LIFOLAND

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

YouSendIt! /

Σταμάτα να ασχολείσαι με το iphone και κοίτα λίγο δίπλα σου...

Του Γιώργου Φλώρου

Σταμάτα να ασχολείσαι με το iphone και κοίτα λίγο δίπλα σου... Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
18

Είναι στιγμές που μπαίνω στο Μετρό και προσπαθώ να βρω κάτι για να ασχοληθώ μπας και περάσουν αυτά τα 10-15 βαρετά λεπτά μέχρι να φτάσω Άγιο Δημήτριο από Πανεπιστήμιο.

Εκείνη την ημέρα όμως βρήκα να ασχοληθώ με ''κάτι'', και πλέον έυχομαι να μην ξαναασχοληθώ με κάτι παρόμοιο.

Μπαίνοντας λοιπόν μέσα, κάθησα και αμέσως το βλέμμα μου στράφηκε στην απέναντι θέση από τη δική μου, μία γυναίκα γύρω στα 25-30, έγκυος η οποία πρέπει να είχε χρησιμοποιήσει τουλάχιστον 2 συσκευασίες χαρτομάντηλα για να σκουπίζει τα δάκρυα της. Ωστόσο αυτό δεν ήταν κάτι που με ξάφνιασε, ο καθένας μπορεί να κλάψει, οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή.


Αυτό που με χάλασε ήταν η παγωμάρα που επικρατούσε. Ο διπλανός της γύρω στα 25 έδειχνε να δίνει περισσότερη σημασία στο fruit ninja που έπαιζε στο iphone ή μπορεί να το έκανε για να μην νιώθει τόσο αμήχανα.


Μία άλλη γυναίκα που καθόταν δίπλα μου και απέναντι από την έγκυο κοπέλα έκανε πως δεν είχε καταλάβει τι γινόταν. Ένας άλλος μεσίληκας ο οποίος στεκόταν όρθιος ανάμεσα στις 2 τετράδες θέσεων έριχνε
κλεφτές ματιές στη κοπέλα και έκανε τάχα πως κάτι ψάχνει στο χαρτοφύλακα του, περιμένοντας να φτάσει στο προορισμό του για να μην βλέπει πλέον την κοπέλα και αισθάνεται άσχημα. Ομολογώ πως σάστισα.


Είχα καρφώσει το βλέμμα μου στην κοπέλα, το είχε καταλάβει, και ένιωθε άσχημα για το θέαμα που προσέφερε στους υπόλοιπους επιβάτες. Έκανα πάρα πολλές σκέψεις σχετικά με το τι μπορεί να της συμβαίνει. Εκεί λοιπόν αποφάσησα να την ρωτήσω άμα χρειάζεται βοήθεια. Εκεί είναι που σάστισα ακόμα περισσότερο για δύο λόγους. Πρώτον η κοπέλα έδειχνε να μην πιστεύει ότι κάποιος ενδιαφέρθηκε και δεύτερον οι υπόλοιποι επιβάτες με κοιτούσαν λες και δεν έχουν ξαναδεί άνθρωπο να ρωτάει άνθρωπο για το άν χρειάζεται βοήθεια.

Έδειχνε να ντρέπεται και με κλάματα μου είπε πως δεν έχει να φάει, και υπενθυμίζω ότι είχε να ταίσει 2 στόματα. Το μόνο που είχα ήταν 5 ευρώ, τα έδωσα. Οι υπόλοιποι συνέχισαν να με κοιτούν λες και είμαι από
άλλον πλανήτη. Φτάνοντας όμως σπίτι συνειδητοποιήσα πως είχα ένα αίσθημα ότι ''ντάξει ότι μπορούσες να κάνεις το έκανες, άραξε!!! Έκανες το καθήκον σου σαν καλός πολίτης''. Εκεί τρόμαξα...

Χωρίς ανθρωπιά και αλληλεγγύη είμαστε καταδικασμένοι στη μιζέρια και όποιος νομίζει πως ξεχωρίζει (όπως νόμιζα και εγώ) είναι γελασμένος...

