Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω μεγάλη. Πίστευα πως όταν είσαι μεγάλος όλα είναι πιο απλά. Είχα στο μυαλό μου πως ήμουν ανώριμη επειδή ήμουν παιδί και πως όταν μεγαλώσω θα μπορώ να συνεννοηθώ με τους άλλους αλλά όσο μεγαλώνω τόσο πιο δύσκολο μου φαίνεται το να μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους γύρω μου.
Θεωρώ πως οι σχέσεις έγιναν πιο περίπλοκες από ποτέ.Και ποιος δεν έχει χαμένους έρωτες, ξεγραμμένα που τα ονομάζει απωθημένα, κρυφά μίση και γενικότερα λίγο από αυτό το περίπλοκο που κάνει τη ζωή μας λίγο πιο ενδιαφέρουσα. Μέσα στο κλίμα αβεβαιότητας στο οποίο ζούμε πως θα μπορούσαμε να ζητάμε σταθερές σχέσεις;
Γενικότερα από όλα όσα βλέπω δίπλα μου παρατηρώ πως μέρα με τη μέρα οι σχέσεις λειτουργούν ανάλογα με το συμφέρον και τις συγκυρίες. Σπάνια βλέπω ανθρώπους που είναι χρόνια ο ένας δίπλα στον άλλο και είναι πραγματικά καλά. Σπάνια βλέπω ειλικρινά συναισθήματα. Οι λέξεις στην εποχή που ζούμε μοιάζουν να έχουν χάσει το νόημα τους. Πως λοιπόν να συνεννοηθούμε;
Οι άνθρωποι ίσως και λόγο κρίσης έμαθαν να αγαπούν το παροδικό. Έμαθαν να ψάχνουν το εύκολο σε κάθε πτυχή της ζωής τους, να μιλάνε πολύ και να ακούνε λίγο, να ζητάνε πολλά αλλά να ξεχνάνε να δώσουν. Το χειρότερο όμως είναι πως οι άνθρωποι προτιμούν να σιωπούν, σταμάτησαν να εκφράζονται και πολλές φορές αναρωτιέμαι αν ξέρουν να εκφραστούν.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχουμε γύρω μας πολλά άτομα αλλά στην ουσία να είμαστε μόνοι μας. Και συνηθίσαμε να ζούμε έτσι και κάποιες φορές νιώθουμε ότι μας αρέσει κιόλας. Όσο πιο πολλά ζητάς, τόσο πιο πολύ θα πληγωθείς μου έλεγαν όταν ήμουν μικρή. Αλλά αν δεν δώσεις πως μπορείς να περιμένεις να αποκτήσεις κάτι ουσιαστικό στη ζωή σου; Όλα μπροστά μας τα βρίσκουμε καλά και κακά. Εξάλλου από τα μεγαλύτερα κακά γεννιούνται και τα μεγαλύτερα καλά.
σχόλια