Θα το ομολογήσω γιατί στα 33 μου πλέον έμαθα ότι δεν είναι ντροπή. Κανείς δεν μπορεί να είναι καλός σε όλα. Ε, λοιπόν, εγώ δεν είμαι καλή σε οτιδήποτε έχει να κάνει με αριθμούς. Αυτό το κακό ξεκίνησε νωρίς, περίπου στην πρώτη Γυμνασίου. Μέχρι τότε η πρόσθεση, η αφαίρεση, ο πολλαπλασιασμός, άντε και η διαίρεση, μού έβγαζαν νόημα. Μπορούσα να τους βρω μια εφαρμογή στην καθημερινότητά μου, βρε παιδί μου. Έχω 100 δραχμές. Θα πάρω δύο δρακουλίνια 40 και 40 δραχμές και θα μου περισσέψουν 20 για μία τσίχλα. Και το μόνο πρόβλημα ήταν ποια γεύση θα διάλεγα. Μέχρι εκεί καλά.
Μετά , όμως, μπήκε στη ζωή μας η Άλγεβρα. Έτσι, χωρίς λόγο, δεν την κάλεσε κανείς. Ήρθε μια μέρα και θρονιάστηκε στην έδρα μαζί με έναν κοντοστούπη Μαθηματικό, με γαμψή μύτη που έμοιαζε με τον Πιγκουίνο από τον Batman. Δηλαδή, αν την Άλγεβρα τη δίδασκε ο ίδιος ο Batman στην εκδοχή με τον Christian Bale μπορεί και να προσπαθούσα να τη βρω ενδιαφέρουσα. Με τον καθηγητή-Πιγκουίνο, όμως, δεν υπήρχε καμία ελπίδα. Το ξέρω οι φράσεις που χρησιμοποιώ δηλώνουν έντονες διακρίσεις με βάση την εμφάνιση, αλλά μην ξεχνάτε τα παιδιά είναι σκληρά πολλές φορές.
Κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν με μια αιώνια εξίσωση που δεν ξέρεις πώς να λύσεις. Κάποιοι άλλοι, παρότι νομίζεις πως τους γνωρίζεις καλά, παραμένουν στον πυρήνα τους ο Άγνωστος Χ. Κάποιοι σηκώνονται στον πίνακα και λύνουν αυτές τις σχέσεις με στυγνή λογική που σε κάνει από τη μία να τρομάζεις και από την άλλη να ζηλεύεις. Και κάποιοι άλλοι μετά από πολύ πόνο, εγκαταλείπουν και παραδίδουν λευκή κόλλα ξανά.
Η Άλγεβρα ήταν ακόμα πιο σκληρή μαζί μου. Είχε εξισώσεις, προόδους, αγνώστους κι εμένα μου είχαν πει να μην μιλάω με αγνώστους και γενικά καμία παρτίδα δεν ήθελα. Μάταια πάσχιζα να βρω μια εφαρμογή στην πραγματική ζωή. Η Άλγεβρα για εμένα παρέμενε ένα concept χωρίς λόγο ύπαρξης εξ' αρχής.
Πολύ περισσότερο δεν καταλάβαινα πώς έπρεπε να λύσω μια εξίσωση. Από πού να ξεκινήσω, πού να την πάω, τι να την κάνω τη ριμάδα. Όπως και να την έβλεπα, δεν έβρισκα λύση που να την επαληθεύει. Ενώ κάτι άλλοι, ρε παιδί μου! Μια ευκολία. Τσακ, μπαμ την έλυναν και κάθονταν πίσω στο θρανίο τους με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο που με έκανε να θέλω να τους σπάσω τα δόντια, τύπου «την έλυσα μικρή χαζή, τι δεν μπορείς να καταλάβεις»;
Ο Φιλόλογος που ήταν η αδυναμία μου, μού είχε πει για να με ενθαρρύνει πως τα μαθηματικά είναι το μάθημα των τεμπέληδων. «Απλή λογική, όλα είναι κουκιά μετρημένα, αν «πιάσεις» τον τρόπο σκέψης, δεν μπορείς να κάνεις λάθος». Οι εξετάσεις και τα διαγωνίσματα, ωστόσο, συνέχιζαν να έρχονται, το άγχος, τα δάκρυα, η προσπάθεια ήταν πάντα εκεί και οι κόλλες μου πάντα λευκές. Στη λογική της Άλγεβρας δεν μπήκα ποτέ. Και κάποια μέρα που το σχολείο τέλειωσε, χωρίσαμε για πάντα. Με μεγάλη ανακούφιση δεν έψαξε ποτέ ξανά ο ένας τον άλλον.
Μέχρι τα 33, τα χρόνια που Χριστού, που έλεγα κάποια πορεία θα έχει πάρει μέχρι τότε η ζωή μου η προσωπική. Κοιτάζοντας, όμως, γύρω βλέπω συμπεριφορές που δεν κατανοώ την ύπαρξή τους εξ' αρχής, πράξεις που δεν ξέρω από πού να τις πιάσω, θέματα που δεν λύνονται και τον άγνωστο Χ super arrogant και πανταχού παρόν! Και συνειδητοποιώ με τρόμο πως η Άλγεβρα ζει, αυτή μας οδηγεί!
Είναι κάπως γλυκόπικρο που τόσα χρόνια μετά βρίσκω την εφαρμογή της Άλγεβρας στην πραγματική ζωή και μάλιστα στις σχέσεις. Κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν με μια αιώνια εξίσωση που δεν ξέρεις πώς να λύσεις. Κάποιοι άλλοι, παρότι νομίζεις πως τους γνωρίζεις καλά, παραμένουν στον πυρήνα τους ο Άγνωστος Χ. Κάποιοι σηκώνονται στον πίνακα και λύνουν αυτές τις σχέσεις με στυγνή λογική που σε κάνει από τη μία να τρομάζεις και από την άλλη να ζηλεύεις. Και κάποιοι άλλοι μετά από πολύ πόνο, εγκαταλείπουν και παραδίδουν λευκή κόλλα ξανά.
Ένα πράγμα, όμως, μας δίδαξαν τα σχολικά μας χρόνια: ένας κακός βαθμός σε ένα μάθημα δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν κακό βαθμό, σε ένα μάθημα. Μένει στον έλεγχο να μας θυμίζει πως κάποιες δυσκολίες δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Και η μόνη επιλογή είναι να συνεχίσουμε με αυτά στα οποία είμαστε καλοί, εκεί που έχουμε κλίση, με όσα μας ταιριάζουν και θα μας δώσουν τη βαθμολογία που αξίζουμε. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και στις σχέσεις. Και επαληθεύεται χρόνια τώρα, με μαθηματική ακρίβεια.
σχόλια