Το πλοίο αναχωρεί σε πέντε λεπτά, μα το μυαλό σου βρίσκεται ήδη στο νησί, μέρες τώρα, ώρες ολόκληρες .''Φτάνεις εκεί'', κάθε φορά που επιθυμείς αργά το βράδυ να ηρεμήσεις ή όταν προσπαθείς με το νου σου για λίγο να δραπετεύσεις, όταν αναμένεις το συρμό του μετρό κι όταν βασανιστικά περνούν τα δευτερόλεπτα έως την επόμενη στάση. Προσπαθείς να ξεφύγεις από το τώρα, που φαντάζει αιώνιο και να μεταφερθείς σ' ένα χωρόχρονο διαφορετικό, μακρινό ή και φανταστικό. Γιατί το τώρα μοιάζει δύσκολο κι ανυπόφορο, αντίθετα, το μετά είναι άπιαστο, άγνωστο, εύπλαστο.
Και σχεδιάζεις βόλτες απογευματινές, βραδιές θερινού σινεμά, εκδρομές διασκεδαστικές και κάθε λογής συναρπαστικές εξορμήσεις, καθήμενος στην καρέκλα του γραφείου σου, ρεμβάζοντας προς την οθόνη του υπολογιστή. Κι όπως το καλοκαίρι πλησιάζει, φαντασιώνεσαι παραλίες, βουτιές, έρωτες, βραδιές χορευτικές. Κι όταν έρθει η ώρα στο νησί του πόθου σου να βουτάς, να ακούς το Admiração και να χαζεύεις με την απαράμιλλη ομορφιά του τόπου και πάλι το μυαλό σου συνεχίζει το ταξίδι. Γυρεύει αλλού καταφύγιο, προσπαθώντας να κατευνάσει τις αγωνίες του. Μηχανεύεται τρόπους, ώστε να προσαρμοστεί στην μετά-νησιωτική καθημερινότητά του, ώστε να ομορφύνει το χειμώνα του, να προετοιμάσει την επόμενη εξόρμησή του. Και δε σταματάει ποτέ.
Πατήστε το μπουτόν του ΣΤΟΠ. Κρύψτε οποιοδήποτε μηχάνημα φανερώνει την ώρα, τη μέρα και τη χρονιά και βυθιστείτε στον ήχο των κυμάτων. Συνομιλείτε με αγνώστους, αφουγκραστείτε το γέλιο σας, διαβάστε ένα βιβλίο καθώς δύει ο ήλιος κι απολαύστε το κρασί σας.
Και τι συμβαίνει; Αυτή είναι η τέχνη του ταξιδιού; Συνεχώς να προστρέχουμε στο μετά, στο επόμενο, στο καλύτερο, στο μακρινό; Tο τώρα πότε θα το ζήσουμε; Και εν κατακλείδι, τι μας μένει να απολαύσουμε; Bιαζόμαστε πάντα, να φτάσουμε στον μετέπειτα στόχο. Σε μια σκυταλοδρομία τρέχει το μυαλό μας και μαζί κι εμείς. Μα το παιχνίδι αυτό δεν έχει έπαθλο και δε θα σταματήσει ποτέ ο αγώνας δρόμου της σκέψης.
Γι' αυτό, με μία γρήγορη κίνηση κι όσο είναι ακόμη καιρός, πατήστε το μπουτόν του ΣΤΟΠ. Κρύψτε οποιοδήποτε μηχάνημα φανερώνει την ώρα, τη μέρα και τη χρονιά και βυθιστείτε στον ήχο των κυμάτων. Συνομιλείτε με αγνώστους, αφουγκραστείτε το γέλιο σας, διαβάστε ένα βιβλίο καθώς δύει ο ήλιος κι απολαύστε το κρασί σας. Κλείστε τα αυτιά σας στις φωνές του μυαλού που τόσο καιρό συνήθισε να σας διατάζει και 'σείς να υπακούτε.
Κι ας πάμε ένα βήμα πιο πίσω. Το ζητούμενο δεν είναι να προσπερνούμε τις ώρες στη δουλειά, στο αυτοκίνητο, σε μία τυχαία συνάντηση, σε μια διάλεξη, σε μια θεατρική παράσταση. Η ζωή, μας δωρίζεται για να μπαίνουμε μέσα και να τη βιώνουμε, να μυρίζουμε το καθετί, να ακούμε, να γευόμαστε και να παρατηρούμε.
Όλα έχουν τη θέση τους στην αρμονία της καθημερινότητάς μας. Κι όσο περιμένεις το πλοίο να δέσει στο λιμάνι, δες τους γλάρους πώς χορεύουν. Κι ωσότου φτάσεις στον προορισμό σου βίωσε κάθε δευτερόλεπτο της διαδρομής, νιώσε την αλμύρα των κυμάτων, αφέσου στη δροσιά του θαλασσινού αέρα κι άσε τις αρνητικές σκέψεις κάτω, στο γκαράζ. Αντιμετώπισε κάθε συνθήκη στην ώρα της. Μην παραβλέπεις κάθε σκηνή που εκτυλίσσεται εμπρός σου. Με αυτόν τον τρόπο οδηγείσαι σε μια ατέρμονη αγχώδη θλίψη, δεν το βλέπεις;
Kάθε ταξίδι έχει μια μοναδική πορεία, όπου κι αν καταλήγει. Χάρισε στον εαυτό σου την ευκαιρία να οξύνει τις αισθήσεις του, να ηρεμεί και να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά κάθε μικρή δυσκολία, όταν αυτή εμφανίζεται. Η ευτυχία είναι κλεισμένη στο παρόν, στο δευτερόλεπτο, στο πιο γλυκό χαμόγελο, μην την ψάχνεις αλλού. Μην αφήνεις την αλλαγή για αύριο, τη Δευτέρα ή το Σεπτέμβρη. Τα δώρα, άλλωστε, κρύβονται στη σημερινή διαδρομή, κι όχι στο μελλοντικό προορισμό!
σχόλια