Περπάταγαν για ώρα οπως συνήθιζαν να κάνουν τις Κυριακές, ο ήλιος άρχισε ήδη να χλωμιάζει από τη ζάλη βλέποντας τους ν' ανεβοκατεβαίνουν την Διονυσίου Αεροπαγίτου ρίχνοντας κάθε λίγο θολές ματιές στην σελήνη η οποία αποκοιμόταν περιμένοντας να ξεπροβάλει η πούλια ώστε να πετάξει το σκουφάκι που κάθε τόσο μες τον ύπνο της γαργάλαγε τη μύτη της και φτερνιζόταν...
Τα πρόσωπά τους; Αλλοτε αισιόδοξα και κάποιες στιγμές υγρά έπειτα μεθυσμένα... και περπάταγαν για ώρες και τα πλακόστρωτα αναθεμάτιζαν και οι δύο φίλοι μας αναθεμάτιζαν κάθε τόσο δεν ξερουμε γιατί ίσως και χωρίς λόγο (το πιο πιθανό!!!)
- Να κάτσουμε να κάνουμε ενα τσιγάρο; Κουράστηκα να περπατάω.
- Ένα μόνο γιατί μας περιμένει
- Είσαι σίγουρη πως πρέπει να πάμε;
- Εννοείται πως πρέπει, σήμερα θα λυθεί η απορία μας και σκέψου ότι είναι στο γραφείο του μονάχα για μας
- Μωρέ φοβάμαι
- Κι εγώ
- Ε τότε να μη πάμε
- Θα πάμε σταμάτα
....................................
- Νιουνιου αν μας κρατήσει μέσα;
- Τουλάχιστον θα είμαστε παρέα
- Εγώ δεν θέλω
- Θες να μείνεις με την απορία;
- Έχεις δίκιο σήμερα πρέπει να μας λυθεί η απορία, σήκω πάμε αρχίζει και σκοτεινιάζει.......
Πετάξανε τα τσιγάρα μισό καπνισμένα στις άκρες τους και μαζί τους και το φεγγάρι το σκουφί του, ο ήλιος από ώρα ξαπόστενε ζαλισμένος και οι δύο τους αλαφροΐσκιωτα χαθήκανε μέσα στο σούρουπο..
-Σας περίμενα ώρα ψιθύρισε η γνώστη φωνή του άγνωστου φίλου μας, Περάστε.
Αφήνοντας ένα μειδίαμα να πέσει στο κατώφλι της πόρτας οι δύο αγαπητοί φίλοι μας πέρασαν μέσα στον κλιματιζόμενο χώρο σαστισμένοι και ολίγον τρεμάμενοι κι αύτοι και οι σκέψεις τους
- Να σας ρωτήσω;
- Παρακαλώ απαντάει η ψιθυριστή φωνή
- Γιατί έχετε αναμμένο κλιματιστικό με τέτοια δροσιά;
- Ξέμεινε από την προηγούμενη ιστορία που απαιτούσε αναφορά σε κλιματισμό, λόγο της συνεχούς υδρορροής ενός ασθενούς
"ΑΣΘΕΝΟΥΣ;" σκέφτηκαν και οι δυο και επικοινώνησαν τρομαγμένα μονάχα μ ένα βλέμμα.... "ας το παραβλέψουμε".. συνέχισαν (πάντα επικοινωνώντας μ' ένα βλέμμα).
- Λοιπόν καθίστε (το σκηνικό είχε αλλάξει και διέθετε πλέον έναν πανέμορφο κόκκινο από βελούδο καναπέ) κι αυτή τη φορά οι μικροί πρωταγωνιστές μας δεν έφεραν καμία αντίρρηση στην προσταγή του κυρίου
-Σας ακούω λοιπόν παιδιά μου, καταρχήν πως μπορώ να σας αποκαλώ;
- Με το ψευδώνυμα μας απάντησε κοφτά ο μικρός μας φίλος
-Δηλαδή;
- Η Ανεμόσκαλα και ο Αλαφροΐσκιωτος
- Παράξενα ψευδώνυμα
- Συγγνώμη από την μέχρι τώρα ροή της ιστορίας, αυτό σας φάνηκε παράξενο; αποκρίθηκε με εκνευρισμό (η νιουνιού)
- Έχεις δίκιο, με συγχωρείτε, λοιπόν!!!
