Όμορφη που είσαι, Παρασκευή. Και ήρεμη. Μια μικρή παραίτηση. Και μια υπενθύμιση. Ότι πέρασε και αυτή η βδομάδα. Φτάσαμε στην αντίπερα όχθη. Οι δρόμοι σου αναδύουν μια ελπίδα αμυδρή, μια ανακούφιση. Ό, τι κι αν έγινε, όσο δύσκολη κι αν ήταν, αυτή η βδομάδα έχει πια στρίψει στη γωνία. Και οι άνθρωποι λένε πως μπορούν να αγαπήσουν, να κλάψουν, να ξεσκάσουν, να μείνουν μόνοι ή με παρέα έτσι απλά για το σαββατοκύριακο. Η επιβεβαίωση μιας ανολοκλήρωτης ευτυχίας. Μέχρι τη Δευτέρα έχει ο Θεός. Τα προβλήματα μπορεί να μην υπάρχουν ως τότε. Ίσως βαρεθούν να αντικρίζουν κάθε μέρα τα ίδια θλιμμένα προσωπεία, που όμως πια κρύβουν μια συνήθεια. Δεν τρομάζουν, ούτε συναρπάζονται. Ίσως μετακομίσουν, λοιπόν, σε καινούριες ψυχές. Ίσως κι εκείνα θέλουν να νιώσουν πως κάποιος τραντάζεται. Κάποιος τα αντιμετωπίζει, πραγματικά, για μια ακόμη πρώτη φορά.
Μα όλα αυτά από Δευτέρα. Γιατί είπαμε. Αύριο ξημερώνει Σάββατο και αγαπιούνται οι άνθρωποι. Και βρίσκουν χρόνο να σκεφτούν ή να μη σκεφτούν. Και να κλείσουν τα μάτια τους ή να τα ανοίξουν για πρώτη φορά μετά από εφτά μέρες. Επιλογές αμέτρητες. Η Παρασκευή, αλήθεια, μοιάζει με τη γαλήνη πριν την τρικυμία. Αν έπαιρνε χρώμα, θα ήταν σίγουρα ένα απαλό φυστικί. Προετοιμάζει, θα έλεγες ωστόσο, για τις βραδινές σαββατιάτικες φουρτούνες. Άλυτοι λογαριασμοί σε κάθε γωνιά της πόλης. Σχέσεις που ψάχνουν να χωρέσουν μέρες ολόκληρες σε μια νύχτα. Εφήμεροι παφλασμοί από αιώνιες θάλασσες. Και αλκοόλ. Πόσο αλκοόλ. Και πόσα πάθη ανομολόγητα. Εγκλωβισμένα στις καθημερινές διατάξεις ψάχνουν ελευθερίες πρωτόγνωρες. Μα είναι αιχμηρές οι ελευθερίες. Πόσες μετάνοιες να αντέξει μια Κυριακή;
Κι ό, τι γίνεται τα Σαββατόβραδα μοιάζει να ακυρώνεται από τις υπόλοιπες μέρες. Σαν να είναι υπερβολικά παραμυθένιο, ελάχιστα αληθινό. Κάθε Δευτέρα έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει μια πρωινή κυριακάτικη ευτυχία. Το πιο πιθανό, να είναι νοθευμένη. Κανείς δεν εγγυάται πως θα υπάρχει μέχρι το τέλος της βδομάδας, ακόμη και μέχρι το τέλος της μέρας. Αυτοεκπληρούμενες προφητείες με ημερομηνία λήξης. Κάθε Παρασκευή να ξεκινάει με ένα όνειρο και κάθε Κυριακή να τελειώνει με μια εξουθενωμένη υπόσχεση. Και οι άνθρωποι μπορεί να πέρασαν καλά ή μπορεί να πέρασαν άσχημα. Μπορεί να αλλάξουν τις ευχές τους για το επόμενο σαββατοκύριακο ή να προσπαθήσουν μανιωδώς να είναι απαράλλαχτο από το προηγούμενο. Μπορεί να είναι ευτυχισμένοι ή πιο δυστυχισμένοι από ποτέ. Γιατί ο χρόνος ύπουλα σκαλίζει τα κρυμμένα κενά, εκθέτοντάς τα σε μια όξινη πραγματικότητα. Και άλλες φορές, εκείνες που περνούν όμορφα τα κορμιά και οι ψυχές εξατμίζεται ενοχλητικά γρήγορα.
Οπότε αν είναι να κάνεις κάτι, παρακαλώ, ας μην το κάνεις Σάββατο. Άσε τις μέρες να κυλήσουν. Σκέψου αν η Δευτέρα θα προσπεράσει τις επιλογές σου ή χειρότερα αν θα τις συνθλίψει. Είναι εύκολο να γεμίζεις χρόνο με ανθρώπους. Το δύσκολο είναι να τον δημιουργήσεις εκεί που δεν υπάρχει. Και το Σαββατοκύριακο δίνει άπλετο χρόνο και άπειρες πραγματικότητες. Μπορείς να επιλέξεις όποια θέλεις. Αρκεί τη Δευτέρα να έχεις ακόμα την ικανότητα διαπραγμάτευσης των επιλογών σου. Κι αν ποτέ σκεφτείς να αγαπήσεις εμένα, αλήθεια σε παρακαλώ, καν' το μια Τρίτη ή Τετάρτη. Μέρες πραγματικές με ουσιαστική αγάπη που τσακίζει κάθε πρωινό ξύπνημα και κάθε τσακωμό. Τα Σάββατα μπορώ να σε περιμένω αν ξέρω πως όλη τη βδομάδα με αγαπάς. Αρκεί να μου υποσχεθείς πως θα το κάνεις.
σχόλια