς πώς γίνεται και γράφουν τις ιστορίες τους – από πού έρχονται οι ιδέες; Από τη φαντασία μου, απαντάει ο συγγραφέας. Α, μάλιστα, μπορεί να πουν οι αναγνώστες. Αλλά πού είναι η φαντασία σας, και από τι είναι φτιαγμένη, και έχουν όλοι φαντασία; Α, λέει τότε ο συγγραφέας, η φαντασία είναι μέσα στο κεφάλι μου βέβαια, και είναι φτιαγμένη από εικόνες και λέξεις, αναμνήσεις και ίχνη από άλλες ιστορίες και λέξεις, κομμάτια από πράγματα και μελωδίες και σκέψεις και πρόσωπα και τέρατα και σχήματα και λέξεις, κινήσεις και λέξεις, κύματα και αραβουργήματα και τοπία και λέξεις, αρώματα και αισθήματα και χρώματα και ρίμες και μικρούς ήχους και ξαφνικούς θορύβους και γεύσεις και εκρήξεις ενέργειας και γρίφους και αύρες και λέξεις. Και στροβιλίζονται όλα εκεί μέσα και τραγουδούν κι αλλάζουν διαρκώς σαν να τα βλέπεις από καλειδοσκόπιο και αιωρούνται και κάθονται και σκέφτονται και τσιγκλούν το κεφάλι. Βέβαια, φαντασία έχει ο καθένας, διαφορετικά δε θα μπορούσαμε να ονειρευόμαστε. Η φαντασία του καθενός, ωστόσο, δεν έχει μέσα της το ίδιο υλικό. Στους μάγειρες ίσως περιέχει γεύσεις κυρίως και στους ζωγράφους χρώματα και σχήματα κυρίως. Όμως η φαντασία των συγγραφέων είναι γεμάτη κυρίως από λέξεις.
Με λέξεις λειτουργεί επίσης και η φαντασία εκείνων που διαβάζουν ή ακούν ιστορίες. Η φαντασία του συγγραφέα πλάθει και ανακατεύει και φτιάχνει ιδέες και ήχους και φωνές και χαρακτήρες και γεγονότα μέσα στην ιστορία· και η ιστορία είναι φτιαγμένη από λέξεις και μόνο, στρατιές από κουλουριαστά σημαδάκια που γεμίζουν τις σελίδες. Έρχεται τότε ο αναγνώστης και τα σημαδάκια ζωντανεύουν. Μένουν στη σελίδα, εξακολουθούν να μοιάζουν με στρατιές, αλλά τρεχοβολούν και στη φαντασία του αναγνώστη και ο αναγνώστης τώρα σχηματίζει και συνδέει έτσι τις λέξεις, ώστε η ιστορία να εκτυλίσσεται μέσα στο δικό του ή στο δικό της το κεφάλι, όπως έκανε κάποτε στο κεφάλι του συγγραφέα.
Αυτός είναι ο λόγος που ο αναγνώστης είναι εξίσου σημαντικός για την ιστορία με τον συγγραφέα. Υπάρχει μόνο ένας συγγραφέας για κάθε ιστορία, υπάρχουν όμως εκατοντάδες ή χιλιάδες ή μπορεί και εκατομμύρια αναγνώστες, που διαβάζουν στη γλώσσα του συγγραφέα ή σε άλλες γλώσσες στις οποίες μπορεί να έχει μεταφραστεί. Χωρίς τον συγγραφέα η ιστορία δε θα είχε γεννηθεί ποτέ. Αλλά χωρίς τις χιλιάδες των αναγνωστών σε όλο τον κόσμο, η ιστορία δε θα είχε ζήσει όλες τις ζωές που θα μπορούσε να ζήσει.
Νοιώθω σαν να έχω μεθύσει αλλά δεν ήπια σταγόνα αλκοόλ.
Νοιώθω σαν να με τραβάνε δυο άκρες. Η λογική και η φοβία η οποία φοβία συνοδεύεται με συναισθήματα.
