Και όλοι τη ρωτούσαν γιατί..
Και ποτέ δεν κατάλαβαν γιατί δεν μπορούσε να απαντήσει.
Γι αυτήν ήταν τόσο προφανές , ότι ο χορός ήταν η μητρική της γλώσσα!
Μια βασική πιρουέτα , ένας απλός βηματισμός ,ένα εύκολο Allongé ή ένα ‘’βατό’’ Assemble , δεν ήταν τόσο εύκολα όσο φαινόντουσαν αλλά το αγαπούσε οπότε σίγουρα μπορούσε να τα καταφέρει .
Ήταν πεπεισμένη και αποφασισμένη ότι θα το κάνει.
Μια πληθώρα συναισθημάτων την κατέβαλε όταν χόρευε , η ψυχή της ξαφνικά αποκτούσε πόδια και χέρια σε αντίθεση με το μυαλό της που έφευγε σιγά-σιγά ενώ χόρευε , η λογική δεν είχε καμία θέση στο ΧΟΡΟ ΤΗΣ.
Τρελαινόταν ! Τα χέρια της άλλοτε ήταν κλαδιά από δέντρα που προσπαθούσαν να αγγίξουν τον ουρανό και άλλοτε ρίζες που την κρατούσαν απεγνωσμένα κολλημένη στη γη...
Ο κορμός της γύριζε , εκτεινόταν , έκανε κάμψεις ενώ άλλες φορές απλά ήταν ο σκελετός που την κρατούσε όρθια…
Τα πόδια της τεντωνόντουσαν , έκλειναν , την μετατόπιζαν, έφταναν στον αέρα, χτυπούσαν στο πάτωμα, αυτά ήταν στην τελική που την οδηγούσαν…
Η μουσική , η μουσική της μιλούσε.
Η μουσική της έλεγε ποια κίνηση να διαλέξει , η μουσική ενέκρινε ή απόρριπτε την τελική της επιλογή!
Είχαν μια άρτια και άρρηκτη σχέση!
Η μουσική δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να αποδειχθεί λάθος .
Κι αυτή πως ένιωθε;
Χαρά , κάποιου είδος ηδονής-ευχαρίστησης , ήταν ο μόνος τρόπος να αποφορτιστεί συναισθηματικά ή τουλάχιστον αποτελούσε το μέσο που θα την οδηγούσε σε κάτι άλλο ,τελείως διαφορετικό , που αυτό θα την αποφόρτιζε!
Κάποιες φόρες έκλαιγε , όχι γιατί δεν μπορούσε να ‘’βγάλει’’ κάποια κίνηση αλλά από ευτυχία λόγω της πραγματικής πνευματικής της ψυχαγωγίας.
Αυτό ήταν γι αυτή ο χορός , ήταν ο αγωγός της ψυχής της!
Ήταν η μητρική της γλώσσα .
Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους , όταν γίνονται μικρές, όταν δεν ήξερε πια τι άλλο να πει
τότε το σώμα της έπαιρνε πρωτοβουλία να μιλήσει.
Και σίγουρα αντιπροσώπευε άξια το στόμα της !
…Γιατί άλλοι μιλούν κι άλλοι χορεύουν.
σχόλια