Όσα άτομα έχουν την ευκαιρία να νιώσουν την ελευθερία μέσα από την αγάπη , όχι απαραίτητα μέσα από μια ερωτική σχέση ,
μέσα από οποιαδήποτε μορφή της , είναι εν μέρει ''τυχεροί'' και αρκετά ικανοί κατά την άποψη μου.
Στη δική μου περίπτωση αυτό προέκυψε (και συμβαίνει) μέσα από μία σχέση μου με ένα άλλο άτομο.
Όταν λέμε σ'αγαπώ πάνω σε μια στιγμή χαλαρότητας και ευτυχίας ή πάνω σε μια δύσκολη στιγμή ,στον άνθρωπο μας, τι μας πλημμυρίζει;
τι μας σπρώχνει να το πούμε;...
Μη περιμένετε κάποια συγκεκριμένη ή συσκευασμένη απάντηση, δεν την έχω! Δεν την έχω γιατί πολύ απλά είναι διαφορετικό για τον/την καθένα/καθεμία από εμάς.
'Αλλοι το έχουν σαν μια ατάκα που είδαν σε σήριαλ στην τηλεόραση, άλλοι κρυφό μυστικό που όταν το πούν σκάει σαν πολύχρωμο πυροτέχνημα στην ζωή τους, άλλοι σαν καραμέλα που την πιπιλάνε κάθε φορά που δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν για να σώσουν την κατάσταση, άλλοι δεν το νιώθουν και άλλοι το νιώθουν. Υπάρχουν εκατομμύρια περιπτώσεις, οι περισσότερες διαφορετικές μεταξύ τους.
Eπιστρέφω στην προηγούμενη φράση μου ''Άλλοι το νιώθουν και άλλοι όχι ''. Προφανώς είναι θέμα συναισθημάτων. Αυτό που έσπρωχνε το δικό μου σ'αγαπώ ήταν ή ευτυχία του εαυτού μου μέσα από τον άνθρωπο μου. Αυτά τα συναισθήματα που μου δημιουργούσε , εκείνα που μου προκαλούσε να νιώσω , να είμαι ικανή να δω τον εαυτό μου μέσα από το πρόσωπο του ανθρώπου μου. Και μετά ΜΠΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΜΜΜΜΜΜΜ! να σκάει η καρδιά μου και να εκφράζεται με το ''σ'αγαπώ''.. με αυτή μονάχα την φράση! και να ήθελα να πω κάτι παραπάνω , εγκλωβιζόταν το μυαλό μου. Δεν μπορεις να το περιγράψεις, άδικος κόπος , μη αναγκαίος. Μετά από αυτο το αρχικό στάδιο, έρχεται και ο επόμενος ρόλος της αγάπης , σχεδόν ακαριαία,.. η στοργή και η φροντίδα η αγωνία και η ανιδιοτέλεια στο αποκορύφωμα της! Έχεις δίπλα σου τον άνθρωπο σου, επικοινωνείτε μέσω της αμοιβαίας (στην ιδανική περίπτωση) αγάπη σας. Είσαι εκει για αυτόν και είναι εκεί για εσένα. Οπουδήποτε , οποτεδήποτε, με την παρουσία του ή όχι. Γιατί πρώτα απο όλα αγαπάει αυτό που είναι και αυτό που γίνεται μέσα απο εσένα. Σε νοιάζεται σαν μέλος του. Τον αποτελείς και τον συναρμολογείς.Αυτό είναι πραγματικά ενα δώρο για τον άνθρωπο που μπορεί να το νιώσει και να το εξελλίξει μέσα στην σχέση του. Η αγάπη βαθαίνει με τον χρόνο.
