Φτάσαμε μέσα Ιούνη, το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά, η μυρωδιά του γιασεμιού απλώνεται στην πόλη και το ελαφρύ αεράκι δίνει μια αίσθηση ευχαρίστησης. Τα στενά της πόλης φωτισμένα απαλά δέχονται τους δεκάδες περαστικούς που περνάνε χαμογελαστοί θαυμάζοντας τα μπαλκόνια με τις φωνές, τα αναμμένα φώτα, τα κεριά, και τα γέλια.
Το στερεοφωνικό παίζει jazz, η πανσέληνος απλώνει το φως της γλυκά και τα φώτα από τις απέναντι ακτές τρεμοπαίζουν στο ρυθμό του πιάνου και του σαξοφώνου. Τα άπειρα αστέρια ακολουθούν τον ρυθμό και η μαγεία γεμίζει το βράδυ. Ήχοι, μουσικές, γέλια, όλα μαζί προσδίδουν την αίσθηση αισιοδοξίας που φέρνει μαζί του το καλοκαίρι.
Η τζαζ συνεχίζει να παίζει και οι σκέψεις έρχονται η μια μετά την άλλη. Το κάστρο, φωτεινό σπάει τη ροή των σκέψεων. Ανάβω τσιγάρο, βάζω λίγο κρασί, κόκκινο ημίγλυκο, και συνεχίζω να απολαμβάνω αυτή τη μαγική στιγμή. Το φεγγάρι αντανακλά το φως του στη θάλασσα και της δίνει ένα φυσικό χρυσαφί χρώμα. Ο ρυθμός της μουσικής με κάνει να φαντάζομαι πως είμαι σε μια άλλη εποχή, που ο κόσμος μαζευόταν στα μαγαζιά και άκουγε το σαξόφωνο και ξεχνιόταν. Νοσταλγία για μια εποχή που πέρασε ή μάλλον για μια εποχή έτσι όπως θα την ήθελα εγώ, λίγο διαφορετική, λιγότερο μελαγχολική και αγχωτική, περισσότερο ρομαντική και χαρούμενη και με περισσότερο έντονα συναισθήματα. Θα ήθελα οι έρωτες να είναι αμοιβαίοι, πέρα από κάθε λογική. Να ερωτεύεσαι και να μη φοβάσαι να αφεθείς και να δείξεις τα πραγματικά σου συναισθήματα, να ακολουθείς την καρδιά σου και να ζεις τη κάθε στιγμή αληθινά σαν να είναι πραγματικά μοναδική. Σβήνω το τσιγάρο, η τζαζ συνεχίζει να παίζει, το κρασί έχει τελειώσει και οι σκέψεις σταματούν. Κοιτάω για άλλη μια φορά τη χρυσαφένια θάλασσα.
Χαμογελάω. Μακάρι να μπορούσα να αλλάξω την εποχή μου σκέφτομαι, ή τουλάχιστον να είμαι σε εκείνη που με ταξιδεύει η φαντασία μου.
σχόλια