Το πρωινό ετούτο μοιάζει με εκείνη τη μέρα που απλόχερα μου χάρισες το μίσος σου. Δεν το ζήτησα ποτέ. Σε θαύμασα για μια στιγμή. Για μια στιγμή μονάχα, μέχρι να νιώσω την κάψα στα μάγουλα μου και την αδυναμία στα πόδια μου. 'Έφυγες, δεν κοίταξες πίσω και τα γόνατα μου σκίστηκαν στην επαφή τους με την άσφαλτο. Οι παλάμες μου γέμισαν σκόνη και τα δάχτυλα μου μάτωσαν απ' την τριβή. Ένιωσα ολόκληρος. Ο πόνος σου με γέμισε. Γέμισα από συναισθήματα και σκέψεις. Το κεφάλι μου έβραζε για μήνες ολόκληρους. Μόνο η καρδιά μου ήταν απούσα. Άργησα να ακούσω και πάλι τον χτύπο της. Ένιωθα μόνο το βάρος της. Όσο κόντευα να γίνω ο ίσκιος μου, τόσο την ένιωθα σαν πέτρα μέσα στα σωθικά μου. Ήταν η ανυπόφορη παρουσία μιας ανύπαρκτης καρδιάς.
Ανάσαινα ακόμα επειδή οι πνεύμονες το επέβαλαν. Πολλές φορές τους παράκουα και ζαλισμένος ξυπνούσα από τη δροσιά που είχαν τα πλακάκια στο σβέρκο μου. Ο γιατρός μου έλεγε ότι είμαι τυχερός που ακόμα δεν έχω πάθει κάποια σοβαρή ζημιά. Του απαντούσα ότι δεν είναι θέμα τύχης, είναι θέμα επιθυμίας. Αν ήθελα να τιμωρήσω τον εαυτό μου θα έφευγα μαζί σου. Θα έκλεινα τα μάτια μου για πάντα και θα έφευγα μαζί σου. Αλλά τότε θα χανόσουν μαζί μου στην αιώνια λήθη. Είμαι εδώ αυτό το πρωινό και τα μάτια μου δακρύζουν και πάλι μετά από καιρό. Έπαψα να μετράω τις μέρες μια Κυριακή. Μια όμορφη Κυριακή που μάζευες λουλούδια στον κήπο. Τα χέρια σου ήταν μακριά και λευκά σαν κρίνα. Σε άφηνα να με αγγίζεις όποτε ήθελες εσύ. Σου άρεσε να με χαϊδεύεις τα βράδια όταν κοιμόμουν. Σε αγάπησα κάποτε. Για πάντα θα σε αγαπώ. Και όταν κλείσω τα μάτια μου θα είσαι εκεί το ξέρω, θα με κρατήσεις και θα πάμε έναν όμορφο περίπατο σε κάποιο άγνωστο μονοπάτι μέσα σ' ένα δάσος. Σε ένα σκοτεινό δάσος. Πονάω για όσα ζήσαμε και τώρα θυμάμαι μακριά σου.
Νιώθω ολόκληρος που όταν πάψω να ανασαίνω θα είμαι και πάλι κοντά σου. Δεν μου απάντησες ποτέ γιατί. Όταν σε ρώτησα ήταν πια αργά. Δεν ζητάω συγχώρεση, είναι για τους αδύναμους και τους εγωιστές. Θέλω να με μισήσεις. Θέλω τα μάτια σου όταν με δεις να χαμηλώσουν και τα νύχια σου να μπουν μέσα στο δέρμα μου σαν μαχαίρια να με γδάρουν. Τότε θα νιώσω ευτυχής. Τώρα κατάλαβα αγάπη μου. Σ' ευχαριστώ. Είμαι ένα βήμα μακριά σου. Τρέμω από αφέλεια και δειλία. Με ένα βήμα και όλα θα αλλάξουν. Δεν είμαι τόσο θαρραλέος όσο εσύ αγάπη μου. Συγχώρεσε με...
Ευανθία Πιτσόλου
paramilao.blogspot.com
σχόλια