Πέρασες στο πανεπιστήμιο και μπράβο σου. Είτε η σχολή σου βρίσκεται εκτός Αθηνών είτε εντός, οι περισσότερες συμβουλές – αν όχι όλες είναι πάνω κάτω οι ίδιες. Ως δευτεροετής πλέον φοιτήτρια, σε μία αρκετά –για τα δικά μου δεδομένα- απομακρυσμένη από την Αθήνα επαρχιακή πόλη, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες συμβουλές με το νέο αίμα. Προφανώς και δεν είμαι η έμπειρη, άλλα βίωσα στο έπακρο την διαδικασία της προσαρμογής στη φοιτητική πλέον ζωή.
Πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο, αφού αγόρια και κορίτσια περάσατε παραπάνω από το συνηθισμένο μπροστά από τον καθρέφτη, έτσι ώστε να βεβαιωθείτε πως αυτό που αντικρίζετε αρέσει και σε εσάς αλλά και ενδεχομένως στα νέα άτομα που θα γνωρίσετε, φτάνετε λίγο – πολύ αγχωμένοι στην αίθουσα. Δεν πειράζει αν έχετε ξεχάσει να φέρετε στυλό, πειράζει όμως να μην χαμογελάτε– όχι το χαμόγελο του Joker, ούτε το αινιγματικό της Μόνα Λίζα. Αρκετοί επιστήμονες που ασχολήθηκαν με τον τομέα της ανθρώπινης επικοινωνίας και της γλώσσας του σώματος, υποστηρίζουν πως η ακρογωνιαία λίθος κατά την διαδικασία επίτευξης σχέσεων είναι το χαμόγελο.
Τέλος, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε.
Πολλά νέα ονόματα και χειραψίες. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα θα ξεχάσεις τα μισά ονόματα και το κινητό σου θα γεμίσει άπειρες νέες επαφές, με τα ¾ των οποίων μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου δε θα λες ούτε καλημέρα (ενδέχεται να μην πατάνε καν στην σχολή). Α και.. μην δοκιμάσεις να τους τηλεφωνήσεις μόνο για σημειώσεις, απλά μην το κάνεις. Είναι σαν να σε θυμάται κοπέλα επειδή μόλις χώρισε και ψάχνεται, ouch.
Μόνος, σε ένα ΔΙΚΟ ΣΟΥ (σχεδόν) σπίτι. Φίλε μου, δεν θα μπορείς να φας αν δεν παρακολουθείς στον καναπέ σου κάποια σειρά στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο! Και όσοι δεν το κάνετε, κάτι πάει λάθος με εσάς! Α ναι...! Και σε ένα φοιτητικό σπίτι ΠΑΝΤΑ πρέπει να υπάρχει μία χλωρίνη και ένα εντομοαπωθητικό. Ειλικρινά αυτός ο συνδυασμός κάνει θαύματα (και μην νομίζετε ότι για όλους τους φοιτητές η ύπαρξη μίας χλωρίνης ή εντομοαπωθητικού είναι δεδομένη...!)
Τίτσου, τάβλι και καφές από το κυλικείο. Η Αγία Τριάδα των φοιτητών. Συνοπτικά, και να μην σου αρέσουν ιδιαίτερα έχεις έναν βασικό και αρκετά σημαντικό λόγο να μάθεις τάβλι ή τίτσου: Υπάρχει η περίπτωση να γνωρίσεις νέο πρόσωπο έτσι. Αν είσαι αγόρι και βλέπεις μία παρέα κοριτσιών μπορείς να ρωτήσεις: Ενδιαφέρεται κάποια από εσάς για τίτσου; (τοιουτοτρόπως και με το τάβλι). Αν σου απαντήσουν κάτι τύπου «όχι μόνο για τίτσου», ένταξει φίλε μου, έκανες την τύχη σου. Κορίτσια, αφήστε τα αγόρια να σας πλησιάσουν με αυτόν τον εναλλακτικό τρόπο. Μην ξεχάσω τον καφέ στην σχολή. Δεν είμαι σίγουρη πώς γίνεται να είναι ο πιο απαίσιος και παράλληλα ο πιο τέλειος καφές. Γευστικά μπορεί να σου προκαλέσει μέχρι και στομαχικό ίλιγγο, αλλά το γεγονός πως θα τον έχεις μαζί σου την ώρα της διάλεξης χωρίς κανένας να σου πει το παραμικρό – σε αντίθεση με το σχολείο που αυτό υποδήλωνε έλλειψη σεβασμού – σε δικαιώνει, πέρα από το γεγονός ότι με κάποιον τρόπο καταπολεμάς το φαινόμενο: χασμουρητό μέχρι δακρύων.
Συνεπώς ο πρώτος καιρός στο πανεπιστήμιο είναι σαν να είσαι ξανά στην πρώτη δημοτικού. Υπάρχει φόβος για το άγνωστο, δεν συνειδητοποιείς αμέσως τις νέες σου ευθύνες αλλά σε γεμίζει που μεγαλώνεις και αλλάζεις κεφάλαιο.
σχόλια