Κατάσταση: νηφάλια. Αίσθημα: free

Κατάσταση: νηφάλια. Αίσθημα: free Facebook Twitter
0

Step into this room and dance for me

 

Κανένας έρωτας , κανένα πρώτο άγγιγμα ,κανένα σκαλωμένο χαμόγελο.


Μονό μικρές στιγμές αμηχανίας όταν άρχισα να σε πλησιάζω ,αφού πρώτα άκουσα το «έλα».


Δεν χρειάστηκαν πολλά, μόνο κάτι σφηνάκια και μια μικρή παύση για να απαλλαχτώ από κάθε κοινωνικό στερεότυπο ,από κάθε ανασφάλεια μου και να αποδεχτώ τις πραγματικές επιθυμίες μου!

Κατάσταση : νηφάλια
Αίσθημα : free

Λίγα λόγια για το τι κάνω στη ζωή μου, πολλές ώρες μετά φαίνεται ακόμα στο πρόσωπο σου η εντύπωση που σου προκάλεσα.


Ακόμη λιγότερα λόγια σχετικά με τις ηλικίες μας, η έκπληξη κοινή αλλά αυτή είναι ακόμα και σήμερα ένα σημείο που μας ιντριγκάρει.


Αυτά τα 11 χρόνια και όχι γιατί είναι 11 αλλά γιατί εγώ είμαι πρωτοετής φοιτήτρια.


Λόγια και καθόλου επαφή και ας βρισκόμαστε τόσο κοντά ,και η παρέα μας ,ποια παρέα μας δηλαδή η φίλη μου και ο φίλος σου , εκεί δίπλα μας σαν δικλείδα ασφαλείας.


Λίγο αργότερα χανόμαστε μέσα στο πλήθος , είχε live και αυτό ήταν αρκετά ευνοϊκό.


Πάλι τίποτα, μόνο λόγια και λίγος χορός ,ίσα ίσα για να δεις πως χορεύω.


Με «έδιωξες» και με έδιωξες ταυτόχρονα.


Και εγώ σου ξανασυστήθηκα ,σχεδόν αμέσως.


Συνεχίσαμε να μιλάμε και να σου δείχνω με κάθε τρόπο ότι θα μπορούσαμε να αφήσουμε τους φίλους μας και να φύγουμε μαζί. Κάτι που τελικά δεν συνέβη.


Και το σενάριο επαναλήφθηκε αρκετές φορές, με εμένα κάθε φορά να σου ανοίγω τα χαρτιά μου λίγο περισσότερο αλλά ποτέ δε φύγαμε μαζί.


Μέχρι εκείνη την ημέρα, που για πρώτη φορά στη ζωή μου είπα ξεκάθαρα αυτό που ήθελα, με ωμά και άμεσα λόγια και τότε ακριβώς το πήρα.


Λίγες μέρες μετά κάνεις την πρώτη προσπάθεια για επικοινωνία και ανταποκρίνομαι, όχι πολλά πολλά .


Και κάθε φορά που γυρίζω στην πόλη μας φροντίζω να το μαθαίνεις εγκαίρως και κάθε φορά που έρχεσαι εσύ στη φοιτητική μου πόλη φροντίζεις να μου χτυπάς το κουδούνι.


Ποτέ δε θα πούμε πολλά ,δε χρειάζεται.


Αλλά σχεδόν πάντα θα μου δώσεις κάτι πολύ μικρό για να κρατηθώ και να αναρωτηθώ «τι συμβαίνει».


Και δεν ξέρω αν τελικά μαζί σου κόλλησα γιατί έγινες η αφορμή για πρώτη φορά να δείξω αυτό που είμαι ,αν είσαι εσύ το κάτι διαφορετικό ή το απαγορευμένο της ηλικίας μας ή όλα αυτά μαζί.


Ένα είναι σίγουρο ,ήξερες πότε να κάνεις τι για να μας φέρεις σ' αυτήν την κατάσταση.


Και κανένα χάδι, κανένα γλυκόλογο , κανένα χαμόγελο , απλά η επιθυμία να υπάρξουμε τόσο κοντά που να μην χωράει καμία αμφιβολία για αυτό που κάνουμε.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