-Τι ώρα είναι? Πήγε 7? Δεν το κατάλαβα…
-Τι μέρα είναι? Σάββατο? Πώς πέρασε η βδομάδα…?!
-2013?Πώς πέρασε έτσι η χρονιά?!
Η ζωή κυλάει πολύ γρήγορα όταν δεν έχεις όνειρα, δεν πιστεύεις σε κάποια βελτίωση, κοιμάσαι!!Ζεις (;)μόνο το σήμερα για σήμερα. Ξυπνάς, τρως, κοιμάσαι, χαίρεσαι που αναπνέεις αλλά δε φτάνει. Δεν ονειρεύεσαι πια, δε σκέφτεσαι πια, προτιμάς τη γλυκιά νάρκη κι αν κατά λάθος κάποιο ερέθισμα ενεργοποιήσει το μυαλό σου, τρέχεις μακριά πανικόβλητος! Πάλεψες πολύ για τη νιρβάνα. Δε θες να σκέφτεσαι, οι σκέψεις μόνο στεναχώρια φέρνουν, παλιά είχες όνειρα, όνειρα που εξανεμίστηκαν. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι κρύβει το χαμόγελό σου, την απογοήτευση, τη θλίψη σου.
Οι μέρες περνούν κι εσύ στάσιμος ζεις ξανά την ίδια μέρα. Τα ψίχουλα χαράς (;) που παίρνεις μια στο τόσο, δεν αρκούν. Νιώθεις εγκλωβισμένος, δεμένος σε μια φυλακή απ’ την οποία δε μπορείς να ξεφύγεις. Θες να κλάψεις αλλά δε μπορείς. Να βγεις ή όχι απ’ το σπίτι? Δεν ξέρεις αν αξίζει τον κόπο πια. Κουράστηκες! Σε κούρασαν η φτωχή σου συναναστροφή και ο φτωχός σου εαυτός, νομίζεις σ’ έχεις χάσει, αυτό που ήσουν δεν υπάρχει πια? Ή μήπως αυτό που είσαι τώρα είναι αυτό που ήσουν πάντα αλλά δεν είχε εκδηλωθεί?
Δε ξέρω πλέον αν μπορώ να παλεύω με τον εαυτό μου, δεν ξέρω αν μπορώ να με συγκρατώ. Παλεύω να μη βουλιάξω αλλά κάτι με τραβά όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο μέσα, ναρκώνομαι… σε λίγο θα ξεχάσω τον παλιό μου εαυτό , θα ξεχάσω όσους στόχους είχα θέσει(μήπως το έχω ήδη ξεχάσει?) και θα παραδοθώ στο «τίποτα» του σήμερα, θα πιστέψω ότι αυτό το «τίποτα» είναι αυτό που πάντα με προσδιόριζε, αυτό το «τίποτα» ήμουν είμαι και θα είμαι.
Δεν πρέπει να ξεχάσεις, πρέπει να θυμηθείς, πρέπει να θυμηθείς για το καλό σου…
Και όλο εφιάλτες.
σχόλια