Σε ένα κόσμο εφτά δισεκατομμυρίων ανθρώπων, αποτελεί ανεξήγητο γεγονός τι σε οδηγεί τελικά στον άνθρωπο που ερωτεύεσαι, αυτόν τον ένα μέσα στους δισεκατομμύρια, αυτόν τον έναν τον συγκεκριμένο και όχι κάποιον άλλον.
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που παίζει ρόλο στη ζωή για τη συνάντηση δυο ανθρώπων που μπλέκουν μεταξύ τους. Δεν ξέρω αν είναι η μοίρα, το σύμπαν, ο Θεός, η τύχη, η θεωρία πιθανοτήτων ή οτιδήποτε τέλος πάντων ακόμα και το απολύτως τίποτα, πάντως σίγουρα αυτή η στιγμή που δυο άνθρωποι βρίσκονται στο σωστό μέρος, το σωστό χρόνο και συναντιούνται για να είναι μαζί από εκεί και πέρα, είναι μαγική, τόσο μαγική που σκέφτεσαι ότι δεν μπορεί κάποιος έβαλε το χεράκι του γι' αυτή τη συνάντηση, κάποιος σας έκανε ένα απροσδόκητα και ανέλπιστα πολύτιμο δώρο.
Και ξέρεις πολύ καλά ποιον άνθρωπο λέω, εκείνον που δεν μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του, είτε είναι η φυσική του παρουσία απέναντί σου ή μια φωτογραφία του.
Τον άνθρωπο που θα σε κάνει να χτυπήσει η καρδιά σου ξανά και ξανά με εκείνο τον γλυκό και δυνατό χτύπο που θα μπορούσε να είναι ο παλμός της ζωής, αν είχε παλμό, μπορεί να τον συναντήσεις οπουδήποτε. Στους διαδρόμους του Super Market, στο διπλανό τραπεζάκι στην καφετέρια, τυχαία στο δρόμο, στο Facebook, στο Instagram ή σε ένα τυχαίο chat room, ποτέ δεν ξέρεις που και πότε θα γνωρίσεις τον άνθρωπο που θα δώσει στον έρωτα καλό όνομα.
Και ξέρεις πολύ καλά ποιον άνθρωπο λέω, εκείνον που δεν μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του, είτε είναι η φυσική του παρουσία απέναντί σου ή μια φωτογραφία του. Εκείνον που από τα πρώτα λόγια ή τα πρώτα μηνύματα θα καταλάβεις την σπίθα που δημιουργείται μεταξύ σας. Γιατί μόλις τον συναντήσεις τον καταλαβαίνεις τον έρωτα, δεν ξέρω πως, αλλά τον καταλαβαίνεις, είναι το ένστικτο που στο επιβεβαιώνει, είναι η ψυχή που το αντιλαμβάνεται, είναι ο σώμα που σε τραβάει προς τα εκεί, είναι αυτό που όσο και αν προσπαθήσεις να το αποφύγεις, να το αρνηθείς, να το προσπεράσεις θα σε τραβάει σα μαγνήτης.
Και ξαφνικά βρίσκεις αυτόν, τον έναν. Αυτόν που σβήνει όχι τις αναμνήσεις, αλλά την επιθυμία να θες να γυρίσεις πίσω ή να κάνεις μια στάση και να συνεχίσεις μπροστά. Αυτόν που θα έρθει κοντά σου γι'αυτό που είσαι και θα δει πίσω από αυτό που δείχνεις, που θα σε ερωτευτεί για όλα αυτά που οι άλλοι δεν είδαν σε εσένα ή που ακόμα και εσύ δεν βλέπεις σε εσένα, που θα σου σφίξει δυνατά το χέρι στις χαρές, στα εύκολα, αλλά κυρίως στα δύσκολα εκεί που φαίνονται οι άνθρωποι, τα συναισθήματά τους και οι αντοχές τους. Αυτόν που έχετε την οικειότητα και το χιούμορ δυο κολλητών, αυτόν που το πάθος σας δεν έχει όρια, αυτόν που αγαπιέστε σαν οικογένεια. Αυτόν που ανεξάρτητα από την πορεία και την έκβαση της συνάντησή σας στη ζωή, να αξίζει για όσο κρατήσει είτε για λίγο, είτε για πολύ ή γιατί όχι ακόμα και για πάντα.
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται μη ρεαλιστικά ή υπερβολικά, αλλά και ο έρωτας μια υπερβολή σε όλα του είναι, μια άλλη πραγματικότητα, πιο μαγική, μια δική μας τέλεια πραγματικότητα, δεν συμφωνείς; Είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς, εύχομαι να το ζήσεις!
Υ.Γ. Με αγάπη στον πιο δικό μου «άγνωστο», στον Κώστα, για την πιο τυχαία γνωριμία. Εκείνη τη νύχτα στις 17 Αυγούστου, σε ένα κόσμο γεμάτο με τα πιο τέλεια τυχαία συμβάντα και τις πιο τέλειες τυχαίες συναντήσεις...
σχόλια