Σκέψεις

 

Έρχεται καλοκαίρι.όλοι φαινομενικά χαίρονται.''Διακοπές'',φωνάζουν.Κάθονται ώρες προσπαθώντας να σχεδιάσουν,να βγάλουν το μπάτζετ και να καταλήξουν σε κάποιο νησί,λογικά κάποιο ανεμοδαρμένο ξερονήσι των Κυκλάδων. Τί είναι οι διακοπές; Για μένα είναι ηρεμία.Να κάτσεις,να χαλαρώσεις,να τα "βρεις" με τον εαυτό σου.Να είσαι συνέχεια κάτω από ένα δέντρο,να φυσάει και να χαζεύεις τη θάλασσα,το απέραντο γαλάζιο,την ηρεμία όπως είπα και πριν.

"Μα είσαι σοβαρός;" ,θα μου πουν.

Ναι,θα απαντήσω.Έχω ανάγκη για ηρεμία,πνευματική και σωματική,χαλάρωση,σκέψη,αλλά και άρνηση των πάντων. "Τί κάθομαι και γράφω",σκέφτομαι.Χαμογελώ.Απλα τυχαίνει,ό,τι σκέφτομαι να το αποτυπώνω σε μια κόλα χαρτί,απαντώ στον εαυτό μου.Εικόνες χιλιάδες.No surprises,λέει το επόμενο κομμάτι.

Radiohead,ξανά. Ακριβώς αυτό!Τίποτα παραπάνω.Καμία αλλαγή.Το ίδιο μοτίβο,συνέχεια,καθημερινά.Και; Κάνω κάτι να το αλλάξω; Μαλακίες!Κάθομαι και γράφω σαν,δήθεν να μπορεί να αλλάξει κάτι.Αλλάζει;Τί θέλω να αλλάξω;

Η ίδια απάντηση,μονότονη,τυπική αλλά και αυτή,καθημερινή.Έρωτας "φωνάζει" το μυαλό μου και συνειδητοποιώ ότι ξαναγράφω γι'αυτόν.Χαμογελώ ξανά.

Ετσι,σταματάει η σκέψη του,τουλάχιστον προσωρινά. Έχει πάει 11 το βράδυ.Έχω μιλήσει με κανά-δυο φίλους."Θα βγούμε",μου είπαν. "Να βγούμε!",απάντησα,με φανερό το ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου.

Αλλά... Θέλω πραγματικά;Να βγω να κάνω τι; Να δώ τις ίδιες φάτσες;Να κάθομαι να πίνω την μπύρα μου και να τους παρατηρώ να γελάνε; Θα βγω.

Τροφή για σκέψη. Είναι όμορφο να κάθεσαι να τους παρατηρείς,να προσπαθείς να καταλάβεις τί σκέφτονται.

 

Κάπου εδώ σταματάνε οι σκέψεις.

Ετοιμάζομαι για να βγω.