Κι έρχονται κάτι καλοκαίρια που επιστρέφεις. Επιστρέφεις σε μέρη, σε ανθρώπους, σε μυρωδιές, σε στίχους που νόμιζες ότι είχες ξεχάσει. Επιστρέφεις εκεί που ήσουν μικρός, εκεί που μεγάλωσες ή εκεί που αναγκάστηκες να ωριμάσεις. Σε γωνιές που έγραψες τα αρχικά σου, σε αμμουδιές που έχεις κάνει χιλιάδες βήματα, σε γεύσεις μιας εποχής πολύ παλιάς που την νιώθεις ξαφνικά να κυλάει μέσα σου πιο ζωντανή από ποτέ.
Είναι όμορφες οι αναμνήσεις. Μαζεύονται και γίνονται ένας ωκεανός απέραντος, μπλε, που λάμπει κάτω από τον ήλιο. Σε ταξιδεύει, σε κάνει να χαμογελάς, αφήνει αλμύρα στα χείλη σου και στην καρδιά σου όπως τα καλοκαίρια των εφηβικών μας χρόνων. Κατάγομαι από νησί, γι' αυτό οι αναμνήσεις μου θα έμοιαζαν με ωκεανό και θα είχαν τα χρώματα που έμαθα να αγαπώ από ενός έτους.
Είναι ωραίο να επιστρέφεις στις αναμνήσεις. Μπορεί να είναι πολύ μακρινές ή μερικών μόλις ετών. Έχουν, βέβαια, την τάση να επιστρέφουν σε ευάλωτες στιγμές. Δεν είναι πάντα εύκολο. Οι ωκεανοί συχνά αγριεύουν, σε βάζουν σε κίνδυνο και κάποιες φορές σε πάνε στον πάτο. Μην πνιγείς μέσα τους, μην χαθείς στο βυθό τους. Το πάρτυ είναι στον αφρό και στις καινούριες στεριές που ξεπροβάλλουν να για να σε καλωσορίσουν. Κρατήσου από το πιο γρήγορο κύμα κι αφέσου να σε πάει...
σχόλια