#ιmg#
Είχα καιρό να γράψω. Αισθανόμουν ότι έπρεπε να πιάσω την καθημερινότητα από τα μαλλιά και να αλιεύσω από τις εικόνες που θα μου έδινε, το από ποιους θα γίνει η επανάσταση!
Η επανάσταση τελικά θα γίνει από τους τολμηρούς/ από εκείνους που παίρνουν τα λοβ φορ έβερ από τα παγκάκια και τα κάνουν στίχους για ποιήματα και ρωτάνε και την γνώμη των διπλανών Ρουμάνων αν τους άρεσε/ από εκείνους που αποφασίζουν τελικά να πάνε με το ποδήλατο από την Kurfurstendamm έως πάνω την Prenzlauer Berg, πιωμένοι, τα μεσάνυχτα της Τρίτης/ από εκείνους που σηκώνονται κάθε πρωί, φτιάχνουν καφέ, ανάβουν τσιγάρο και χαμογελάνε δυνατά παρότι έχουν απολυθεί εδώ και μήνες/ από εκείνους που άλλαξαν το κανάλι βρίζοντας, την ώρα που κάποιος πληρωμένος βολεψάκιας, έπαιζε με την νοημοσύνη τους/ από εκείνους που είχαν την ιδέα και την υλοποίησαν, ώστε να αντικρίζεις αυτό το θέαμα στην Οδό Πιττακή/ από εκείνους που κατάφεραν και ζωγράφισαν το οβάλ σχήμα της φλόγας του κεριού/ από εκείνους στις χάρτινες κούτες με τις πολύχρωμες κουβέρτες και τα τσιμεντί πόδια/ από εκείνους που είδαν δυό φορές την ίδια μέρα ταινία του Τσίωλη και δεν χόρτασαν/ από εκείνους που κέρασαν σουβλάκι με διπλή πίτα τον κύριο με τα μπλε μάτια στην Ζήνωνος/ από εκείνους που καίγονται για βόλτες στα στενά/ από εκείνους που θέλουν να διαβάσουν όλα τα συνθήματα στους τοίχους/ από εκείνους που γράψαν την λέξη αφαλολαγνεία στο πεζοδρόμιο έξω από τον "Νικήτα"/από εκείνους που εμπνεύστηκαν την "Ψυττάλεια"/ από εκείνους που θεωρούν ωραία ταινία το Mullholland Drive/ κι από εκείνους που γράφουν πάνω σε χαρτάκια και πληρώνουνε τον μπάρμαν με τις σκέψεις τους..
Ίσως όμως, τελικά, η επανάσταση έρθει απλά από αυτόν που κάθεται δίπλα μας/ που κρατάει σφιχτά την χειρολαβή στο τραμ/ που ψηλαφεί τις χαραγματιές στα θρανία/ που φωτίζει με τον αναπτήρα του την κλειδαρότρυπα/ που δόθηκε στα μεγάλα ιδανικά και μετά τα απαρνήθηκε και μετά ξαναδώθηκε, ακόμα πιο ασυγκράτητα/που πιστεύει ότι η καταστροφή κρατάει λίγο, όσο το κλείσιμο μιας πόρτας/ που δεν πιστεύει σε κοινότοπες συνταγές, παρά στην ποίηση/ και για να μην πολυλογώ, η επανάσταση θα έρθει απ' όλους τους τρελούς, που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτούς που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά...
Carlito Brigante,
www.lebaltobistro.wordpress.com
σχόλια