18

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
12 σχόλια
ottimista
δεν εχω καταλαβει ακομα πως μπορεσαμε να συσχετισουμε τα λεφτα με το ενδιαφερον...ειναι φαινεται ενα απο τα πολλα μαθηματα που μας δινει εμφυτευει με μαεστρια η κοινωνια μας...ειμαι ενας απο τους πολλους φανταζομαι που τους συγκινησε το ντοκιμαντερ του κανακη για την αξιον ειντ και ετρεξα κατευθιαν να συμβαλω και γω με τον οβολο μου σε αυτη τη μεγαλη προσπαθια που γινεται εκει κατω...οταν ηρθε ο φακελος με τα στοιχεια και την φωτογραφια του μικρου παιδιου που θα ημουν πλεον αναδοχος δε το κρυβω οτι δακρυσα απο την χαρα μου που θα μπορουσα να βοηθησω εστω και ετσι ενα παιδι να καλυτερεψει λιγο παραπανω τις συνθηκες ζωης της..στολισα και την φωτογραφια της διπλα απο την φωτογραφια που εχω με το παιδι μου για να νιωθω οτι ειναι κ μελος της οικογενειας και ημουν σιγουρος οτι κατι καλο ειχα κανει...εχουν περασει πολυ μηνες απο τοτε...και αυτο που νιωθω μεσα μου ειναι ενα ανικανοποιητο κενο...συνηδητοποιησα οτι το θεμα δεν ηταν να πηγαινω καθε μηνα στη τραπεζα και να αφηνω τα λεφτα...το θεμα ειναι να δωσεις το κατι παραπανω απο μερικα χαρτονομισματα..να δωσεις το ενδιαφερον σου να επικοινωνισεις να διξεις οτι σε νιαζει πραγματικα και οχι οτι απλα εκανες το καθηκον σου και πλεον εισαι ενταξει...η καθημερινη επικοινωνια με τους ανθρωπους που ειναι γυρω μας που τους ζουμε καθημερινα χαθηκε οταν εγινε ντροπη να ρωτησεις(ειναι αδιακρισια)οταν η ντροπη μετατραπηκε σε φοβο(μηπως μας παρεξηγησουν)οταν ο φοβος εξελιχθηκε σε αδιαφορια(τι μας νιαζει ο αλλος...εγω εχω τα προβληματα μου)που παντα τυχαινουν να ειναι ποιο σοβαρα απο τον καθε εναν συνανθρωπο μας...δεν εχουμε μελλον αν δεν διορθωσουμε το παρον μας δεν εχουμε μελλον αν δεν πουμε εμενα με νιαζει.. πραγματικα...δεν ειναι χρεος προς καποιον...ειναι η ανθρωπια μας ενα κομματι του εαυτου μας που εχει πεσει σε βαθυ ληθαργο.
Demetra.
Demetra.
Χάθηκε η ανθρωπιά μας..ειλικρινά σαν τα ρομπότ θα είμαστε.Τί το πιο φυσιολογικό να ρωτήσεις έναν άνθρωπο τί έχει,μήπως χρειάζεται βοήθεια.Αλλά πού.Τι φοβόντουσαν μου λές?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Πρίν χρόνια , λόγω κάποιας οδυνηρής κατάστασης που περνούσα, περιμένοντας το λεοφωρείο για να πάω στην δουλειά μου , έκλαιγα ασταμάτητα ,νιώθωντας πόνο κ θυμο. Δεν αποζητούσα τον οίκτο κανενός, αλλά δεν μπορούσα να κλειστώ κ στο σπίτι.Ενας άνθρωπος με πλησίασε κ μου είπε"είναι τόσο σοβαρό; Δεν χωράει γιατρειά; Υπάρχουν πολλά προβλήματα ,για όλους. Ολοι υποφέρουμε απο κάτι . Αλλος απο τον εαυτό του ,αλλος επειδή κάποιον έχασε, άλλος γιατί δεν μπορει να πονέσει....