Θα γράψω εδώ αυτό που δεν μπόρεσα να σου. Αυτό που ήθελα με όλη μου την καρδιά εδώ και τόσο καιρό να σου πω. Αλλά δεν μπορώ. Γιατί δεν θέλεις.
Όλους αυτούς του μήνες που σε γνωρίζω καλύτερα, που σε έχω μες τη ζωή μου κάθε μέρα, που μαθαίνω για τις συνήθειές σου, το πρόγραμμά σου, που μοιράζεσαι μαζί μου τα κάτω σου και τα πάνω σου, που σε βλέπω να τσαντίζεσαι, να γελάς, να με πειράζεις, να χορεύεις -λιώνω όταν χορεύεις, οι άντρες σπάνια έχουν τόσο ωραία κίνηση- να μου φτιάχνεις την ημέρα με ένα σου μήνυμα, με τον ενδιαφέρον σου, με το αστείο που θα μου πεις για να μου ανεβάσεις τη διάθεση... όλο αυτό το διάστημα σκέφτομαι: αν δεν αγαπήσεις έτσι έναν άνθρωπο, τότε πώς;
Αλλά το βέλος άγγιξε μόνο εμένα. Που άμα το βρω θα το κάνω χίλια κομματάκια και θα το δώσω στο φτερωτό κωλόπαιδο να το καταπιεί. Είναι ωραία μεταφορά αυτή με την έρωτα και πολύ βολικό να σκέφτεσαι ότι το μαλακισμένο ξέχασε να κεραυνοβολήσει και τον άλλον, γι΄ αυτό δεν έχεις ανταπόκριση. Γιατί η άλλη version, αυτή που λέει «απλώς δεν σε γουστάρει», «απλώς ποτέ δεν το είδε αλλιώς», είναι τόσο κακόγουστη, γαμώτο.
Κι έτσι χτες το βράδυ έπρεπε το δωράκι που σου πήρα να στο δώσει άλλος, γιατί εγώ δεν έχω λόγο να κάνω την οποιαδήποτε πιο ιδιαίτερη κίνηση για εσένα, πλέον. Κι όλα ήταν όπως πάντα fun, διασκεδαστικά, με πολλή μουσική, ποτά και χορό. Δεν μου είναι εύκολο, το ξέρω πως δεν φαίνεται ποτέ, αλλά δεν μου είναι εύκολο και ξέρω ότι εσύ το καταλαβαίνεις κι ας ρωτάς τι έχω. Ξέρεις. Και θέλω ακόμα να ξέρεις ότι δεν χρειαζόταν να μου πεις στο τέλος της βραδιάς «Να με χαίρεσαι!». Γιατί εσύ το είπες για πλάκα, αλλά εγώ έτσι ένιωθα. Σε χαιρόμουν κι ας μην σε έχω όπως θα ήθελα. Χαιρόμουν επειδή γιόρταζες και σε χάζευα και σε ήθελα όλη νύχτα.
Στην υγεία σου, λοιπόν, μωρό μου όμορφο! Χρόνια σου πολλά! Να σε χαίρομαι και να αντέχω που δεν σε έχω.
σχόλια