Ήταν γύρω στις δύο, κυριακάτικο μεσημέρι κι εγώ πήγαινα για μάθημα. Καθώς περπατούσα κλασσικά με σκυφτό το κεφάλι μου δεν πολύ έβλεπα τι γινότανε γύρω μου. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι πλησιάζω στον κεντρικό δρόμο, σήκωσα βιαστικά το κεφάλι μου και ξαφνικά είδα ένα σταματημένο όχημα, που ούτε μηχανή το λες ούτε αμάξι, κάτι τέλος πάντων, κάτι που δεν ξέρω πως λέγεται. Το είχα πετύχει πολλές φορές στον δρόμο, αυτή τη φορά όμως ήμουν έτοιμη να πέσω πάνω του, στρίβω λοιπόν λίγο και κοιτάω καθώς πέρναγα τον άνθρωπο μέσα.
Ξένος ήταν. Πακιστάν ίσως; Θα σας γελάσω. Πάντως ήταν μελαμψός. Γύρω στα σαράντα, αν δεν κάνω λάθος. Κάπνιζε. Μόλις περνάω μου λέει: "Συγγνώμη να σε ρωτήσω κάτι; Μήπως ξέρεις τι ώρα είναι; " Γυρνάω τον κοιτάω, βλέπω την ώρα στο κινητό μου, δυο και δέκα. " Σ'ευχαριστώ πολύ" μου λέει χαμογελώντας. Χαμογελάω και φεύγω. Όση ώρα έκανα λοιπόν μάθημα, μου είχε μείνει στο μυαλό αυτό το χαμόγελο και αυτό το ευχαριστώ. Ποτέ κανείς άλλος άνθρωπος δεν μου είχε μιλήσει τόσο ευγενικά και τόσο ζεστά στο δρόμο, εκτός από αυτόν τον κύριο, που πολύ πιθανόν να δεχόταν υβριστικά σχόλια στον παρακάτω δρόμο από εκείνα τα παιδιά που λένε ότι οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές των γονιών τους και οι γονείς τους είναι στον στρατό.
Ποτέ κανείς άλλος άνθρωπος δεν μου είχε μιλήσει τόσο ευγενικά και τόσο ζεστά στο δρόμο, εκτός από αυτόν τον κύριο, που πολύ πιθανόν να δεχόταν υβριστικά σχόλια στον παρακάτω δρόμο από εκείνα τα παιδιά που λένε ότι οι μετανάστες παίρνουν τις δουλειές των γονιών τους
Τι προκαλεί λοιπόν τον ρατσισμό; Η Άγνοια; Όταν έχουμε καλύτερη γνώση των πραγμάτων, τότε ενεργούμε και καλύτερα, ειδικότερα εάν έχουμε τη διάθεση και τη δύναμη να μετατρέψουμε τη γνώση σε δράση. Αλλά αυτό που τροφοδοτεί το ρατσισμό είναι ένας φαύλος κύκλος άγνοιας του χειρότερου είδους. Οι πιο φανατικοί ρατσιστές είναι συνήθως εκείνοι που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και στερούνται αγάπης πρωτίστως για τον εαυτό τους και μετά για τους συνανθρώπους τους. Ως εκ τούτου εκδηλώνουν όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα απέναντι στους άλλους και ειδικότερα στους πιο ευάλωτους και αδύναμους κοινωνικά και σωματικά.
Όσο και αν προσπαθώ να δικαιολογήσω τον οποιονδήποτε τύπο ρατσισμού, δεν μπορώ και μου φαίνεται παράλογο να γίνονται τέτοιες διακρίσεις είτε φυλετικές είτε οτιδήποτε. Το μόνο πράγμα που χρειαζόμαστε σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς είναι η αλληλεγγύη, η οποία είναι το μόνο σίγουρο πως δεν υπάρχει, η λέξη μας είναι σχεδόν άγνωστη και για κάποιον λόγο τρωγόμαστε ο ένας με τον άλλον και δεν βλέπουμε την ουσία των πραγμάτων. Εύγε γι' αυτήν την κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει και συμβιβαζόμαστε με το να ζούμε μέσα σ' αυτήν, αντί να προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα για να την αλλάξουμε.
σχόλια