Για την Άννα
..βάζω τραγούδι στο παρασκήνιο και αρχίζω δειλά δειλά να γραφώ τις σκέψεις μου για σένα..σκόρπια λόγια, σκορπιοί στίχοι για όλες εκείνες τις αλήθειες που με άφησες να δω στα μάτια σου.
Θέλω να σε δω απόψε..έτσι απλά θα το ζητήσω. Τυχαίνει να είναι ένα από τα βράδια του Αύγουστου που τα αστέρια κρέμονται σε μια κλωστή που δεν αργεί να κοπεί κ να σχηματίσουν φλόγες στον ουρανό..τα πεφταστέρια του καλοκαιριού. Να θυμηθούμε πως ήταν όταν ήμασταν παιδιά κ ξαπλώναμε χάμω και τα μετρούσαμε . Κλείναμε τα μάτια μας θέλοντας να αποθηκεύσουμε τη στιγμή που το αστέρι σχηματίζει φωτεινή γραμμή στον ουρανό και προσπαθούσαμε να σκεφτούμε αμέσως μια ευχή πριν πέσει κ το χάσουμε τελείως ..και αυτό και την ευχή!
Να σου δείξω ποια είναι η μεγάλη και η μικρή άρκτος, να τις ψάξουμε μαζί στον ουρανό.
Δε μου αρκεί να βλέπουμε τον ίδιο ουρανό. Θέλω να τον βλέπουμε μαζί.
Στο ωραιότερο σημείο που μου έδειξες στην Αθήνα, δίπλα στη θάλασσα και στη μυρωδιά της ελευθερίας, της αλμύρας κ του ήχου της που σε κάνει να ανατριχιάζεις σαν κλείσεις τα μάτια σου και τον αφήσεις να σε παρασύρει. Εκεί θα σε περιμένω..εκεί.
σχόλια