«Αυτός ξαπλωμένος κάτω, στη μέση της παραλίας... έβαλε το αυτί της στο στήθος του... η καρδιά του είχε πάψει να χτυπάει... όχι όχι δεν μπορούσε να το δεχτεί. Άρχισε να του κάνει με μανία τεχνητές αναπνοές, αλλά μάταια. Πώς αλήθεια να δώσει κανείς πνοή σε έναν πεθαμένο! Αλλά αυτή δεν το δεχόταν. Κόσμος είχε μαζευτεί γύρω τους. Της φώναζαν να σταματήσει, της έλεγαν ότι ήταν νεκρός και ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πια. Είχε αρχίσει να κουράζεται, η αναπνοή της έβγαινε με δυσκολία...αισθανόταν να πνίγεται και αυτή...έδινε την ενέργεια και το οξυγόνο της σε έναν πεθαμένο. Οι αισθήσεις της άρχισαν να την εγκαταλείπουν. Είχε κουραστεί....ήθελε να σηκωθεί αλλά δεν είχε πλέον δύναμη...τότε η άμμος άρχισε να κινείται και να τη ρουφάει μέσα. Οι άνθρωποι που βρισκόταν γύρω της προσπάθησαν να τη βοηθήσουν αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα..είχε αφεθεί»...
Πετάχτηκε πάνω μέσα στον ιδρώτα...η ανάσα της κοφτή.. «ο ίδιος εφιάλτης» σκέφτηκε. Γύρισε και κοίταξε δίπλα της. Εκείνος κοιμόταν του καλού καιρού, χαμογελούσε κιόλας «ποιος ξέρει τι όνειρο βλέπει» μονολόγησε. Ο ήχος από το ροχαλητό του διατάρασσε την ησυχία που επικρατούσε στο δωμάτιο. Προσπάθησε να ηρεμήσει αλλά δεν τα κατάφερε. Η Αγωνία την έσπρωξε στην αγκαλιά της Αϋπνίας. Βγήκε έξω στο μπαλκόνι, χρειαζόταν λίγο αέρα. Άναψε ένα τσιγάρο και προσπάθησε να τα βρει με την Ηρεμία. Τότε οι Αναμνήσεις, έτσι ξαφνικά, την επισκέφτηκαν. Ακούμπησε στα κάγκελα και άρχισε να χαζεύει την προβολή της ταινίας που παιζόταν μόνο γι αυτή στο σινεμά του ουρανού. Έδειξε τη μέρα που την πλησίασε. Γοητευτικός και αποφασιστικός. Του άρεσε και δεν το έκρυβε. Τη γοήτευσε το χαμόγελο του και το αστείρευτο χιούμορ του και αφέθηκε.
Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της. «Τι όμορφα που ήταν»...σκέφτηκε.. «γιατί αυτή η αίσθηση της πρώτης γνωριμίας να μην κρατάει;». Έπειτα μεταμορφώθηκε σε έναν άλλο άνθρωπο, δεν είχε κανένα από τα στοιχεία που τη γοήτευσαν. Το χιούμορ, η λάμψη στα μάτια, η σβελτάδα, οι έξυπνες ατάκες... Σα να εμφανίστηκε η κακιά μάγισσα με το ραβδάκι και μεταμόρφωσε το πρίγκιπα σε βάτραχο...γιατί έτσι συμβαίνει στο παραμύθι της ζωής...μόλις φιλήσεις το πρίγκιπα μεταμορφώνεται σε βάτραχο. Έκανε το τελευταίο τσιγάρο. Αναστέναξε και επέστρεψε στο κρεβάτι. Εκείνος ούτε που είχε καταλάβει ότι έλειπε για λίγο. Τον κοίταξε στο μισοσκόταδο και ένα δυνατό σφίξιμο στο στομάχι της έκοψε την ανάσα. ...«γιατί μένω μαζί του;» Η Απάντηση με ένα σάλτο ξέφυγε από την πραγματικότητα και κρύφτηκε στα Όνειρα της για να μην την πληγώσει. Ανασήκωσε απαλά τα σκεπάσματα και χώθηκε από κάτω. Ο Μορφέας περίμενε να την πάρει στην αγκαλιά του και να την παρηγορήσει.