Και σε αυτό το σημείο ήρθε η στιγμή να αναφερφθεί και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Όπως είναι λογικό, μέσα σε μια σχέση ερωτική , με κύριο συστατικό την αγάπη βέβαια (τουλάχιστον εγώ αυτό έχω ζήσει και μπορώ να καταγράψω) ..δεν είναι όλα καλοβολεμένα και πλημμυρισμένα απο αγάπη (ιδανική) και πεταλουδίτσες.. η ''αγάπη'' δεν είναι ενα ακόμη happypill. Δεν την απαιτείς, την εμπνέεις, δεν την ζητάς , την χειρίζεσαι και την κερδίζεις,δεν την μεταχειρίζεσαι , την ζείς! Δεν φαίνεται μόνο στα εύκολα.. , η ''αγάπη'' είναι η πιο δίκαια όλων των συμπεριφορών και συναισθημάτων ενός ατόμου. Έαν ανάψει δεν σβήνει ποτε. Αυτό είναι που μας κρατά να ονειρευόμαστε και να θέλουμε να ζήσουμε όλο και πιο πολλά με τον άνθρωπο μας. Ξαναεπιστρέφω , στις συμπεριφορές και τους χαρακτήρες.. πάσα εκατομμύρια παραδείγματα συμπεριφορών και χαρακτήρων; Πολλά. Στη δική μου περίπτωση πάλι , δύο! Οι δικοί μας. Δεν θα αναλύσω τα χαρακτηριστικά τους. Είμαστε εμείς. Στη σχέση μας υπήρχαν αρκετά εξωτερικά προβλήματα, που όμως τα μεταχειριζόμασταν έτσι ώστε να μην μας επηρεάζουν πολύ, άλλωστε υπήρχε και υπάρχει η αγάπη!
Το ότι αγαπάς και για αυτό είσαι μαζί με κάποιον (στο δικο μου παράδειγμα!, υπάρχουν επίσης άλλα τόσα εκατομμύρια παραδείγματα σχέσεων) δεν σημαίνει αυτόματα πως συμφωνείς και βλέπεις τα ιδια με εκείνον/εκείνη, τουλάχιστον δεν πρεπει να το απαιτείς μέσα σου. (λάθος μου πρώτο)
Στο θέμα των διαφωνιών , εκει κρινόμαστε όλοι. Πως χειριζόμαστε τις καταστάσεις που προκύπτουν είτε απο σοβαρούς είτε απο λιγότερο σοβαρούς λόγους. Το παιχνίδι παίζεται στην αντιμετώπιση τους. Ο άνθρωπος μου εχει ενα ισχυρό χαρακτηριστικό, ακόμη και αν είχε άδικο πάνω σε κάτι και δεν το έβλεπε , με την ψυχραιμία του και την καθαρή σκέψη του,επιχειρηματολογούσε και κρατούσε μέχρι τέλους την θέση του. Γεγονός και καλό και κακό μαζί. Καλό γιατί έμπαιναν τα πράγματα κάτω , μου έδειχνε πως τα βλέπει χωρίς να θυμώσει. Κακό απ'την άλλη γιατί ποτέ δεν άφηνε περιθώρια για κάτι άλλο, και αυτός ο τρόπος πειθούς του με έκανε να μη ξέρω τι να πώ για να αντισταθμίσω τα πράγματα. Συγνώμη; Έχεις απόλυτο δίκιο;Δεν ένιωθα όμως κάθε φορά να τα πώ. Ποτέ σχεδόν. Ήταν εκεί βράχος των απόψεων του.
