Αγάπη. Μένουμε μαζί, βλέπει αγώνα στο ίντερνετ, και εγώ ασχολούμαι στο pc. Δε με πειράζει. Μου 'λείψε όλη μέρα που είμαστε χώρια λόγω δουλειάς. Και με γεμίζει που αυτή τη στιγμή απλά μοιραζόμαστε το ίδιο κρεβάτι.
Έχω ξαναμοιραστεί το κρεβάτι μου. Και στα σοβαρά. Τότε όχι μόνο δε με γέμιζε να καθόμασταν μαζί, αλλά μ'ενοχλούσε κιόλας. Στην αρχή δεν ήταν έτσι. Ή τουλάχιστον εγώ δεν το 'βλεπα. Πες το: ενθουσιασμό στη αρχή μίας σχέσης, πες το: ανάγκη μου να είμαι με κάποιον, δε ξέρω τι ήταν αυτό που δε μ'άφηνε να δω. Την αλήθεια. Αυτήν που αργά ή γρήγορα, μας φανερώνεται. Και δεν άντεχα. Αλλά υπέμενα. Νόμιζα πως όλα θ'αλλάξουν, και πως θα ήμουν ευτυχισμένη. Είναι άδικο να μην είσαι. Είναι άδικο να μη κάνεις και τους άλλους ευτυχισμένους. Πέρασε πολύς καιρός που περίμενα, και προσπαθούσα, και ήλπιζα. Μέχρι που δεν άντεξα. Δεν είχα άλλο. Άδειασα. Και από λόγια, και από συζητήσεις, και από δάκρυα, και από συγνώμη.. Και έφυγα. Και φοβόμουν. Και δεν ήξερα που είμαι. Με είχα χάσει..
Απογοήτευση. Νομίζεις πως αυτό ήταν. Είχες μία ζαριά. Την έπαιξες και έχασες. Πέρασε καιρός. Όσος πρέπει στον καθένα. Όσο χρειάστηκα εγώ. Δοκίμασα το νέο. Δεν άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο, για καιρό.. Δεν δόθηκα στ'αληθινά.. Και πέρασε κι άλλος καιρός.
Και τον γνώρισα. Δε ξέρω τι σημαίνει αυτό. Άραγε υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή; Στην ευτυχία; Ευτυχία για το καθένα, είναι κάτι άλλο. Δε μετράω το χρόνο με τον ίδιο τρόπο πια. Δε με νοιάζει. Είμαι καλά. Μαζί του. Νομίζω ερωτευόμαστε πολλές φορές. Αγαπάμε λίγες. Αλλά στη δική μου περίπτωση, όχι μία. Και ξέρω πια. Μόνο η αγάπη δε φτάνει. Όχι για μένα τουλάχιστον. Θέλω και άλλα. Και καλά και κακά. Γιατί αυτά είναι ζωή. Όχι τα μέτρια. Είμαστε καλά μαζί. Και αυτές τις νύχτες που απλά μοιραζόμαστε το κρεβάτι. Για να κάνει ο καθένας το δικό του. Αλλά θέλει δίπλα του τον άλλον. Να μοιράζεται το δικό του...
