Το σπίτι μου είναι άδειο."Φεύγω". Πρώτη φορά. "Φεύγω". Δεύτερη... Όμως τίποτα δεν μπορεί να με εμποδίσει απ το να μείνω. Άδεια, στην μέση ενός άδειου σπιτιού. Άδειο, ήσυχο, ασάλευτο. Τα πόδια μου δεν κουνιούνται και το μυαλό μου ταξιδεύει. Μακριά από εδώ. Σε ένα άλλο σπίτι, σε μια άλλη πόλη. Γιατί όμως δεν μπορώ να φύγω; Γιατί δεν μπορώ να δώσω μια κλοτσιά στην πόρτα,να την ακούσω με ικανοποίηση να κλείνει, και να φύγω; Ίσως γιατί αυτό το σπίτι στεγάζει πολλούς δαίμονες για μένα, την υποτιθέμενη Αλίκη του παραμυθιού. Πολλούς δαίμονες, μα και πολλά θαύματα! Είναι οι καταστάσεις, που σαν αλυσίδες, από χρυσάφι η από σίδερο, με κρατάνε δεμένη σε αυτό το σπίτι, σε αυτή τη ζωή. Και αν δεν θέλω να φύγω; και αν θέλω να μείνω εδώ, παρέα με τους δαίμονες, τα θαύματα, και όλο το υπόλοιπο παραμύθι; όχι! δεν είναι παραμύθι η ζωή μικρή! Και εσύ πρέπει να πάρεις πλέον μια απόφαση. Για σένα. Για αυτούς που σε στοίχειωσαν, για αυτούς που σε αγάπησαν, για αυτούς που σε συγχώρεσαν. Αυτά σκέφτομαι και κάνω μια δρασκελιά. Σαν πραγματικά να φεύγω...
Μα...
Στέκομαι στην μέση ενός άδειου σπιτιού ακούγοντας την ηχώ από το κάθε τι που ξεστομίζω. Δεν έχω ιδέα αν όλο αυτό που ζω τα τελευταία λεπτά, είναι το κλείσιμο ενός κύκλου. Μιας ζωής, και ταυτόχρονα η έναρξη μιας άλλης. Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να φύγω, παρόλο που περίμενα αυτή τη φυγή πολύ καιρό τώρα. Δεν ξέρω αν αυτό είναι ένα παιδικό παραμυθάκι που διαβάζαμε μικροί. Και αν όντως είναι, δεν ξέρω αν για μένα θα έχει αίσιο τέλος. "Το αγαπώ αυτό το μέρος", σκέφτομαι. Έχω χορέψει εδω μέσα, έχω τραγουδήσει δυνατά, έχω κλάψει με λυγμούς, έχω ερωτευτεί εδώ μέσα. Εδώ μέσα έχω νιώσςει να αγαπιέμαι. Έχω αγκαλιάσει εδώ μέσα. Μέσα σε αυτό το σπίτι πήρα τα πιο σημαντικά μου διδάγματα. Θα ξανά ρθω, δεν τίθεται θέμα. Απλώς με φοβίζει πολύ αυτή η αλλαγή. Σε λίγο θα πρέπει να το βάλω στα πόδια, να τρέξω γρήγορα, γιατί χρονοτριβώ και έχω να προλάβω ένα αεροπλάνο. Θα απογειωθεί και αυτό με την σειρά του, και εγώ θα είμαι αρκετά μακριά πια από αυτό το μονάκριβο, μικρό μου σπίτι.
Οι φίλοι μου μιλούν για τους κύκλους της ζωής, που έρχονται σε πέρας. Μιλούν για τις επιστροφές στις παλιές γειτονιές, με σκοπό να κάνεις νέα ξεκινήματα. Δεν πιστεύω τίποτα απο όλα αυτά! Δεν με νοιάζει αν όλα αλλάξουν ή αν μείνουν τα ίδια. Εγώ θέλω να είμαι ευτυχισμένη!
σχόλια