Οσο αφορά την δική μου θέση.. (και την πιο ''επικίνδυνη'' ):
Εγώ για να λεμε την αληθεια, κατσουφιάζω αν δεν γίνεται το ''δικό μου'' , όταν το θέλω πάρα πολυ! Πάνω στις διαφωνίες μας , το ''εγώ'' μου δεν μου επέτρεπε να κάνω το ίδιο με τον άνθρωπο μου. Είμαι εκρηκτική , θέλω να με καταλάβει ο άλλος με την πρώτη, λέω άσχημα και πολύ άσχημα πράγματα όταν νιώθω πως με πιέζουν ή όταν δέν μπορω να ηρεμήσω τον εαυτό μου οταν ο αλλος δεν μπορεί να ''δει'', σαφώς δεν καταφέρνω κάτι , ακόμη και δίκιο να έχω , ή τουλάχιστον το μισό. Δεν τα εννοώ και δεν τα θέλω , πολύ απλά γιατι δεν βγάζω κακία , βγάζω κακοτροπιά , σκληρότητα και άσχημες κουβέντες και ολα αυτά για μια ψευτοάμυνα.Πληγώνω και πληγώνομαι.
Έτσι εκτροχιάζεται η κατάσταση , και μεταφέρεται αλλού, δηλαδή τις περισσότερες φορές που τσακωνόμασταν δεν θυμόμασταν καν τον αρχικό λόγο! Μέσα απο αυτα τα ισχυρότατα ''εγώ'' μας λοιπόν , καμιά φορά έως τώρα δεν μπορέσαμε να τα βρούμε σαν δυο άνθρωποι που θέλουν να προχωρήσουν μαζί παρακάτω, προς το καλύτερο. Απλά συμβιβαζόμασταν μέσα μας με το ότι δεν μπορούμε χωρίς τον άλλο , δεχόμασταν πως το ''καλύτερο'' δεν είναι κάτι άλλο παρά να συνεχίζουμε να βρισκόμαστε και να είμαστε ήσυχα και όμορφα.
Άδικες προσπάθειες συγκρότησης ,τύπου : Όταν ξανατσακωθούμε , χωρίζουμε για μια εβδομάδα, να δούμε τι έχουμε να χάσουμε. Ή υποσχέσεις τύπου : Tην επόμενη που θα ξανατσακωθούμε , τέλος. Αντί να κάτσουμε να συζητήσουμε τα λάθη μας, χωρίς να φοβόμαστε αν θα προσβληθέι το ΄΄εγώ΄΄ μας γιατί πολυ απλά πρέπει να καταλάβουμε πως θέλουμε κάτι μαζί, βάζαμε την σχέση μας σε τιμωρία. Οι ασκήσεις αγάπης όμως ηταν εκει. Μας περίμεναν, και εμείς τις αγνοούσαμε υποσεινήδητα.
Κάτι το πολύ σωστό , για εσάς που βρίσκεστε σε παρόμοια κατάσταση, είναι να μοιράζεστε όλες τις βαθιές σας σκέψεις,όταν σας ερχονται , με εκείνον/εκέινη που πραγματικά νιώθετε πως θέλετε να μοιραστείται μεγάλο κομμάτι της ζωή σας μαζί του/της. Θα ήθελα πολύ να το κάνω και εγώ αυτό!Μη κρατάτε τίποτα επιφανειακό. Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο το συνειδητοποιώ, ζήλιες , βλακείες , όμορφες και άσχημες σκέψεις, να τα λέω, χωρίς κανένα κράτημα , και ο άνθρωπος μου το ίδιο. Πόσο χρήσιμο και ουσιαστικό ειναι να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Πριν δυο μέρες , ένα ακόμη απ'τα γνωστά μας (πλέον) περιστατικά , μας οδήγησε στο να πούμε στόπ. Πάλι εκτροχιάστηκε η κατάσταση και φτάσαμε πάλι σε άσχημα ψυχολογικά σημεία. Δεν θα προσθέσω κάτι άλλο , αρκέτα ''κούρασα'' οποιον έφτασε μέχρι εδω :P
Ο άνθρωπος μου και εγώ ξερούμε τι έχουμε πεί απο εκεί και πέρα. Απλά τώρα στο τέλος αυτού του κειμένου , θέλω να γράψω πως τον θέλω πίσω, δεν έχει αδειάσει η αγάπη μας, απλά είναι εγκλωβισμένη.
σχόλια