Κλάψε κ συνέχισε να ζεις μετά απο αυτό". Εκείνη την ωρα ,όσο μου μιλούσε , ακόμα κ που με πλησίασε με ενοχλόυσε αφάνταστα! Ήθελα απλά να με αφήσουν όλοι ήσυχη!Τι θέλει τώρα αυτός ;;; Ομως την ίδια μέρα αργότερα ,ήταν απο τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω μέχρι και σήμερα για εκεινη την οδυνηρή περίοδο της ζωής μου .Ηταν απλά ,ένα χάδι....Η παρηγοριά.Ευχαριστώ για αυτό. Ίσως κ να μην χρειάζεται να πεις κάτι σε κάποιον. Ισως να αρκεί καμιά φορά μια απλή ευχή για κουράγιο,ή έστω ένα βλέμμα αγάπης... Κ ας μην κρίνουμε που οι άλλοι δεν αντέδρασαν με τον ίδιο συμπονετικό τρόπο. Γιατί είμαστε τόσο πολύ βυθισμένοι στους δικούς μας φόβους ,κ τελικά το χειρότερο είναι ότι ο μεγαλύτερος εχθρός μας ,έγινε ο εαυτός μας, γι αυτό κ η αποξένωση....
curiouser and curiouser
curiouser and curiouser
δε νομίζω να υπάρξει κανείς που θα διαφωνήσει όσον αφορά την αναγκαιότητα της αλληλεγγύης, ειδικά τώρα. αλλά αν ήμουν κι εγώ σ'εκείνο το βαγόνι, θα έκανα ακριβώς ό,τι και οι υπόλοιποι επιβάτες: την πάπια. όχι από αδιαφορία, αλλά γιατί έχω βρεθεί κι εγώ στη δυσάρεστη θέση να μην μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου σε δημόσιο χώρο και το τελευταίο που θα ήθελα θα ήταν να πέσουν όλοι πάνω μου και να με ρωτάνε τι έχω. δεν λέω να αρνείσαι τη βοήθεια σε κάποιον που στη ζητάει. λέω μόνο ότι τις περισσότερες φορές που κάποιος κλαίει σε κοινή θέα αυτό που έχει ανάγκη είναι μια επίφαση ιδιωτικότητας και αξιοπρέπειας. θεωρώ πιθανότερο να σκέφτονταν κάπως έτσι οι συνεπιβάτες σου.
Marta
Marta
πριν λιγες μερες ειχα παει με το φιλο μου να φαμε , στο τελος μας ειχε μεινει αρκετο φαγητο και ειπαμε να το παρουμε σπιτι, στο δρομο βλεπουμε κατι αστεγους και μου λεει θα τους το αφησω...το αφησε και ο ανθρωπος τον κοιταξε και του ειπε , σ'ευχαριστω πολυ φιλε μου...τοτε καταλαβα ποσο στον κοσμο μας ειμαστε , οτι οι αστεγοι που τους βλεπουμε και τους φοβομαστε μερικες φορες η τους προσπερναμε που εχουν γινει πλεον συνηθεια και δεν τους πιανει το ματι μας , εχουν φωνη , ειναι ανθρωποι , πολυ πιο ανθρωποι απο εμας ...απο τοτε αποφασισα , οποτε μπορω οικονομικα να πηγαινω και να αφηνω ο,τι μπορω , ενα πιατο φαι κατι σ'αυτους τους ανθρωπους , που ενω εγω κοιταω τη βροχη και τις αστραπες απο τη τζαμαρια μου , εκεινοι το ζουν στο πετσι τους.Αλληλοβοηθεια παιδια , οσο μπορει ο καθενας , ολοι μπορει να βρεθουμε μια μερα εκει.
Inkululeko
