Γιατί χρησιμοποιούμε την λέξη όνειρο για να εξηγήσουμε το όνειρο που είδαμε χθες το βράδυ αλλά και το όνειρο που έχουμε πχ για την ιδανική μας ζωή η την ιδανική μας δουλειά;
Δεν ξέρω ποιος το όρισε έτσι, πως έφτασε να είναι έτσι, πάντως είναι λάθος. Γιατί το 99,9% των ονείρων που βλέπουμε στον ύπνο μας είναι πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν. Είναι πράγματα άπιαστα που τα βλέπουμε στον ύπνο μας είτε μασκαρεμένα είτε ακριβώς όπως είναι για να ικανοποιηθούν οι κρυφές μας και ίσως απαγορευμένες επιθυμίες. Όσο πιο βαθιά στο υποσυνείδητο τόσο πιο μασκαρεμένα.
Όταν όμως λες μικρός "Όταν μεγαλώσω το όνειρό μου είναι να γίνω κτηνίατρος" τότε δεν μιλάς για κάτι άπιαστο, είναι κάτι που ανάλογα με την προσπάθεια που θα καταβάλλεις μπορείς να το πετύχεις.
Γι' αυτό πιστεύω ότι όταν χρησιμοποιείς την λέξη όνειρο για την παραπάνω περίπτωση είναι σαν να λες στον εαυτό σου ότι εξαρχής είναι κάτι άπιαστο και δεν θα το πετύχεις οπότε και τρυπώνει κάπου βαθιά στου διαδρόμους του υποσυνείδητου σου ένα είδος άρνησης.
Όλη αυτή η εισαγωγή μπορεί να είναι η αλήθεια μου , ίσως είναι και μια δικαιολογία που θέλω να δώσω στην κατάσταση μου και στην κατάσταση μερικών ανθρώπων γύρω μου. Μακάρι πριν λίγα χρόνια να έλεγα "το όνειρο μου είναι γίνω...."
Γιατί δεν έγινα. Και δεν ξέρω αν θα γίνω. Δεν ξέρω τι θα γίνω. Όποτε μακάρι να μπορούσα να ρίξω το φταίξιμο σε εμένα, στο απρόσωπο ελληνικό λεξιλόγιο και τις σημασίες που έχουν οι λέξεις του. Δεν μπορώ όμως διότι δεν φταίω εγώ.
Μακάρι να ζούσα στην εποχή που θα έφταιγα εγώ.
Φταίει που ακούω άλλους, επηρεασμένους από την εκφυλισμένη ελληνική πραγματικότητα όπως φταίει και η ίδια η εκφυλισμένη ελληνική πραγματικότητα.
Γι' αυτό ακολουθήστε τις ΒΑΘΕΙΕΣ ΣΑΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ όχι τα όνειρα σας, μην τα λέτε όνειρα. Κι αν πάει κάτι λάθος, μην κατηγορείτε κανέναν. Μην μπείτε σε αυτήν την διαδικασία σαν κι εμένα γιατί:
"Every path is the right path. Everything could have been anything else and it would have just as much meaning."
(Από την ταινία : Mr. Nobody, 2009)
