Περίεργοι οι γυρισμοί, περίεργο το παιδικό σου δωμάτιο, το παιδικό σου κρεβάτι, με τους φόβους τους πόθους και τις ανησυχίες που μόνο με αυτό μοιράστηκες. Από μια μακρινή εποχή πάντα, δεν ξέρω γιατί αγαπάω τόσο πολύ τις εποχές , ίσως γιατί περιμένω τόσο πολύ την επόμενη, αυτή την άγνωστη. Ίσως γιατί ποτέ δε με πείραξε αν θα με βρει γυμνή από σκέψεις, συναισθήματα και ανθρώπους. Πιθανότατα θα με βρεις κάπου ανάμεσα σε λίστες αυτοβελτίωσης και σκισμένα χαρτάκια από το χθεσινό μου πρόγραμμα, ναι αυτό που πάλι δε τον είχε μέσα.
Όχι δεν ήταν από τις μέρες που μου έκανε έκπληξη, ήταν από εκείνες τις μέρες που ξέρεις ότι οι εκπλήξεις τελείωσαν, μέχρι εκείνη την καινούργια εποχή που λέγαμε ότι περιμένω. Οι μέρες σε βρίσκουν συνήθως χαμένο, ο καιρός περνάει, κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, κάνει αυτό που ξέρει μόνο. Ο χρόνος κυλάει, έχω αποφασίσει ότι θέλω να ανοίξω τα μαλλιά μου έναν τόνο, όχι για τον ίδιο λόγο που έκανα εκείνη την τρύπα στο αυτί, ούτε για το λόγο που είχα κάποτε ανάγκη να σου δείξω πόσο υπέροχα περνάω με κορίτσια τα οποία δεν ξέρω πόσο εκτιμώ. Έχει ωριμάσει μέσα μου αυτό το χρώμα, θέλω ένα άλλο. Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή λένε πως είναι ο συγχρονισμός. Τα αεροπλάνα από χαρτιά που κάναμε κάποτε τα ονομάζαμε σαΐτες, τα όνειρα από χαρτιά που κάνουμε τώρα τα ονομάζουμε ψευδαισθήσεις. Αν κατάφερναν τότε οι σαΐτες μας να φτάσουν εκεί που θέλαμε μπορεί και τα όνειρα μας τώρα να τα λέγαμε πραγματικότητα.
Περίεργη ημέρα η σημερινή, μεγάλη. Περίεργα και τα απωθημένα. Κάποιος έφυγε από αυτή τη ζωή, κάποιος μου είπε τι φοβάται περισσότερο και μετά με αγκάλιασε και εγώ έδωσα ότι πιο σημαντικό έχω, την έκφρασή μου, σε αυτόν που ανήκει. Σίγουρα σήμερα κάποιος λυτρώθηκε. Σε αφήνω να επιλέξεις. Το παιδικό μου κρεβάτι το αγαπάω πολύ και του χαμογελάω για όλα αυτά που δεν ήξερε να μου πει τότε. Ίσως να αργήσω να ξαναισιώσω τα μαλλιά μου, ίσως πρέπει να τα αγαπήσω έτσι όπως είναι. Τα αγαπάω ήδη δηλαδή, αλλά σου μιλάω για αυτό το λίγο παραπάνω, γι' αυτή την υπέρβαση που πρέπει να κάνεις και εσύ για σένα. Και ας σε κομματιάσει και ας μην ξέρεις πόσο με πονάει που χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη.
4 παρά σε λίγο ξημερώνει και παίζει ένα κομμάτι που μου θυμίζει καλοκαίρι.
Καλό ξημέρωμα, Αναστασία.
σχόλια