Όσο και εάν ψάχνεις δύσκολα τη βρίσκεις ακόμη όμως και εάν τη βρεις δύσκολα την κρατάς για πολύ ώρα στη παρέα σου. Έχει την τάση να παρερμηνεύεται και να παρεξηγείται συχνά πυκνά. Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκμεταλλευόμενοι την εξαφάνιση της χρησιμοποιούν το όνομα της και νέμονται τα αξιώματα της. Πολλοί όμως είναι και αυτοί που τρέμουν την παρουσία της, πανικοβάλλονται στο άκουσμα του ονόματος της, τρομάζουν στην ιδέα πως θα την συναντήσουν και θα βρεθεί μπροστά στο δρόμο τους. Αλήθεια το όνομα της και σε μια προσπάθεια με στόχο τον εντοπισμό της , τρεις οι εκδοχές της:
Αλήθεια 1: Η αλήθεια ως το τέχνασμα ενός ψεύτη. Πολύ συχνό φαινόμενο και ειδικά στις μέρες μας αυτό των επαγγελματιών ψευτών. Εκείνης της κατηγορίας των ανθρώπων που μοιράζονται μια κοινή πλασματική αίσθηση για την πραγματικότητα. Εκείνων που έχουν αποδεχτεί το ψέμα ως δεύτερη φύση τους και σα να μην έφτανε αυτό το έχουν αναγάγει σε επάγγελμα. Πηγή δύναμής αυτής της κατηγορίας ανθρώπων είναι η έντονη ανάγκη ενός μεγάλου ποσοστού του υπόλοιπου συνόλου να παραμυθιάζεται. Εκμεταλλευόμενοι όσο κανείς άλλος την άσβεστη επιθυμία ενός συνόλου για την αποδοχή του ψέματος, σαν μια μορφή προτιμότερης αλήθειας, πείθουν για το αληθινό του ψέματος τους και καταφέρνουν να πουλήσουν το ψέμα τους για αλήθεια.
Αλήθεια 2: Η αλήθεια ως το πρώτο θύμα ενός πολέμου. Όταν μπορείς με ένα ψέμα να ρυθμίσεις την συμπεριφορά ενός συνόλου για ποιο λόγο τα όπλα σου να στρέφονται προς τους ίδιους τους ανθρώπους; Αρκεί να βγάλεις από τη μέση τον πιο ισχυρό σου αντίπαλο και σε έναν πόλεμο όπου το ψέμα βρίσκεται στην μια άκρη του στρατοπέδου τότε στην αντίπερα όχθη ο μοναδικός ισχυρός αντίπαλος είναι η αλήθεια. Όταν λοιπόν καταφέρεις να νικήσεις την αλήθεια τότε η κατάκτηση του στόχου σου είναι θέμα χρόνου. Οι αξίες υποτάσσονται στην οριζόμενη από τον νικητή συμπεριφορά, στην δική μας περίπτωση οι αξίες υπακούσουν τα κελεύσματα του ψέματος και η αλήθεια αποτελεί πλέον το πρώτο θύμα του δικού μας πολέμου.
Αλήθεια 3: Η αλήθεια ως ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέματα. Σε μια περισσότερο ουτοπική και ιδεαλιστική πραγματικότητα αυτή η διαπίστωση θα ήταν ικανή να απαλλάξει μια ολόκληρη κοινωνία από τη ρυπαρή κατηγορία των ανθρώπων που έχουν εμφιλοχωρήσει σε όλους του τομείς της καθημερινότητας, τους ψεύτες. Η παραδοχή αυτής της διαπίστωσης θα ανάγκαζε ακόμη και τους ίδιους στο να τείνουν φιλικά προσκείμενοι προς την υιοθέτηση της και έτσι τα πράγματα ίσως και να άλλαζαν ρότα.
Και ενώ οι ώρες περνάνε και οι μέρες αλλάζουν το ανικανοποίητο της σκέψης παραμένει σταθερό και με τη μορφή ενός αναπάντητου ερωτήματος συνεχίζει να με κάνει να αναρωτιέμαι :
Όταν η αλήθεια εμφανίζεται ως το τέχνασμα ενός ψεύτη και όταν η ίδια αποτελεί το πρώτο θύμα ενός πολέμου πως μπορείς να πείσεις για το ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις ψέματα;
Ίσως τελικά το όλο θέμα να είναι - όπως θα έλεγε και ο Σερ Ουίστον - ένας γρίφος τυλιγμένος σ' ένα μυστήριο μέσα σε ένα αίνιγμα: αλλά πιθανόν υπάρχει ένα κλειδί.
Το κλειδί αυτό ίσως και να είναι το απρόσβλητο του χαρακτήρα της
Γιώργος Κουμπαράκης
Ερευνητής ΕΜΠ
σχόλια