Πώς αντιμετωπίζει ένας άθεος τον θάνατο;

Θα διαφωνίσω μαζί σου ως προς την σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζεις τον εγωισμο, ιδίως στην τελευταία σου πρόταση. Ενω συμφωνω πλήρως στην προτελευταία σου παραγραφο.Τοσο εγω όσο και ο εκλιπων πατηρ μου (και βασικα όλη η φαμιλια) είμαστε αθεοι, όταν ήταν σιγουρος ότι κοντος ψαλμος αλληλουια ο πατερας μου ηθελε να κανονίσει τα της κηδειας του, εγραψε τον επικηδειο του και όλο καμαρι περίμενε να του πω πως μου φανηκε όταν το διαβασα με αυτον να γυροφερνει σαν μικρο παιδι να ακουσει "ωραίο είναι πατερα", ακομα και ποιος θα τον διαβασει στην κηδεία του κανόνισε, είχε χρονια ξεκαθαρήσει ότι δεν θελει να καει αλλα να θαφτει, παλι για φιλοσοφικους λογους, η αισθηση του να ανακυκλωθει απο την φυση είχε μια διασταση ανακλυκλωσης της υλης, δηλαδη "χους ει και εις χουν απελευσει" που λενε τα κιταπια των θρησκων. Στα τελευταία του που με βιας μιλουσε κατακοιτος μια απο τις εγνοιες του ήταν "σε ποια εκκλησιά θα με θαψετε" (που μας εβγαλε και απο το διλλημα εκκλησία ή πολιτικη κηδεία, εμεις είμαστε αθεοι αλλα όχι και όλοι οι υπολοιποι ανθρωποι που τον αγαπησαν, φιλοι, αδερφη του, συγγενεις και εχουν και αυτοι δικαιωματα, κυρίως η αδερφη του), θυμαμαι μια στιγμη που ήθελε να μας πει κατι και δεν μπορουσαμε να τον καταλάβουμε περαν του "μανα" και αγανακτησμενος σαν να παιζει παντομιμα επιασε τα ματια του "μανα + ματια = την μανα σας και τα ματια σας" δηλαδη χρησιμοποίησε οποιοδηποτε τροπο μπορουσε για να εκφρασει τις επιθυμίες του, και οι συμβολισμοι είναι τετοιοι τροποι ακομη και οι θρησκευτικοι. Περαν του τελευταιου τα υπολοιπα που θυμηζαν θρησκο δεν ήταν γιατί εγινε στα στερνα του θρησκος αλλα εβρισκε την μυθοπλαστικη/συμβολικη ερμηνεια/εκφραση μεσω αυτων και τον καταλαβαίνω τωρα εκ των υστερων, η φιλοσοφία δεν ήταν παντα όπως η κραταια σημερινη δηλαδη καθαρος ακαδημαισμος αλλα βαρια συμβολικη/αλληγορικη στην πλειοψηφία των πολιτισμων και αιώνων και αυτο είναι κατι που οι αθεοι θα πρεπει να ξαναθυμηθουν. Γιατί νεκροφιλουμε τους νεκρους; όχι για εκεινους αλλα για εμας και είναι συμβολικη/φιλοσοφικη αναγκη, δεν αρκει να πεις "παει πεθανε" αλλα η κρυα κεφαλη δινει την σιγουρια που καμια λεξη η σκεψη δεν προσφερει, είναι το τελευταιο φιλι, τελος, δεν εχει αλλο. Οι πραξεις ντυνονται με συμβολισμους.Απο την κηδεία η εκκλησία με αφησε αδιαφορο αλλα αυτο που με βοηθησε ήταν το νεκροστασιο και όλα τα κλισε και κλαμματα και σταυροκοπήματα των αλλων. Τι θελω να πω, συνυπάρχουν και η φιλοσοφία και το τυπολατρίκο και οι συμβολισμοι και είναι αναγκαία, η φιλοσοφία για να συνεχίσεις, ο συμβολισμος για να κατανοήσεις κατι που ο καθαρος λογος αδυνατει και το τυπολατρικο για να ξεσπάσεις και αν κοιτάξεις το τυπολατρικο όλων των λαων είναι ετσι σχεδιασμενος για να σε εξαναγκάζει να ξεσπάσεις.Αθεος ή θρησκος μπροστα στον θανατο όλοι το ίδιο εγωιστες ειμαστε και αυτο είναι το ανθρωπινο που μας ενωνει.Προσωπικα βρίσκω μεγαλη χρηστικη αξια στους θρησκευτικους συμβολισμους αλλα ως συμβολισμους και όχι μονο στην κηδεία/θανατο αλλα και στον γαμο/χαρα, ο θρησκευτικος γαμος (οχι μονο των χριστιανων) εχει μια συμβολικη θεατρικότητα πανεμορφη ακομα και στην προσευχη.Και για να γυρήσω στον φιλοσοφικο ακαδημαισμο, οι άνθρωποι έχουμε μια φυσιολογικη ροπη στους ανορθολογιστικους συμβολισμους για όλους αυτους του λογους που τα δοκιμια ερευνουν τα οποια με την σειρα τους δεν μπορουν να προσφερουν αυτο που η Ποιηση, η Λογοτεχνία, οι Τεχνες γενικα και οι θρησκειες με τους Θεους τους, δηλαδη οι Συμβολισμοι, προσφερουν. Ενα τετοιο παραδειγμα συμβολισμου είναι λ.χ. "αγγελοι χωρις φτερα, λουλουδια διχως χωμα" και απο ποιους; την Γενια του Χάους, δεν αρκει το λογικο μη συμβολικο "ανθρωποι χωρις ελπιδα παθαινουν καταθλιψη" είναι αναγκαίο ο ανθρωπος να ειναι "αγγελος" και η ελπιδα "φτερα" και η καταθλιψη "λουλουδι που μαραζωνει".Τα συλληπητήρια μου και ευχαριστω για την ευκαιρία να τα ξανα θυμηθω χωρις παραπονο ή στεναχωρια.