Ήταν εκείνη η στιγμή, λίγο πριν αποκοιμηθεί που η σκιά της έσκυψε και της ψιθύρισε γλυκά στο αυτί :
"Μυστήρια γυναίκα η Έλξη. Εμφανίζεται όποτε θέλει και δε ρωτάει κανένα. Μένει όσο θέλει και εξαφανίζεται έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε". Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό;
Τότε πετάχτηκε πάνω... «το όνειρο»...αναφώνησε.. «κάτι θέλει να μου πει...ο νεκρός..εγώ να προσπαθώ να τον ζωντανέψω...»!! Η σχέση της είχε πεθάνει και αυτή προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να κρατήσει στη ζωή κάτι που στην ουσία είχε τελειώσει. Σηκώθηκε και πήγε στο καθιστικό. Ο ήχος από τον πάγο και το ουίσκι έσπασαν για λίγο τη σιωπή που κυριαρχούσε στο δωμάτιο.. Ήπιε μια γερή γουλιά και έγειρε πίσω...έκλεισε τα μάτια της σφιχτά..για να μην αφήσει ούτε μια χαραμάδα σκέψης να περάσει. Οι Σκέψεις όμως δεν είναι μόνο εικόνες είναι και ψίθυροι και αυτούς δεν μπορεί να τους αποφύγει όσο και να κλείσει τα αυτιά της. Οι Σκέψεις είναι τα λόγια του υποσυνείδητου και αυτό έχει τον τρόπο του να εισβάλλει...
Τον είχε συναντήσει σε μια περίοδο που ήθελε να είναι μόνη της. Είχε κουραστεί με τις επιλογές της. Διότι δε μας φταίνε οι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή μας αλλά εμείς που τους επιλέγουμε. Εξάλλου ο κάθε άνθρωπος συμπεριφέρεται όπως έχει μάθει από τις σχέσεις του με τους ανθρώπους με τους οποίους εμπλέκεται. Πώς μπορούμε να περιμένουμε αλήθεια να μας συμπεριφερθούν σωστά άνθρωποι όταν δεν το έχουν μάθει; Πόσοι άνθρωποι κάνουν αρρωστημένες σχέσεις ξανά και ξανά, μόνο και μόνο γιατί αυτό τους είναι γνώριμο; Ό,τι άλλο τους είναι άγνωστο και συνεπώς αφύσικο. Έτσι μπαίνουν σε ένα φαύλο κύκλο χωρίς να τολμούν να αλλάξουν το ρου της ζωής τους. Οι Σκέψεις της σταμάτησαν να πάρει μια ανάσα και έπειτα συνέχισαν. Ίσως τελικά να μην υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι αλλά άνθρωποι που μας κάνουν και άνθρωποι που δε μας κάνουν.
Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί ποτέ ότι επενδύουμε σε ανθρώπους και σε σχέσεις που πολύ απλά δε μας κάνουν; Ότι στην ουσία ντύνουμε έναν άνθρωπο με τις προσδοκίες, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας;
Η Ώρα πέρασε από μπροστά της και της έκλεισε με νόημα το μάτι. Έπρεπε να πάει να κοιμηθεί. Είχε όλο τον καιρό μπροστά της να σκεφτεί...η Επιλογή βρισκόταν στα χέρια της.
Σηκώθηκε απρόθυμα και νυσταγμένα συνάμα...πίσω της...στη σβησμένη τηλεόραση.. φάνηκε η σκιά ενός εκφωνητή...:
«Καταζητείται μια μυστήρια γυναίκα εν ονόματι Έλξη. Αμφιβόλου χρώματος ματιών. Άυλη. Απροσδιορίστου μορφής. Την ώρα της εξαφάνισης της φορούσε ένα αόρατο πέπλο. Χαρακτηριστικό είναι το άρωμα της. Μύριζε μυστήριο και στο πέρασμα της άφηνε απορία.
Όποιος τη συναντήσει θα το καταλάβει από την περίεργη αίσθηση και τα ψήγματα μαγνήτη που θα αφήσει πίσω της. Μην προσπαθήσετε να την αποφύγετε, δε σας ρωτάει....θα σας βρει όπου και να πάτε. Ποτέ μην προσπαθήσετε να την εγκλωβίσετε, θα είναι μάταιο, αν δε θέλει η ίδια σαν το χέλι θα ξεγλιστρήσει από τις σχισμές των χεριών σας, θα γίνει άνεμος και θα εξαφανιστεί.
Κατηγορείται για φωτιές που άναψε. Αναζητείται απεγνωσμένα από άλλους που τη χρειάζονται. Δεν μπορεί να συλληφθεί γιατί οι κατηγορίες της είναι σε ένα λευκό χαρτί. Φημολογείται ότι είναι ο καλύτερος δραπέτης και ο μεγαλύτερος ληστής. Όποιος τη βρει είναι μάταιο να αντισταθεί, ένα σπίρτο είναι αρκετό να ανάψει μεγάλη φωτιά και να τον κάψει ολάκερο. Ας σηκώσει τα χέρια ψηλά και ας περιμένει αν παραμείνει σημαίνει ότι έχει το λόγο της....αν όχι...τότε εκείνη ξέρει».
Κοντοστάθηκε...της φάνηκε ότι ξέχασε την τηλεόραση ανοιχτή ..γύρισε πίσω και κοίταξε «Περίεργο!¨» Μονολόγησε. « Νόμιζα ότι άκουσα κάποιον να μιλάει... χμμμμ μάλλον έχω παραισθήσεις»...Ωστόσο, μια σκιά πίσω από την κουρτίνα είχε αντίθετη άποψη...
σχόλια