Και τι γυρνάει και μου λέει:
"Σιγά μην κάνω κάτι μαζί του, αφού βγάζει τα φρύδια του.."
Και τις προάλλες ακούω το εξής από κάποια άλλη γνωστή:
"Μωρέ ξέρεις τι, δεν μου αρέσουν οι μονογαμικές σχέσεις, θέλω πολλούς και τους θέλω συνέχεια... Τι εννοείς να χωρίσω με τον Χ; Αφού τον αγαπάω.."
Την περασμένη βδομάδα σε μια συζήτηση που είχα με ένα φίλο απ' τη σχολή, μου λέει:
"Της είπα να το πάμε χαλαρά. Περιστασιακό σεξ θέλω, βέβαια αυτή έχει την εντύπωση πως ίσως εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω... Ντάξει δεν της λέω και ψέματα, απλά δεν έγινα συγκεκριμένος. Ε και με την άλλη θα κάνω ένα τεστ ντράιβ πρώτα και βλέπουμε."
Και προχθές στο μετρό άκουσα μια τύπισσα, θα 'ταν δεν θα 'ταν στην ηλικία μου, να λέει στη φίλη της:
"Μου πρότεινε να πάμε εκδρομή... Ναι ο γλυκούλης...Όχι του είπα... Δεν υπάρχει περίπτωση, δεν θα μπορώ να χέσω.''
Υπάρχουν και οι σκέψεις που καλύτερα να τις κρατάμε για τον εαυτό μας, αν φοβόμαστε την κριτική, τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσουν αυτές οι σκέψεις και να δούμε αν όντως αντιπροσωπεύουν εμάς ή την πραγματικότητα.
Ισχύει ότι η ματαιότητα έχει τη σημασία της; Δηλαδή όλους αυτούς να μην τους κράξω;
Εντάξει ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο-οθόνη του υπολογιστή. Και ποιος δεν έχει αφήσει το μυαλό του να κατακλειστεί από μικρές μάταιες σκέψεις και πολλές φορές ανόητες. Και πρώτη απ' όλους εγώ. Όμως τα συγκεκριμένα παραδείγματα πραγματικά με ξεπερνάνε.
#1: Η μία δηλώνει τόσο άμεσα την κοινωνική κατακραυγή που θα ακολουθήσει αν τη δει κανένας γνωστός με ελαττωματικό γκόμενο (και το ελάττωμα εδώ δεν έχει σχέση με το χαρακτήρα του αλλά με τα φρύδια του!)
#2: Η άλλη ονειρεύεται πουλιά ξένα, αγαπάει το αηδόνι της, όμως δεν της φτάνει και παρ'όλα αυτά συνεχίζει τη σχέση της μαζί του, γεμίζοντας απωθημένα και που και που παραστρατεί στα κρυφά. Αφού το αγαπάει μωρέ. Το αηδόνι της αγαπάει, όχι τον εαυτό της.
#3: Ξεκάθαρος. Κάνει και το τεστ ντράιβ του. Κομπλέ. Η μισή αλήθεια, άλλωστε, δεν είναι απόλυτη ειλικρίνεια, αλλά διπλωματία.
#4: Η άγνωστη που απέρριψε την εκδρομή με τον γκόμενο.
Εντάξει είχα κι εγώ το ίδιο πρόβλημα και η αλήθεια είναι ότι μου χάλασε το 2ήμερο. Όμως είναι ένα αναπόφευκτο εμπόδιο για τα καινούρια ζευγάρια. Και στην τελική, αν ήμουν ο γκόμενος, για να σου προτείνω εκδρομή σημαίνει ότι σε γουστάρω και ότι δέχομαι να πάρω το ρίσκο της τουαλέτας και εσύ με απορρίπτεις.
Η μανούλα μου έχει ένα σοφό ρητό, όταν πρόκειται να εκφράσουμε κάτι προσωπικό, μια σκέψη, μια ανησυχία ή κάτι που ξεπετάχτηκε σαν πορδή στο μυαλό μας, να μετρήσουμε από μέσα μας μέχρι το 20. Σε αυτό το μεσοδιάστημα υποτίθεται ότι πρέπει να σκεφτούμε αν αυτό που πρόκειται να ανακοινώσουμε στέκει.
"Πρέπει" ή "δεν πρέπει";
Μπορεί όντως να είσαι ένας εγωκεντρικός παπάρας και να θες να πεις την παπαριά σου. Από την άλλη μπορεί να έχεις κι εσύ τους λόγους σου ή τα συμπλεγματάκια που σε κυνηγάνε από παιδί. Όλοι έχουμε. Γι' αυτό σου λέω, σκέψου, κάτσε σκέψου αυτό που έχεις να πεις. Ας μην ξεχνάμε και τον παράγοντα φιλία-οικειότητα, που πάντα βρίσκουμε την άνεση να πούμε την πρώτη μαλακία που μας έρχεται με απόλυτη ειλικρίνεια και αφέλεια. Μπορεί να την παραδεχόμαστε έτσι, κατά κάποιο τρόπο.
Υπάρχουν και οι σκέψεις που καλύτερα να τις κρατάμε για τον εαυτό μας, αν φοβόμαστε την κριτική, τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσουν αυτές οι σκέψεις και να δούμε αν όντως αντιπροσωπεύουν εμάς ή την πραγματικότητα. Εν τέλει μπορεί ο συνομιλητής σου να μην είναι φίλος σου ή γνωστός σου, ούτε αρκετά εγωκεντρικός παπάρας για να σε καταλάβει. Zip it!
Πήγα σ' ένα live προχθές με κάτι γνωστούς και είχαμε αράξει κάπου εκεί σε μια γωνιά. Συζητούσαμε περί ταύτα και ο Α.Μ. μου εκμυστηρεύτηκε ότι όταν ήταν μικρός, στο δημοτικό συγκεκριμένα, η κοπέλα που του άρεσε του είχε πει πως για να γίνει το κορίτσι του έπρεπε να της αποδείξει την αγάπη του τρώγοντας μία κατσαρίδα.
Ήταν μικρή δεν ήξερε να μετράει μέχρι το 20.
Ο Αμετανόητος Μαγκούφης μου διευκρίνισε βέβαια πως, όταν η κοπέλα έμαθε να μετράει μέχρι το 20, του ζήτησε να φάει 20 κατσαρίδες...
σχόλια