Σαν να με χτύπησαν 220 βολτ όπως λέει και το γνωστό άσμα ,άνοιξα τα μάτια μου και η πρώτη εικόνα που επεξεργάστηκε ο εγκέφαλος μου ήταν ουρανοξύστες στην σειρά, καλογυαλισμένοι να αστραφτούν στο πρωινό φως. Το λεωφορείο που είχε ξεκινήσει στης 10 από Θεσσαλονίκη, πέρασε τα σύνορα των Κήπων και αφού έκανε τις γνωστές του στάσεις έφτασε επιτελούς μετά από 10 ώρες στην Πόλη. Μπαίνουμε στον σταθμό του Μπαϊράμ Πασά μετά από ένα μισάωρο τουλάχιστον σημειωτών, η ατμόσφαιρα όχι και πολύ φιλική για τα δικά μας μάτια. Ένας κακός χαμός από αυτοκίνητα και ανθρώπους να προσπαθούν να κινηθούν μέσα στο χάος. Κατεβαίνουμε και παίρνουμε το δωρεάν βανάκι με προορισμό την πλατεία Ταξίμ.
Τουρίστες σε μεγάλη πλειοψηφία Άραβες ,ελάχιστη από Ευρωπαϊκές χώρες και ένα μεγάλο ποσοστό Κινέζοι και Ιάπωνες φορώντας τα καπελάκια τους, άλλοι κρατώντας τις ομπρέλες τους παρελαύνουν σε κάθε τουριστική μεριά, και αξιοθέατα.
Αν θες να μπεις λίγο στην ζωή των κατοίκων κάτσε μαζί τους στο γρασίδι ενός πάρκου και παρατήρησε τους. Κάθε οικογένεια θα είχε τουλάχιστον από 2 μέχρι και 5 παιδιά. Παιδιά παντού λοιπόν καλοντυμένα και μοσχοαναθρεμένα θα έλεγα!
Το Hostel που είχαμε κάνει κράτηση έτυχε να βρίσκεται σε μια από τις νεανικότερες και τουριστικότερες γειτονιές της Πόλης ,κάτω από την σκιά του Πύργου του Γαλατά. Γεμάτη μπουτίκ νέων Τούρκων designers, τουριστικά μαγαζάκια η περιοχή του Γαλατά θεωρείτε από πολλούς το Soho της Κωνσταντινούπολης. Τα πλακόστρωτα δρομάκια δεν προσφέρονται για γυναικεία τακούνια παρά μόνο για αθλητικά και γενικότερα ότι ποιο άνετο παπούτσι μπορεί να υπάρχει. Η Πόλη με τους επτά λόφους γεμάτη από ανηφοριές και κατηφοριές και σε συνδυασμό με τα μεγάλα ποσοστά υγρασίας στην ατμόσφαιρα σε αναγκάζουν να προσαρμοστείς στα πιο απαραίτητα από ρούχα και must αξεσουάρ ένα μπουκαλάκι νερό!
Ένα από τα πράγματα που με έκανε να την αγαπήσω είναι το φαγητό. Αν λατρεύεις το μαμαδίστικο και τα λαχανικά εδώ είναι ο παράδεισος για το στομάχι σου! Βέβαια πάντα με προσοχή και επιλεκτικότητα για το που... Από τα καλύτερα λοιπόν πράγματα που μπορείς να κάνεις εκτός από τον τουρισμό είναι να τρως όλη μέρα! Πάνω στην Ιστικλάλ κυρίως αλλά και σε άλλες γειτονιές θα βρεις αυτά τα υπέροχα εστιατόρια self service οπού παίρνεις τον δίσκο σου διαλέγεις από την βιτρίνα όποιο φαγητουλι σου "μιλάει" εκείνη την στιγμή παίρνεις τους σαρμάδες σου της πολύχρωμες σαλάτες σου το γλυκάκι σου και μετά ταμείο. Εκεί είναι το καλύτερο κομμάτι γιατί με την ισοτιμία ένα ευρώ ίσον με τρεις τούρκικες λίρες πάνω κάτω θα γεμίσεις δυο δίσκους με όλα τα καλά και θα πληρώσεις το μέγιστο 25 ευρώ το λιγότερο 12 ευρώ για δυο άτομα!!!
Ένα από τα καλύτερα σημεία για καφέ είναι αυτά τα μικρά μαγαζάκια κοντά στο λιμάνι στην περιοχή του Καμπατάς αλλά την διαφορά κάνει αυτό που βρίσκετε μέσα στους κήπους του παλατιού του Ντολμά Μπαχτσέ (αν εξαιρέσουμε τους πυροβολισμούς που έπεσαν πριν λίγες μέρες εκεί κοντά). Το σέρβις είναι λίγο αργοκίνητο βέβαια αλλά αξίζει!