Δεν ξέρω από πού να αρχίσω.. Να μην σε μπερδέψω, να μην με κοροϊδέψεις, να είσαι αληθινός...
Είναι νωρίς να γράψω αυτά που θα διαβάσεις.. τραγικά νωρίς όμως!
Είσαι μια όμορφη φαντασίωση.. Δεν μπορώ άλλο να συνεχίσω χωρίς να γνωρίζω πως είσαι..
Να ξρω δικαίως νοιώθω όμορφα ή όχι..
Διότι αν δώ ότι δεν με ελκύσεις κρίμα και για σένα... Δεν θα πάψω να σου μιλάω απλά θα χαλαρώσω
και να μην έχω την θέληση να συναντηθούμε.
τόσο έντονα...
Με έχεις κάνει να σε φαντασιώνομαι και όταν δεν μιλάμε... Με έχεις κάνει να σε φαντασιώνομαι όταν φιλάω άλλον. Αυτό είναι κρίμα.. Κρίμα που ήρθε αυτό αυθόρμητα χωρίς να το περιμένω. Μια φορά συνέβη πρόσφατα και έπαθα σοκ. Ήθελα τόσο πολύ να χαθώ από όλες τις απόψεις.. Απ' την που δεν ξέρω πώς μοιάζεις γιατί είναι βασανιστικό εκ μέρους μου να είσαι φάντασμα.. Θέλω να σταματήσει αυτό. Φτάνει με τον χρόνο, δικαιολογίες!!!
Όλα αυτά τα παιχνίδια του μυαλού δεν τα μπορώ με τίποτα. Έστω να σε δώ να χαμογελάσω και να πώ, οκ! εσύ είσαι.. χα χα.. χαμογελάω μόνο και στην τυπική φιλική κατάσταση να μείνουμε... Δεν θα είχα πρόβλημα.
Και απ την άλλη η φοβία με την λογική. Πιστεύω ότι το fb σου ναι εσύ το έφτιαξες αλλά δεν είναι το πραγματικό που ίσως έχεις όλο τον κόσμο εκεί.
Δηλαδή δεν πιστεύω ότι εκεί μέσα θα έκανες ανθρώπους δικούς σου.. Γιατί; Α ναι διότι οι υπόλοιπες κοπέλες που έχεις μου φάνηκαν κάπως.. δηλαδή. σοβαρά τώρα? θες να το πιστέψω; Δεν σου πε κανείς να μην έχεις σεξουαλικές προτιμήσεις αλλά όταν βλέπω έναν άνθρωπο χωρίς να μου έδωσε αφορμή να πιστέψω πώς είναι και βλέπω μόνο τέτοια η λογική μου λέει άλλα.. Τι μου κρύβεις; Πες μου πια το ψέμα είναι το χειρότερο μου...
Πες μου ας τσαντιστώ ας σε βρίσω. Δώσε μου τον λόγο και τον χρόνο να σε εμπιστευτώ ξανά προσπαθώ τόσο καιρό να μην τα χάνω αλλά ένα μέρος μου δεν μπορεί. Και ένα άλλο αρχίζει να του αρέσει σαν αγόρι αγόρι φάντασμα τέλος πάντων... Αυτή την στιγμή που σου γράφω έχω από γυμνωθεί τελείως σαν άνθρωπος... Πιο γυμνή δεν θα μπορούσα να νιώσω που έβγαλα όλες αυτές τις σκέψεις από μέσα μου Και να συναντιόμασταν και να γουστάραμε και να έδενε πολύ όμορφα αυτό... Δεν θα άντεχα στο μέλλον να μην σε είχα. Για αυτό θα στενοχωριόμουν.
Ηλίθιε.
Πώς τα κατάφερες; Τόσα χρόνια πέτρα ήμουνα εσύ πώς κατάφερες να με κάνεις να χαμογελάω και να ομορφαίνεις τα βράδια μου με χαζές συζητήσεις; Επικίνδυνα πράγματα οι έρωτες λοιπόν.
