Κατάφερε να αποτυπώσει την παρακμή της σημερινής ελληνικής κοινωνίας με μια πανέμορφη κιτς αισθητική, με έξυπνο χιούμορ και πραγματικά αξιοπρόσεκτα πλάνα. Δεν είχε να κάνει καθόλου με αυτό που αποκαλούν Greek weird wave αυτό που είναι απόμακρο, ψυχρό και ωμό.
Ήταν Δευτέρα όταν, ξαφνικά, συνέβη. Μια φίλη είχε κερδίσει μια διπλή πρόσκληση για την πρεμιέρα του Xenia στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και επειδή βρισκόταν στο Λονδίνο με ρώτησε αν τη θέλω. Φυσικά, απάντησα, ναι. Αποφάσισα, λοιπόν, να τη μοιραστώ με τη Νάνσυ η οποία είχε γενέθλια και θα ήταν ένα όμορφο δώρο. Ντυθήκαμε όμορφα και ξεκινήσαμε για τη Στέγη.
Λίγα λεπτά πριν την προβολή γινόταν χαμός έξω. Πολύς κόσμος αναγνωρίσιμος και μη, φωτογράφοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, κάμερες. Ήταν όμορφα. Η προβολή ξεκίνησε. Όλοι περίμεναν να δουν τι ήταν αυτό που έκανε τις Κάννες να χειροκροτήσουν τόσο ένθερμα, μαζί κι εγώ. Βρισκόμουν δυόμιση ώρες μέσα στην αίθουσα χωρίς να το καταλάβω και χωρίς ο νους μου να χαθεί ούτε για ένα λεπτό (να τονίσω εδώ ότι αρκετά εύκολα αποσπάται η προσοχή μου). Ήμουν πραγματικά εκεί. Διασκέδασα πραγματικά και συγκινήθηκα πολύ. Για μένα κατάφερε να αποτυπώσει την παρακμή της σημερινής ελληνικής κοινωνίας με μια πανέμορφη κιτς αισθητική, με έξυπνο χιούμορ και πραγματικά αξιοπρόσεκτα πλάνα. Δεν είχε να κάνει καθόλου με αυτό που αποκαλούν Greek weird wave αυτό που είναι απόμακρο, ψυχρό και ωμό.
Αντίθετα ήταν πολύ ζεστό από τα χρώματα μέχρι τους διαλόγους και τις ερμηνείες. Όπως για μένα είναι και ο σκηνοθέτης, ο Πάνος Κούτρας, τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου έδωσε ότι δηλαδή μπορεί να διακρίνει την ομορφιά των ανθρώπων όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό κάποιες φορές. Φτάνει, λοιπόν, η στιγμή που πρέπει να μπω στον λεωφορείο για να γυρίσω σπίτι. Ασυνείδητα βγάζω από την τσάντα μου τον Χέμινγουεϊ το ανοίγω και ξεκινάω να διαβάζω. Όμως συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να συγκεντρωθώ γιατί δεν θέλω. Δεν ήθελα να μπω τόσο γρήγορα σε έναν άλλο κόσμο γιατί δεν είχα τελειώσει με αυτόν που μόλις είχα εξερευνήσει, έστω και επιφανειακά. Ήθελα να μείνω εκεί για λίγο ακόμα. Έτσι κι έκανα αλλά μάλλον το λίγο έγινε πολύ.
σχόλια