Παρακολούθησα από έναν ερασιτεχνικό θίασο πάλι το « κύκλο με τη κιμωλία». Αναρωτιόμουν αν είχε δίκιο, με αφορμή το τίτλο της παράστασης, η φίλη μου η Τζενούλα. Το παρακολουθήσαμε μαζί, δυο χρόνια πίσω σχεδόν.
Για εκείνη τη θεωρία της, που όταν την πρώτο άκουσα, με μπέρδεψε.-Ο κύκλος της ζωής μας δεν κλείνει ποτέ, όπως και της τύχης μας..... ακολουθούν τους ιδίους δρόμους. Άκουγα ξανά τη φωνή της,λες και την είχα δίπλα μου, κάνοντας κύκλους,στο μυαλό μου μήπως καταφέρω να κλείσω έστω και έναν,την ώρα που κατηφόριζα,να βρέξω τη γλώσσα μου με λίγο αλκοόλ,στα μπαράκια του κέντρου.
Τούτη τη φορά, με τη σκέψη στη θεωρία της που με τριβέλιζε από τότε, ήμουν σίγουρος!!! Μια χαρά κλείνει !!! Και πάντα μια χαρά θα κλείνει άσε τη Τζενούλα να λέει.
Η θεωρία της, είναι απατή να ξέρεις, μονολογούσα!!!Δεν υπάρχει ούτε ευθεία, ούτε κύκλος στο σύμπαν, συνέχισα να μουρμουράω. Τομές υπάρχουν εκεί που συναντιούνται αυτά που εξ ορισμού ονομάσαμε κύκλους και ευθείες. Όλα αυτά που κατασκευάσαμε για να συνεννοηθούμε. Έτσι έπρεπε ή έτσι μας έλαχε.
Τομές υπάρχουν ακριβώς για να συναντηθούμε εμείς, οι εικόνες, τα όνειρα, οι απατές και οι αυταπάτες μας.
Λες να είναι τυχαίο τελικά που διάλεξα ένα σπίτι πάνω σε ένα γκρεμό; Με θέα το κενό από κάτω,στο σημείο τομής ουρανού και θάλασσας. Κι αν ο γκρεμός είναι η τομή μου αναρωτήθηκα.Βρε άντε από εδώ..Και έχω ήδη κατεβάσει το δεύτερο ποτό.!!!!
Συνέχιζα να την σκέφτομαι, όπως συμπλήρωνε τη θεωρία της με αυτή περί τύχης.-Δεν πιστεύω στη τύχη... εξαιτίας του κύκλου που δεν κλείνει ποτέ παραμένει το ίδιο ανοιχτή, ομφαλοσκοπούμε μοναχικά συμπλήρωνε.
Τότε και μόνο τότε κατάλαβα, ανάμεσα στα κενά σημεία του εγκεφάλου μου από το αλκοόλ,την απάτη.Τη παγίδα.
Αν αντιληφθείς, στη συνωμοσία των μαθηματικών πως ένας κύκλος με ένα πόντο ακτίνα και φανταστείς έναν άλλο με ακτίνα ένα εκατομμύριο μετρά, ξέρεις ότι έχουν ακριβώς, αποτελούνται από τις ίδιες 360 μοίρες.
Κι αν η μοίρα είναι ίδια στο μέτρημα με τέτοια διαφορά στην ακτίνα μεταξύ τoυς, τότε μόνο ένας διάολος θα μπορούσε να την ονομάσει έτσι ....... Μοίρα.!!!! Και ένας άλλος διάολος μετά, για να την κάνει από θεωρία, πράξη στη μετάφραση της ζωής μας,την μετονόμασε, σε τύχη.
Η μοίρα του μαθηματικού κύκλου, μοιράζεται με τη μοίρα της ζωής,στην επανάληψη του χρόνου μας,τo ίδιο όνομα. Συνονόματες που λένε. Άκου ο πούστης τι σκέφτηκε για να μας διάολο μπερδεύει.
Κανε όσους κύκλους θέλεις. Στη ζωή σου, μικρούς, μεγάλους, ιδιοτελής, σκόπιμους, άστοχους, ερωτικούς, υπερβατικούς, ονειρεμένους, υπερφίαλους, μεθυσμένους.Όλοι,μα όλοι, όταν φτάνει ο καιρός τους, στην επανάληψη του χρόνου που λέγαμε,στο τέλος τους δηλαδή,θα κλείνουν πάντα στις ίδιες 360 μοίρες.
Άπλα ο καθένας τους ξεχωριστά,θα έχει τη δική του μοναδική ....... Μοίρα.
σχόλια