Η ζωή δεν είναι ταινία. Το ρομάντζο έχει πεθάνει και έχει αφήσει χώρο μόνο στη σάρκα. Αυτό έχει μείνει. Έχουμε μεταμορφωθεί σε χοιρινές μάζες, που το μόνο που θέλουν είναι να πηδηχτούν. Ναι, να πηδηχτούν άγρια ολημερίς κι οληνυχτίς.
Η οικειότητα μας τρομάζει. Φοβόμαστε να αποκαλύψουμε κάποιο στοιχείο του προσώπου μας, πέραν μιας λάγνης ματιάς. Έχουμε γίνει κρέας περιφερόμενο προς αναζήτηση άκοπης ηδονής.
Μια ζεστή αγκαλιά, ένα φιλί στο μάγουλο, μία όμορφη κουβέντα είναι πλέον μπανάλ. Δύσκολη κουβέντα το σ'αγαπώ, το σε χρειάζομαι. Η ζωή βλέπετε δεν είναι βγαλμένη από στίχους κάποιου ρομαντικού ποιήματος ενός κουλτουρέ συγγραφέα με περίεργο όνομα. Η ζωή είναι ωμή.
Ωμή όπως το σεξ που επιζητούμε. Ναι, πόσο ωραίο είναι το σεξ, το ξέσκισμα. Πρέπει να γίνει αυτοσκοπός. Να το κάνουμε λάβαρό μας και να πορευτούμε.
Ας αφήσουμε την επικοινωνία, ας θυσιάσουμε όμορφες συζητήσεις, ας μην ανταλλάξουμε μελιστάλλακτα τραγούδια και ροκιές, γιατί η δέσμευση είναι τρομακτική. Δίνουμε το σώμα μας από δω κι από κει και το αντάλλαγμα, ναι το αντάλλαγμα, αξίζει.
Και κάποιος θα πει σωστά εγώ δεν αντέχω τη δέσμευση, την καταπίεση. Θέλω να κάνω ό,τι μου καυλώσει, όποτε μου καυλώσει, με όποιον μου καυλώσει
.
Τι γίνεται όμως με αυτούς που απλά θέλουν να αγαπάνε; Να δώσουν και να πάρουν; Τι λέει εδώ; Χαχαχα δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Μπορεί να ακούσουμε για αυτούς σε κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας ή σε ένα μυθοπλαστικό μυθιστόρημα.
Σκεύη ηδονής. Αυτό είμαστε. Αυτός είναι ο προορισμός μας. Να ικανοποιούμε ο ένας τον άλλον. Να φορούμε απρόσωπες μάσκες, σαν αυτές, ξες, των αρχαίων τραγωδιών και να πηδιόμαστε σαν τα ζώα. Από παντού, από κάθε τρύπα σε κρεβάτια, πατώματα, γραφεία, πάρκα,τουαλέτες.
Και η ψυχή; Τι είναι αυτό; Δεν την ξέρω αυτήν τη λέξη. Έχουμε ένα λεξικό. Ορισμός ψυχής... Περίεργο ακούγεται.
Μ.