Οι Τούρκοι λατρεύουν τα πάρκα, και ειδικά στο ραμαζάνι θα δεις να στήνουν υπαίθρια γλέντια το βράδι. Σε όλες λοιπόν τις παραθαλάσσιες συνοικίες που είναι γεμάτες πάρκα καταμήκος του Κεράτιου αλλά φαντάζομαι και σε αλλά σημεία το βράδι βγαίνουν οι φουφούδες, τα πιτσιρίκια τρέχουν και παίζουν και η ζωή παίρνει ένα χρώμα από παλιές καλές στιγμές.
Αν σου αρέσει ο "χριστιανικός" τουρισμός δηλαδή μοναστήρια, εκκλησίες κλπ εκτός από την Αγία Σοφία και την Μονή της Χώρας ένα εναλλακτικό και πολύ γνωστό τα τελευταία χρόνια μοναστήρι είναι αυτό του Αι Γιώργη του Κουδουνά στην Πρίγκηπο.
Τα Πριγκηπόνησα και πόσο μάλλον η Πρίγκηπος καθώς είναι το μεγαλύτερο είναι τα "διαμάντια" για τους Κωνσταντινοπολίτες. Είναι πραγματικά πανέμορφα όμως χωρίς υπερβολές ταξιδεύεις σε μια παράλληλη πραγματικότητα. Τα σπίτια με αρχιτεκτονική επηρεασμένη κυρίως από την Γαλλική εξοχή και με ιστορία 200 χρόνων τουλάχιστον στην πλάτη τους θα σε μαγέψουν για να μην πω θα σε χαζέψουν! Και επανέρχομαι στο μοναστήρι του Αι Γιώργη που βρίσκετε στο τέλος του λόφου και για να φτάσεις παίρνεις μια από τις αναρίθμητες άμαξες όπου σε πηγαίνει μέχρι ένα σημείο και από εκεί περπατάς τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο ανηφόρα με βαθμό δυσκολίας που θα ζήλευε κάθε διάδρομος γυμναστηρίου!!! Φτάνοντας αυτό που σε αποζημιώνει είναι η θέα και η μονή που είναι μια από τις παλαιότερες με ιστορία από τον 10ο αιώνα.
Η Πρίγκηπος όπως και τα άλλα νησάκια προσφέρονται και για μπάνιο, αν και από ότι με πληροφόρησαν σαν την Χαλκιδική δεν έχει;!!!;;;;!!!
Πίσω στην Πόλη ξανά και μια από τις ομορφότερες βόλτες που μπορεί να κάνει κανείς είναι μια βόλτα στο Ορτακιοϊ. Με θέα σε μια από τις τρεις γέφυρες που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία!
Αν θες να μπεις λίγο στην ζωή των κατοίκων κάτσε μαζί τους στο γρασίδι ενός πάρκου και παρατήρησε τους. Κάθε οικογένεια θα είχε τουλάχιστον από 2 μέχρι και 5 παιδιά. Παιδιά παντού λοιπόν καλοντυμένα και μοσχοαναθρεμένα θα έλεγα! Ένα ακόμα που έκανε τα σαγόνια μου να πέσουν ήταν οι πιπιλιές στον λαιμό δυο νεαρών που προφανώς βρέθηκαν εκεί από κάποιο καλά κριμένο πάθος που έκρυβαν καλά οι νεαρές που είχαν στο πλάι τους η μια με μαντίλα και η άλλη με τσαντόρ!!! Το σουξέ του Γιάννη Πάριου θα γίνονταν πρώτο σε πωλήσεις στην γείτονα! Ο πόλεμος λευκών και μαύρων Τούρκων έχει φουντώσει αρκετά από ότι φαίνεται. Σκηνικό σε εμπορικό κέντρο αυτό μας έδειξε τουλάχιστον.... Νεαρές με μαντίλες σε ουρά για έλεγχο πριν μπεις στο κτήριο αντάλλαξαν βαριά βλέμματα και πέταξαν με λίγο νεύρο παραπάνω κανά δυο κουβέντες με την νεαρά σεκιούριτι.
Οι απόψεις διίστανται σε όσους μίλησα ότι είμαι ερωτευμένη με αυτή την Πόλη... όλοι είχαν τον δικό τους λόγo... πάντα σεβαστός!
σχόλια