Πριν λίγους μήνες βρέθηκα για διακοπές σε μια μεγάλη ευρωπαική πρωτεύουσα καταμεστη απο κόσμο-τουριστες.Με το περασμα των ημερων ειδα ποσα χρηματα ξοδευε ο κοσμος αλογιστα σε μια πόλη πανακριβη(σημειωνω πως ειναι λογικο και καθολου κατακριτεο).Παραλληλα ομως παρατηρησα πως μολις βραδιαζε και οι πλατειες ψιλοαδειαζαν απο κοσμο εμφανιζοταν αστεγοι ανθρωποι να ψαχνουν τα σκουπιδια για φαγητο και ενα παγκακι αδειο για να κοιμηθουν.Περασαν πολλοι αλλα μια κυρια συγκεκριμενη παρατηρησα πως ηταν εκει καθε βραδυ και περιφεροταν αναμεσα στον κοσμο.Μετα απο μια βραδυνη εξοδο για φαγητο κ λιγο πριν φυγουμε μου ρθε η εικονα της στο μυαλο και ετσι αποφασισα και πηρα φαγητο για να της το παω.Πηγα και δεν ηταν εκει,περιμενα καρτερικα μεχρι να ερθει η ωρα που θα βγει στην κλασικη πλατεια.Την πλησιασα και της εδωσα το φαγητο και λιγα χρηματα.Δεν αναφερω την ιστορια ως κατι σημαντικο που δεν θα εκανε οποιοσδηποτε αλλος,αλλα γιατι αυτη η γυναικα μεχρι και σημερα μου εχει μεινει στο μυαλο,γιατι οταν της εδωσα το φαγητο με κοιταξε μεσα στα ματια με ενα υφος εκπληκτο,απεριγραπτο..και μετα με ρωτησε..."ΕΓω τι πρεπει να κανω για σενα για να μου δωσεις το φαγητο?"Τοτε ηταν η στιγμη που σοκαριστηκα εγω απαντωντας τιποτα απολυτως κ δε σας κρυβω οτι χαιρετησα γρηγορα γυρισα την πλατη κ εφυγα γιατι με πηραν τα δακρυα.Τοσος κοσμος τριγυρω και κανεις δεν απλωσε το χερι οχι για χρηματα αλλα εστω για ενα κομματι ψωμι την ωρα που αυτη η γυναικα εψαχνε τα σκουπιδια καθε βραδυ.Και το πιο απιστευτο απο ολα ειναι οτι η ιδια δε μπορουσε να διανοηθει οτι ανιδιοτελως της προσφερα ενα πιατο φαγητο.Δεν ημουν απροσωπη σε ενα μετρο να κρινω την ανθρωπια μεσα απο τις δυσκολιες του καθενος που μπορει να μην τον ηξερα ουτε εδωσα φαγητο σε εναν ανθρωπο ενοχλωντας τον γιατι μπορει αυτος να επελεξε να ειναι στο δρομο οικειοθελως.Αλλα ημουν σε μια πλατεια γεματη κοσμο που καθε βραδυ διασκεδαζε,πετουσε χρηματα και δεν γυρισε καν το κεφαλι.Ειμαστε απανθρωποι και δυστυχως γινομαστε καθε μερα χειροτεροι...δεν εκλαψα για την κατασταση της γυναικας αυτης αλλα για τα λογια της που με εκαναν να καταλαβω τη δικη μας ελεεινη κατασταση σαν συνανθρωποι(;)
niks
νταξ και γω δεν έχω τι να πω.. αυτη την πράξη κάποτε την είχαμε μεσα μας σαν Έλληνες στο μεράκι μας που λέμε. Μας έκαναν να ξεχάσουμε ακομα και αυτο. συγχαρητήρια ελπίζω με αυτη την πράξη να ξυπνήσουμε όλοι σιγα σιγα.
Le temps detruit tout
Είναι άσχημο να κατηγορούνται για έλλειψη ανθρωπιάς οι υπόλοιποι επιβάτες..το χω ξαναδιαβασει σε άρθρο της lifo..κανείς δεν γνωρίζει ο άλλος που είναι μέσα στο μετρό αν έχει λεφτά στην τσέπη του και πως τα βγάζει πέρα..η κρίση μας έχει φέρει όλους σε οριακά σημεία..δεν λέω να μην βοηθήσεις τον διπλανό σου αλλά μην τους τσουβαλιαζουμε όλους λέγοντας έλλειψη ανθρωπιάς..
Soul
Soul