- Μη μας αγχώνεται σας παρακαλώ φώναξε τρομαγμένος (ο Νικόλας)
- Ωραία σας δίνω όσο χρόνο χρειάζεστε
- Γιατρεεεέ δεν χρειαζόμαστε χρόνο, μια απάντηση χρειαζόμαστε
-Δηλαδή ανεμόσκαλα;
- Είμαστε μολυσμένοι γιατρέ αυτό θέλει να σας πει η μικρή φίλη μου από δω
- Μολυσμένοι με τι; Δε σας καταλαβαίνω
- Γιατρέ, Γιατρέ ακούστε μας συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο, πρέπει να γεννηθήκαμε μ ένα μικρόβιο στο αίμα μας
- Το οποίο ανεβοκατεβαίνει συνεχώς και βοηθάει στο να μας πιάνει τρέλα διακόπτει (ο Νικόλας)
- Τι νιώθετε δηλαδή;
- καταρχήν είμαστε μερακλήδες γιατρέ
- ΑΣΧΕΤΟ
- Το ξέρω!!! Απλά έπρεπε να γραφτεί κι αυτό στην ιστορία για να ξέρετε με τι ανθρώπους έχετε να κάνατε απαντάει (η νιουνιού)
- Μας αρέσει ο χορός, η μουσική, η ζωγραφική, η ποίηση, το μπαλέτο, το ποτό (ο Νικόλας τα λέει ολ' αυτά)
- Καλοπερασάκηδες δηλαδή
- Κι εσείς επικριτικός
- Εδώ ανεμόσκαλα σα να χει δίκιο ο γιατρός, μπορώ ν ανοίξω το παράθυρο σας παρακαλώ; Να αφήσω να μπει λίγη νύχτα μέσα και να επιτρέψουμε τα αστέρια να μας χορέψουν ένα τανγκό;
- Κι εγώ γιατρέ θα θελα να κάνω μια πιρουέτα, θαρρώ πως θα την εκτελέσω Υπέροχα......
- Να βλέπετε γιατρέ; μόλις ανέβηκαν τα επίπεδα του μικροβίου στο αίμα μας!!!!
Ο άγνωστος για μας κύριος άφησε ένα εκοφαντικο γέλιο κι έπιασε το πρόσωπο του διασκεδάζοντας....
- Συνεχίστε αποκρίθηκε!!!!
- Μας αρέσει η καλή ζωή, χωρίς να χρειαζόμαστε πολλά λεφτά να τη χαρούμε
- Μας αρέσει το πιοτό και το απολαμβάνουμε μέχρι να πέσουμε κάτω από την αλκοόλη
- Μας αρέσουν οι βόλτες κάτω από τον χειμωνιάτικο δροσερό ήλιο
- Μας αρέσουν οι βουτιές κάτω απ' τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού
- Μας αρέσει το καλό φαγητό (πάντα με καλό κρητικό κρασί ή ρακί διαλέξτε εσείς τι σας αρέσει)
- Μας αρέσει να χορεύουμε αλλόκοτα
- Μας αρέσει να συμπεριφερόμαστε αλλόκοτα
-Να κοροϊδεύουμε τους ηλίθιους αλλόκοτα
- Να χαιρετάμε από το τζάμι του λεωφορείου κάθε περαστικό
- Να κλαίμε
- Να γελάμε
- Δεν μας αρέσει που συχνά πεινάμε, ευτυχώς δεν διψάμε
- Μας αρέσει να το παίζουμε έξυπνοι (αν και είμαστε)
- Χλευάζουμε την θρησκεία (και φοβόμαστε ότι ίσως μια μέρα ο θεός μας κάψει) αλλά συνεχίζουμε να το κάνουμε γιατί είμαστε ριψοκίνδυνοι αν και δεν μας φαίνεται γιατρέ!
- Επαναλαμβανόμαστε, χρησιμοποιούμε τετριμμένες εκφράσεις, γιατί?
- θα σας απαντήσω εγώ, γιατί μας αρέσει που είμαστε γραφικοί
- Κλαίμε με τους στίχους από το Μονόγραμμα του Ελύτη και γελάμε με τον φόβο ότι κάποια μέρα θα μείνουμε άστεγοι..
- Μισούμε τη μιζέρια και τους δεξιούς
- Λατρεύουμε τον Ζορμπά
- Και πολύ συχνά αγαπάμε και την μοναξιά
- συμπαθούμε τον Θεοδωράκη
- Μισούμε.....
- Ξέρω ξέρω τον Λαζόπουλο διακόπτει ο άγνωστος κύριος με τη ψιθυριστή φωνή
- Εγώ δεν έχω σπίτι
- Δεν έχουμε ελπίδα γιατρέ;;;
- ούτε λεφτά, έχεις να μας δανείσεις μερικά γιατί έχουμε κι έναν γάμο κοντά σιμά;;;
- Το μόνο που θα σας δώσω παιδιά μου είναι από ένα ζευγάρι φτερά και θ' ανοίξω το παράθυρο για να πετάξετε
- έτσι κάνετε σ όλους τους ασθενείς σας γιατρέ;
- Έτσι είναι παιδιά μου οι Ρομαντικοί άνθρωποι χρειάζονται φτερά σ' αυτόν τον κόσμο, γιατί από τη μια μόνο έτσι θα δουν τον κόσμο τούτο από ψηλά έτσι πως θα θέλαν πάντα να τον κοιτάζουν κι απ την άλλη μόνο έτσι θα επιβιώσουν ώστε να μη τους ποδοπατήσει η οχλαγωγία του εξαγριωμένου κι αποκομμένου από την ανθρωπιά πλήθους...