Η έλλειψη ανθρωπιάς δεν βρίσκεται στο αν θα δώσεις λεφτά αλλά στο αν θα γυρίσεις να συμπαρασταθείς σε έναν ξένο άνθρωπο που δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει, εκεί γίνεσαι άνθρωπος.Το όλο άρθρο δεν έγινε για να δώσετε βάση στα 5 ευρό που έδωσε το παιδί αλλά στο ότι ο κόσμος κοιτάει την πάρτη του ότι και να γίνεται γύρο του...
Greta
Δεν μπορω να καταλαβω ολα αυτα τα σχολια τυπου ανθρωπιας...Ποιος ειπε οτι η κοπελα επειδη εκλαιγε ηθελε και χρηματα?Η εστω καποιον τυπο που θα υπογραμμησει τη κατασταση της?Κι εγω εχει τυχη να κλαιω στο μετρο για γκομενο να με ρωτησουν τι εχω και να τους αγριοκοιταξω.Αν καποιος κανει πραγματα προκειμενου να εκμευσει τον οικτο και τη συμπονια του αλλου τοτε δεν αξιζεις να ασχοληθεις μαζι του.Στην Εθνικη τραπεζα στη Συγγρου οταν περναω παντα καποιος κοιμαται στα σκαλοπατια κι οταν ρωτησα αν χρειαζοταν κατι μου πε οτι του αρεσε που ηταν εκει.Τελος θελω να βαλλω αυτο το τραγουδι και να υπογραμμισω το στιχο-Παντα γι αλλους μιλαμε ετσι δεν ποναμε ετσι ξεχναμε-youtube.com/watch?v=tn98ApDi0bQ
Le temps detruit tout
To ζήτημα είναι να ρωτήσουμε τι έχεις τελικά?Και αν σου πει τι έχει αλλά δε μπορείς να βοηθήσεις?τότε θα νιώσεις πολύ χειρότερα..είμαι 3 χρόνια άνεργη και δε μπορώ να βρω δουλειά πουθενά..το ότι δε το δείχνω στους γύρω μου(γνωστούς και άγνωστους) δε σημαίνει ότι δε περνάω άσχημα και δύσκολα και εγώ..δεν λέω καλά έκανε και ρώτησε..και εγώ έχω βοηθήσει στο δρόμο κόσμο και ας ξέρω ότι θα μου λείψουν αυτά τα λεφτά αλλά δεν σημαίνει ότι επειδή δεν ρωτάμε τον διπλανό μας τι έχει, ότι δεν μας επηρεάζει και ότι δεν νοιαζόμαστε..κάποιοι σίγουρα δεν νοιάζονται αλλά όχι όλοι..
teoz
teoz
Μα δεν τους κατηγορεί για έλλειψη ανθρωπιάς επειδή δεν έδωσαν χρήματα. Το θέμα είναι ότι όλοι έβλεπαν έναν άνθρωπο σε αυτή την κατάσταση και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ούτε να ρωτήσει... Τόσο δύσκολο ήταν;
Mitena Kav
Mitena Kav
Συμφωνω απόλυτα με αυτο.... αλλα να ρωτησω και κατι αλλο... οπως και αυτες οι μαναδες που κυκλοφορουν μες στο κρυο με τα μωρακια και ζητιανευουνε μες τις κακουχίες, αυτη η γυναίκα πως φέρνει στον κόσμο ένα παιδί απ τη στιγμή που δεν έχει να φάει ούτε η ίδια... Δεν ξέρω τι της έτυχε...γινονται αυτα... και ισως πριν μήνες να είχιε λεφτα κτλπ... αλλα... ποιον να πρωτοβοηθήσεις... ποιος ξέρεις αν σου λεει αλήθεια.... και αν στο μετρο στο αλλο βαγόνι υπήρχε μια γυναίκα με 2 δουλειες για να ζήσει 4 παιδια; επειδη αυτή δεν έκλαιγε σημαίνει πως δεν είχιε ανάγκη... πως δεν πεινάει....πως δεν κλάει... τι να πω... :/
Γιώργος Φ.
Δεν κατηγόρησα τους υπόλοιπους για έλλειψη ανθρωπιάς,απλά ανέφερα ότι η ανθρωπιά με την αλληλεγγύη δεν πρέπει να χαθούν από την κοινωνία μας.Σε ευχαριστώ πάντως και που το διάβασες και για το σχόλιο σου.